🔵 نه وابستگی، نه تقابل؛ نظام پزشکی خانه من است

پالنا:
آقای دکتر عادلی لطفا در ابتدا یک بیوگرافی از خودتون بفرمایید.

دکتر عادلی:
من دکتر پوریا عادلی، متولد ۱۳۶۰، متخصص رادیوانکولوژی هستم. یک دوره عضو هیات مدیره انجمن رادیوانکولوژی ایران بودم. سه دوره است که عضو هیات مدیره انجمن علمی سرطان‌های زنان ایران هستم و در حال حاضر دبیر انجمن سرطان استان اصفهان، رئیس هیات مدیره انجمن سرطان‌های زنان اصفهان و همچنین عضو هیات مدیره سازمان نظام پزشکی اصفهان هستم.

پالنا:
آقای دکتر، حضور شما در نظام پزشکی از همین دوره هشتم آغاز شد یا در دوره‌های قبلی هم در ارکان سازمان حضور داشتید؟

دکتر عادلی:
من در نظام پزشکی از پایه و تقریبا بدون مسئولیت رسمی شروع به فعالیت کردم و حرکت من در ارکان سازمان پله پله بود. شروع همکاری  رسمی من با نظام پزشکی اصفهان به دوره هفتم بازمی‌گردد، جایی که به عنوان دبیر کمیسیون مشورتی روابط عمومی نظام پزشکی اصفهان با سازمان همکاری داشتم.

پالنا:
یعنی بدون اینکه عضو هیئت مدیره باشید، دبیر کمیسیون روابط عمومی بودید؟

دکتر عادلی:
بله. آن زمان بحث روابط عمومی اصلاً وجود نداشت و ایده ایجاد آن جهت ارتباط موثرتر با رسانه‌ها و کاهش جو ضدپزشک که آن روزها در اصفهان پر رنگ بود بود از بنده بود. بعد از آن و در همان دوره هفتم، یک دوره  با حکم دکتر مصطفی معین رئیس وقت شورای عالی به عنوان عضو کمیسیون مشورتی و تخصصی تعرفه و بیمه شورای عالی سازمان منصوب شدم.

پالنا:
شما عضو هیات مدیره نظام پزشکی اصفهان نبودید و طبیعتاً در شورای عالی هم عضویت نداشتید، ولی عضو یکی از کمیسیون‌های شورای عالی بودید؟

دکتر عادلی:
برای عضویت در کمیسیون‌ها، عضویت در شورای عالی الزامی نیست.

پالنا:
شما چگونه به عنوان کسی که می‌تواند در بحث روابط عمومی به سازمان کمک کند شناخته شدید؟ آیا آن زمان فعالیت‌های رسانه‌ای داشتید؟

دکتر عادلی:
بله. من نشریه «از سین سرطان تا سین سلامتی» را از سال ۹۳ راه‌اندازی کرده بودم. در آن زمان بیشترین حمله رسانه‌ای به پزشکان در اصفهان انجام می‌شد، ازجمله موجی که به بهانه ماجرای بخیه بیمار در خمینی‌شهر ایجاد شد. یک بار هم در جلسه‌ مناظرات انتخاباتی کاندیداهای هیات مدیره مدیره نظام پزشکی، به عدم مدیریت این هجمه‌ها از سوی سازمان انتقاد کردم و گفتم: «چرا نظام پزشکی اصفهان نباید یک روابط عمومی قوی داشته باشد؟»
آن عزیزان هم پاسخ دادند: «مگر خود شما کار رسانه‌ای انجام نمی‌دهید؟ چه کسی بهتر از خودتان؟ بیا و این کار را شروع کن.»
این شد که من به عنوان دبیر کمیسیون مشورتی  روابط عمومی در دوره هفتم مشغول فعالیت شدم. البته در دوره هشتم دیگر من فعالیتی در بخش روابط عمومی نداشتم.

پالنا:
چطور در دوره هشتم وارد هیئت مدیره شدید؟ رای شما به خاطر حضور در لیست خاصی بود یا خودتان شناخته شده بودید؟

دکتر عادلی:
من از بستر جامعه پزشکی اصفهان برآمده‌ام و شاید بتوانم بگویم برای بسیاری از اعضای جامعه پزشکی، حکم فرزند یا برادر را دارم و رای من هم حاصل اعتماد عمومی جامعه پزشکی اصفهان و ناشی ازشناخت و لطفی بود که پیرو روابط بین رشته‌ای کاری و فعالیت‌های علمی و رسانه‌ای از من داشتند. به نظر من ائتلاف‌های حوالی انتخابات نه از طرف جامعه پزشکی و نه حتی از طرف کاندیداها چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد. البته حمایت بزرگان جامعه پزشکی و همراهی همکاران جوان بسیار موثر بود.

پالنا:
نگاه بقیه اعضای هیئت مدیره به شما چگونه بود؟ از حضور یک چهره جوان استقبال کردند؟

دکتر عادلی:
پس از ورود من، اعضای محترم با لطفی که داشتند، هم به عنوان دبیر هیات مدیره و هم به عنوان عضو مجمع عمومی سازمان به من رای دادند. ولی حالا که به آن روزها نگاه می‌کنم فکر می‌کنم شاید بهتر بود از پتانسیل اجرایی من به عنوان یک فرد جوان بیشتر استفاده می‌شد.

اگر چه همیشه به شکل موردی برخی امور اجرایی سازمان به بنده محول می‌شد، اما تا این چند ماه آخر به صورت رسمی هیچ پست اجرایی خاصی به من پیشنهاد نشد و من هم هرگز به دنبال سهم خواهی نبودم و معتقدم کسی که بخواهد کار کند دنبال عنوان نیست. تا اینکه در ماه‌های آخر دوره، آقای دکتر کاشفی، معاونت انتظامی سازمان را به من پیشنهاد کردند و من هم گفتم اگر اینگونه صلاح میدانید انجام وظیفه می‌کنم. در این مدت کوتاه، سعی کردم تا حدودی ضمن اداره امور جاری، اصلاحات ساختمان فیزیکی و پرسنلی معاونت را تا حدی که ممکن بود انجام دهم.

پالنا:
قضاوت خودتان درباره حضور چندماهه در معاونت انتظامی مثبت است؟

دکتر عادلی:
اولا که بنده به علت کمبودها و کاستی‌ها شرمنده جامعه پزشکی اصفهان و همچنین ریاست محترم سازمان هستم اما فکر می‌کنم در این مدت بسیار کوتاه ما در سه محور فعالیت خوبی داشتیم:
برگزاری جلسه آموزشی برای کارشناسان و قضات در هتل عباسی اصفهان که به شکلی بسیار فاخر اما بدون هزینه برای نظام پزشکی، با حمایت هتل و بیمه ایران برگزار شد و استقبال بسیار خوبی هم از آن شد که مستلزم تداوم است.
ساماندهی پرونده‌ها و بهبود سیر رسیدگی با توجه به تاخیری که در زمان پذیرفتن معاونت انتظامی بعد از یک دوره نسبتا طولانی فعالیت سازمان بدون معاونت انتظامی شاهد آن بودیم.
تهیه فضای فیزیکی جدید با همراهی هیات مدیره محترم سازمان با توجه به کمبود فضای فیزیکی برای جلسات هیات.های کارشناسی که همیشه موجب شرمندگی ما نزد همکارانی بود که زحمت کارشناسی پرونده‌ها را می‌کشند.

پالنا:
آیا روابط گسترده‌ای که با اشخاص و نهادهای مختلف دارید را از نقاط قوت خودتان می‌دانید؟

دکتر عادلی:
به طور کلی من فکر می‌کنم کسی که می‌خواهد در نظام پزشکی نقشی ایفا کند، باید حائز برخی شرایط ازجمله داشتن ارتباطات گسترده باشد. البته داشتن «رابطه» با داشتن «وابستگی» فرق زیادی دارد. وابستگی به هیچ شخص و گروهی مطلوب نیست اما داشتن ارتباطات مناسب باعث می‌شود که شخص را بشناسند. مجلس باید او را بشناسد، دانشگاه باید بشناسد، بیمه‌ها باید بشناسد و ...
از طرفی کسی که وارد ارکان نظام پزشکی می‌شود، به هیچ وجه نباید وارد تقابل با نهادهای حاکمیتی بشود. نه وابستگی و نه تقابل. برقراری این تعادل بسیار مهم است.

پالنا:
شما آدم فعالی هستید. طبابت می‌کنید و بیماران فراوانی هم توسط شما درمان می‌شوند، کارهای صنفی و رسانه‌ای هم انجام می‌دهید. آیا خود شما به اندازه کافی وقت برای حضور در نظام پزشکی دارید؟

دکتر عادلی:
بله. من به اندازه کافی برای این کار وقت دارم چون روزهای من معمولا از ساعت چهار و نیم صبح آغاز می‌شود. در همین دوره اخیر، شاید بیشترین ساعت حضور در نظام پزشکی را من داشتم. بهرحال من این این وقت گذاری را خیلی مهم می‌دانم.
در ادامه دو مورد قبلی، بحث سوم هم این است که کسی که وارد نظام پزشکی می‌شود نباید بابت دفاع از جامعه پزشکی احساس شرمندگی کند. متاسفانه بعضی افراد وارد این حوزه می‌شوند ولی در بزنگاه‌ها از حمایت جامعه پزشکی درمقابل حاکمیت احساس شرمندگی می‌کنند. بعضیها هم فکر می‌کنند که حمایتشان از جامعه پزشکی ارتباطات دیگرشان را مخدوش می‌کند. قطعا ما در جامعه پزشکی ایراداتی هم داریم ولی بدون شک این ایرادات از بقیه اصناف کمتر است. من به جد معتقدم که جامعه پزشکی هنوز یکی از سالم‌ترین جوامع کشور است و دفاع از این گروه نخبه، برای خود من یک ارزش است. من اصلا معتقدم حقوق بیماران وقتی تامین می‌شود که حقوق جامعه پزشکی تامین شود و این خیلی مهم است.
بحث دیگری که به نظرم بسیار مهم است این است که اکثریت اعضای هیات مدیره‌های سازمان نظام وزشکی باید آدم‌هایی باشند که ارتزاق و منبع درآمدشان از پزشکی آن هم در بخش خصوصی باشد. صریح و بی تعارف عرض می‌کنم که نظام پزشکی یک واحد صنفی است که برای بخش خصوصی دایر شده است. بنابراین پزشکانی که وارد این سازمان می‌شوند باید هم در بخش خصوصی مشغول کار و کسب درآمد باشند و با مشکلات این حوزه دست به گریبان باشند و در عین حال باید جایگاه اجتماعی مناسبی هم در میان مردم داشته باشند و اصطلاحا برچسب پزشک بازاری به آنها نخورده باشد.
در ادامه این بحث، می‌خواهم یک نکته دیگر هم  مطرح کنم که برای اولین بار در مصاحبه با شما به آن اشاره می‌کنم. من معتقدم همکارانی که برای اولین بار وارد هیات‌های مدیره می‌شوند شاید اشتباه باشد که در همان سال اول در ارکان نظام پزشکی قرار گیرند. درست است که خود من در دوره هشتم برای اولین بار بود که وارد هیات مدیره نظام پزشکی میشدم و عضو مجمع هم شدم ولی درواقع تازه وارد نبودم چون همانطور که گفتم من حداقل در یک بازه زمانی چهارساله در دوره هفتم، با اینکه عضو هیات مدیره نبودم ولی در نظام پزشکی حضوری مستمر داشتم و بسیاری از معادلات را می‌شناختم. البته من به تجربیات همه همکارانم احترام می‌گذارم. ممکن است شخصی عضو هیات علمی دانشگاه باشد یا معاون وزیر بوده باشد. این نشان می‌دهد که فرد توانمندی است اما کار در ارکان نظام پزشکی پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد. به‌خصوص وقتی به ساختار مجمع ورود می‌کنیم، با یک ساختار لایه لایه و پیچیده مواجه می‌شویم.
بحث مهم دیگری که وجود دارد این است که شخصی که وارد نظام پزشکی می‌شود نباید اهل ایجاد بحران باشد. تضاد و اختلاف نظر در هیات مدیره‌ها طبیعی است. بهرحال ۱۷ نفر قرار است درمورد یک موضوع بحث کنند و به یک نتیجه واحد برسند. این کاملا طبیعی است که گاهی این افراد اختلاف نظرهای خیلی زیادی با هم داشته باشند اما آنچه اهمیت دارد این است که اعضا اهل دامن زدن بیش از حد به اختلافات نباشند و از آن مهمتر، مباحث را به بیرون از هیئت مدیره یا فضای مجازی نکشانند.
یک موضوع دیگر، این است نظام پزشکی جای آدم‌های سیاسی به معنای داشتن اکت سیاسی و حضور در احزاب و تشکل‌ها و ... نیست و رفتار سیاسی در نظام پزشکی، سم است. ولی کسی که در این جایگاه قرار می‌گیرد، حتما باید با سیاست آشنا باشد. باید احزاب و جناح‌های سیاسی را بشناسد.
ضمن اینکه با احترام به همه همکاران درونگرا، شخصی که در هیات‌‌های مدیره و دیگر ارکان سازمان قرار می‌گیرد، باید دارای روابط عمومی قوی باشد و به‌طورخاص رسانه‌ها را بشناسد.

پالنا:
آقای دکترعادلی شما به چند مورد از مهمترین معیارهای انتخاب اعضای هیات‌های مدیره سازمان نظام پزشکی اشاره کردید. طی دو سه ماه اخیر در محافل پزشکی مباحثی مطرح شد با این محور که باید از معیارهای غلطی که در گذشته وجود داشته‌اند، دوری کنیم. ازجمله افرادی که به این موضوع به طور مفصل پرداختند، آقای دکتر موذن‌زاده مدیرمسئول پالنا بودند که چکیده یادداشت‌های ایشان، تبیین مهمترین معیار انتخاب یعنی «شایستگی» بود و دوری از برخی معیارهای سطحی مثل قوم‌گرایی، جغرافیاگرایی، رشته‌گرایی، سن‌گرایی و تقسیم‌بندی افراد به پیر و جوان و ... لطفا در این باره هم نظرتان را بفرمایید.

دکتر عادلی:
این حرف درستی است. قومیت، جغرافیا، سن و سال، رشته، جنسیت و ... هیچکدام نمی‌توانند میارهای درستی برای افراد باشند.
درمورد معیار «سن» نظر من این است که هیچ پزشکی واقعا جوان نیست. نوع نگرش، تفکر و عملکرد افراد است که می‌تواند معیاری برای مقایسه و انتخاب افراد باشد. ممکن است یک پزشکی که در اصطلاح به او جوان می‌گویند، سابقه و کارنامه‌‌ای بسیار قوی داشته باشد و بالعکس. در مقابل ممکن است پزشکی که سن و سال بالاتری دارد، هنوز پر از توان و شور جوانی باشد و آن را به کار بگیرد. بنابراین معیارهایی مثل سن و سال افراد، به خودی خود معیارهای غلطی هستند و من شخصا با آنها مخالفم.
معیار «رشته» هم صحیح نیست. خود من به عنوان یک پزشک متخصص آنکولوژیست در دوره گذشته بارها با پزشکان عمومی جلساتی تشکیل دادم و واقعا می‌توانم مدعی باشم که خیلی بیشتر از هم‌رشته‌ای‌های پزشکان عمومی برای آنها کار انجام دادم. گاهی نمایندگان مجلس تعجب می‌کردند که من چطور از منافع پزشکان عمومی دفاع می‌کنم و اتفاقا چون می‌دیدند که من در موضوعی که مطرح می‌کنم خودم ذینفع نیستم، توجه بهتری به حرف‌هایم می‌کردند. بنابراین معیاری مثل رشته هم اصلا معیار واقعی و صحیحی نیست. من باور دارم که پزشکان همگی اعضای یک صنف‌اند. از یک پزشک عمومی که تازه شروع به کار کرده تا فلان سهامدار بخش خصوصی. من همه اینها اعضای صنف پزشکی می‌بینم. شاید برایتان جالب باشد که من در دوره قبلی انجمن پزشکان عمومی، نامه‌ای به دکتر عباس کامیابی رئیس وقت انجمن نوشتم و گفتم من بیش از هر چیز دیگر، خودم را یک پزشک عمومی می‌دانم و لذا تقاضای عضویت در انجمن پزشکان عمومی را مطرح کردم.
معیار «جغرافیا» هم به نظرم بیشتر در مجمع و شورایعالی نمود پیدا می‌کند. در کل می‌خواهم بگویم که این معیارها هیچکدامشان ما را به سرمنزل مقصود نخواهند رساند. آنچه یک نظام پزشکی مقتدر را می‌تواند ایجاد کند، یک ترکیب هموژنی از جوان و پیر و میانسال در رشته‌های مختلف و سلایق متنوع است که ضمنا حائز ویژگی‌هایی که در ابتدای این بحث به آنها اشاره کردم هم باشند.

پالنا:
اجازه بفرمایید کمی از موضوع معیارها فاصله بگیریم. شما در دوره فعلی، عضو هیات مدیره نظام پزشکی اصفهان و عضو مجمع عمومی سازمان بودید. ارزیابی خود شما از عملکرد نظام پزشکی اصفهان در چهارسال گذشته چیست؟

دکتر عادلی:
من منکر مشکلات موجود نیستم اما اولا اگر نگاهی به اسامی اعضای هیات مدیره نظام پزشکی اصفهان حتی در دوره قبلی بیندازید، متوجه می‌شوید که واقعا اسامی کهکشانی در نظام پزشکی اصفهان حضور دارند. اما بحث من این است که تا زمانی که ما نپذیریم اگر مشکلاتی وجود دارد، ناشی از خود ماست، اصلا نمی‌توانیم وارد مرحله حل مشکلات بشویم. راحت‌ترین کار، فرافکنی است. خیلی راحت است که در بزنگاه‌هایی مثل انتخابات یک گوشه بنشینیم و نسبت به آنچه رخ می‌دهد بی‌تفاوت باشیم اما در طول دوره دائما انتقاد و گلایه بکنیم و بگوییم اینها کار بلد نیستند و نمی‌توانند مشکلات را حل کنند و ... درصورتی‌که ما یا خودمان رای داده‌ایم و این هیات مدیره را انتخاب کرده‌ایم یا اینکه رای نداده‌ایم و باعث انتخاب این افراد شده‌ایم. می‌خواهم بگویم بیشتر حساسیت‌های ما باید در دوره انتخابات باشد. انصافا همیشه هم افرادی با تفکرات متنوع در انتخابات‌ها حاضر بوده‌اند. من منکر رد صلاحیت برخی افراد نیستم ولی واقعیت این است که هیچ وقت نظارتی استصوابی در انتخابات نظام پزشکی به حدی نبوده که بتوان گفت گزینه‌های مناسب وجود نداشته است. این امکان هم وجود دارد که گزینه‌های مناسب ما کاندیدا نشده‌ باشند که آن هم به نوعی به خود ما برمی‌گردد که آنان را دعوت و تشویق به حضور در انتخابات نکردیم. می‌خواهم بگویم نمی‌شود آن وقت که نیاز به تحرک و پویایی و مسئولیت پذیری هست، نسبت به مسائل بی‌تفاوت باشیم ولی بعد از آن همه تقصیرها را به گردن دیگران بیندازیم.
اما اگر بخواهم به سوال شما پاسخ بدهم باید بگویم یکی از مشکلات ما این بود که ما خیلی وارد حاشیه‌ها شدیم. از متن به حاشیه رفتیم؛ از واقعیت به مجاز رفتیم. همین یکی از آفتهای ما بود که واقعا باید آن را اصلاح کنیم.

پالنا:
چه موارد دیگری را در نظام پزشکی اصفهان نیازمند بازنگری و اصلاح می‌دانید؟

دکتر عادلی:
درچندین محور به اصلاحات نیاز داریم. اول اینکه ما نیازمند بحث چابک سازی پرسنلی هستیم.

پالنا:
یعنی به نظر شما پرسنل نظام پزشکی اصفهان زیاد هستند؟

دکتر عادلی:
نه زیاد نیستند ولی در جای خود به کار گرفته نشده‌اند و به همین علت خیلی از توانمندی‌ها به کار گرفته نمی‌شوند. درواقع بیشتر از اینکه این مساله، مشکل پرسنل باشد، به خود ما برمی‌گردد. من دکتر عادلی به عنوان عضو هیئت مدیره برای پرسنل تولید کار نکرده‌ام. ایده نداده‌ام که او برود کار کند و گزارش عملکردش را بیاورد. اگر هر هفده نفر ما طرح و ایده بدهیم آن وقت می‌بینیم که تعداد پرسنل کم هم هست. 
بحث دوم ما، اصلاح مشکلات ناشی از فضای فیزیکی و ساختمانی است. درحال حاضر ساختمان‌های ما در دو بخش مختلف اصفهان در دو طرف خیابان واقع شده‌اند که این خودش هم برای پرسنل هم برای ما دردسرساز است. تازه یکی از همین ساختمان‌ها هم از قدیم متعلق به نظام پزشکی اصفهان نبوده و بنا به مسائلی که در آن دوره به وجود آمده، این ملک به تعاونی درمانگران واکذار شده و درواقع ما الان مالک این ساختمان نیستیم و آنجا مستاجریم. در عین حال یک زمینی داریم که باید ساخته بشود. البته این کار پول زیادی طلب می‌کند ولی من معتقدم که اگر ۱۷ عضو هیات مدیره با هم همبستگی داشته باشند، راهکارهایی برای حل این مشکل وجود دارد.
بحث سوم، رفع و رجوع کردن مشکلات و ابهاماتی است که درمورد ادعای حقوقی بر سر یک قطعه زمین به وجود آمد که از دوره هفتم به دوره هشتم منتقل شد و حواشی زیادی ایجاد کرد. درصورتی که داستان واقعا آنطور که در رسانه‌ها و فضای مجازی مطرح شد نبود. البته من نمی‌گویم اشکالاتی وجود نداشته است اما چه بسا اگر به این شکل رفتار نمی‌شد، این موضوع می‌توانست به شکل بدتری رخ بدهد و حتی کل زمین از دست برود. بنابراین در عین حال که باید مسائل حقوقی این مساله را به سرانجام رساند، می‌خواهم به مشکل چهارمی اشاره کنم که اتفاقا همان مشکل یکی از دلایل دامن زدن به این مسائل بود. آن هم سروسامان دادن به ارتباطات رسانه‌ای نظام پزشکی اصفهان است. البته اوائل همین دوره همچنان تعاملات خوبی با رسانه‌ها داشتیم و ما اخبار زرد در جامعه پزشکی اصفهان ندیدیم. ما تا همین یکی دو سال پیش در اصفهان یک بولتن داخلی داشتیم به نام «نبض فیروزه‌ای». خب این خیلی کار مفیدی بود و مسائل را شفاف می‌کرد ولی متاسفانه در یکی دو سال اخیر این روند متوقف شد و شدیدا جای این قبیل فعالیت‌های رسانه‌ای خالی است و باید به نظر من احیا شود.
بحث دیگری که باید در دوره بعدی نظام پزشکی تقویت شود، در حوزه معاونت آموزشی ماست. من معتقدم که ما باید خیلی بیش از اینها در برگزاری کنگره‌ها فعال باشیم. برگزاری سمینارهای بازآموزی با محورهای علمی و صنفی می‌تواند خیلی مفید فایده باشد. من وقتی جای این فعالیت‌ها را در نظام پزشکی خالی دیدم این کار را در نشریه خودم آغاز کردم. مشاوره‌های مالیاتی گذاشتم، به موضوعات انتظامی پرداختم و ...  واقعا دیدم اینجا چابک‌تر می‌توانم عمل بکنم. بنابراین تقویت فعالیت‌های معاونت آموزشی باید جزو برنامه‌های ما باشد. در این حوزه ما به چند اقدام نیاز داریم. ازجمله اینکه باید تعداد کارشناسان معاونت انتظامی بیشتر شود‌ و از افراد جوان‌تر و متفاوت‌تر استفاده شود. کارشناسان معاونت انتظامی ما سال‌هاست که ثابت بوده‌اند. ما باید ضمن استفاده از این عزیزان و بدون اینکه قرار باشد در روند کار کارشناسی تغییر ایجاد کنیم، از افراد جدید هم استفاده کنیم.
مساله دیگر این است که نظام پزشکی اصفهان اصولا سازمان کم کاری نیست و مراجعات زیادی دارد. اما متاسفانه ۱۷ عضو هیئت مدیره، شاید به اندازه ۱۷ نفر فعال نیستند. یکی از علل این مساله هم این است که افراد دچار جناح بندی می‌شوند و به همین علت همه به بازی گرفته نمی‌شوند. شخص من روحیاتم اینطور است که چه در این دوره انتخاب بشوم و چه نشوم، رابطه‌ام با نظام پزشکی قطع نمی‌شود. نظام پزشکی خانه من است. کسی اصلا نمی‌تواند به من بگوید تو چرا می‌آیی؟ چرا می‌روی؟ هم می‌آیم و هم می‌روم و درهرصورت در کنار نظام پزشکی خواهم بود. البته به هیچ عنوان منتی هم بر کسی ندارم.

پالنا:
چطور به این دیدگاه رسیدید؟

دکتر عادلی:
چون اولا این کار را در جهت منافع خودم و همکارانم می‌دانم. منافع من با منافع نظام پزشکی درهم آمیخته. و دوم اینکه من ذاتا جامعه پزشکی رو دوست دارم. واقعا پزشکان را دوست دارم. در محیطی که پزشک‌ها هستند لذت می‌برم. جدا از اینکه آیا این پزشک ازنظر سیاسی و عقیدتی با من همفکر است یا نه، او را دوست خودم می‌دانم. واقعا بدون هرگونه شعارزدگی می‌گویم: من تمام اعضای جامعه پزشکی را خانواده خودم می‌دانم. مسن‌اش را پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ خودم می‌دانم و جوانش را برادر یا خواهر خودم. اگر هم یک وقتی از دست یکی از آنها ناراحت و عصبانی بشوم، به عنوان یک برادر از دستش عصبانی می‌شوم. درست همانطور که شخصی از برادر خودش عصبانی می‌شود.
بهرحال اینها بخشی از مشکلات سازمان در اصفهان است که باید در دوره آینده در دستور کار قرار گیرد.

پالنا:
خیلی از شما ممنونم. درباره نکاه کلی که به نظام پزشکی در سطح کشور دارید هم توضیحاتی بفرمایید.

دکتر عادلی:
من معتقدم که این سازمان نیاز به برنامه‌ریزی‌های بلندمدت استراتژیک دارد. طرح تشکیل یک مرکز تحقیقات استراتژیک را هم آماده کرده‌ام و حتی قبلا هم به سازمان ارائه کردم ولی گفتند باید به کمیسیون لوایح برود و ... و نهایتا کار در مسیر بروکراسی‌های اداری مسکوت ماند. ولی آیا در دوره بعدی من به عنوان یک عضو هیات مدیره می‌توانم چنین برنامه‌ای را به نظام پزشکی بدهم؟ اگر رئیس کل و اعضای شورای عالی دوره بعدی که نمی‌دانم چه کسانی هستند با این طرح موافقت کنند، من به عنوان یک نویسنده و کسی که کمی در این زمینه کار کرده‌ام، حاضر به همکاری هستم. اما این در گرو ترکیب آینده ارکان سازمان است. بیش از این، هرآنچه من بگویم، چیزی جز یک شعار انتخاباتی نیست. اما بدون شک راه حل مشکلات جامعه پزشکی و فرار از تکانه‌های منطقه‌ای، برنامه‌ریزی استراتژیک بلندمدت برای این حوزه است.
بحث دوم برای اینکه مشکلات ما در سطح کلان کشور حل شود، دوری از قومیت‌گرایی و شهرگرایی و تسویه حساب‌های شخصی است که متاسفانه در ایام انتخابات نمود پیدا می‌کند و ما در شورای عالی این دوره هم ناظر و شاهدش بودیم. واقعا باید تنها معیارهای ما برای انتخاب، شایستگی‌های افراد باشد. باید به کسانی رای بدهیم که دارای فکر و ایده باشند و حاضر باشند برای اجرایی کردن ایده‌های خود، وقت و انرژی بگذارند. نه اینکه انتخاب‌هایمان براساس تصمیمات گعده‌ای و محفلی و قومی باشد که امروز دیگر واقعا دوره‌شان به پایان رسیده است. درواقع این انتظار منطقی هم از جامعه پزشکی به عنوان یک قشر پیشرو در جامعه وجود دارد که در بکارگیری روش‌های نوین پیشتاز باشد.

پالنا:
آقای دکتر صحبتی با کاندیداهای شرکت در انتخابات دارید؟

دکتر عادلی:
چند توصیه دارم:
۱. قانون سازمان را کامل بخوانید. صحیح یا غلط این قانون و‌ حدود اختیارات سازمان است. پس قبل از طرح هرگونه وعده‌ای آن را مدنظر داشته باشید. مضاف بر اینکه توجه کنید که این حدود اختیارات کل سازمان است نه من و شما به عنوان یک عضو هیات مدیره. 
۲. برای حضور در ائتلاف‌ها پیش شرط‌ها را بدون تفکر نپذیرید. چون اگر پذیرفتید، هرگونه تخلف کوچکی دوستان امروز شما را به دشمنان فردا بدل خواهد کرد. پس به دقت به تعهدات خود برای ورود به ائتلاف.ها توجه کنید چون اخلاقا اگر پیش شرطی را پذیرفتید، باید به آن وفادار باشید
۳. مبارزات انتخاباتی و ائتلاف‌ها را خیلی جدی  نگیرید چون تجربه نشان داده معمولا ترکیبی از گروه‌های مختلف به هیات مدیره‌ها راه می‌یابند پس پل‌های طلایی برای همکاری و همدلی لازم برای دوره چهارساله هیات مدیره را پشت سر خود خراب  نکنید. جامعه رنجور پزشکی نباید تاوان اختلافات بی‌اهمیت ما در دوران انتخابات یا قبل از آن را بپردازد.
۴. سازمان محل حمایت از مصالح جامعه پزشکی است اگر از دفاع از جامعه پزشکی و تاکید بر حق  یک زندگی راحت برای این جامعه نخبه شرمنده هستید، سازمان محل مناسبی برای فعالیت شما نیست.
۵. به یاد داشته باشید شما در سازمان نماینده تمام اعضا هستید نه رشته و تخصص خاص خود.

پالنا:
به قانون نظام پزشکی اشاره کردید. فکر می‌کنید در طول دوره‌های گذشته، چند درصد از ظرفیت‌های همین قانونی که تا امروز معتبر است، استفاده شده است؟

دکتر عادلی:
من معتقدم علیرغم ایراداتی که به قانون سازمان وارد است و باید اصلاح شود، ولی واقعا از ظرفیت‌های همین قانون هم به درستی استفاده نمی‌شود. من اگر بخواهم به صورت تخمینی درصدی برای این موضوع ارائه بدهم، فکر نمی‌کنم بیش از ۳۰ درصد از آن چیزی که مقدور بوده از این قانون استفاده شده باشد. البته نه اینکه تا امروز ارکان نظام پزشکی متشکل از انسان‌های بد یا ضعیفی بوده‌اند که نتوانسته‌اند از ظرفیت‌های قانونی سازمان استفاده کنند. بلکه معتقدم این موضوع به دو علت برمی‌گردد.
دلیل اول، یک احساس درونگرایی است که جامعه پزشکی مدت‌ها داشته و به نوعی در یک حلقه بسته مشغول کنشگری بوده است. این درحالی است که احقاق حقوق جامعه پزشکی، با برقراری یک ارتباط موثر و عمیق با حاکمیت، دولت، مجلس، قوه قضائیه و از همه مهمتر با عموم مردم از طریق رسانه‌ها دست یافتنی است. اما متاسفانه ما به درستی از ظرفیت رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی بهره نبرده‌ایم. خیلی از مواقع می‌بینیم که اگر یک قانون در مجلس رای نمی‌آورد یا مثلا تعرفه واقعی در هیات دولت به تصویب نمی‌رسد، ناشی از آن است که جامعه عمومی و مردم آنطور که باید، توجیه نشده‌اند که مثلا فواید تصویب تعرفه‌های واقعی چیست و لذا آن وزیر دولت یا نماینده مجلس هم نگران بازخورد تصمیمات خود در میان مردم است. البته اقناع عمومی زمان می‌برد. یک پروسه آنی نیست که با داد و فریاد و اعتراض به نتیجه برسد. لازم است بزرگان جامعه پزشکی، مدیران و فعالان صنفی ارتباط بهتر و مستمری با رسانه‌های عمومی کشور برقرار کنند تا به تدریج این نگاه به بدنه جامعه هم تسری پیدا کند.
نکته دوم، برقراری یک دیپلماسی عمومی و گفت‌وگو با مردم در سطوح مختلف است. واقعا ما چقدر توانسته‌ایم از ظرفیت ارتباط با بیماران خودمان که هر روز در مطب‌هایمان با آنها مرتبط هستیم، بهره ببریم؟ خود من برای سفرهایی که دارم هروقت وارد فرودگاه اصفهان می‌شوم، غرق الطاف مردم و پرسنل فرودگاه می‌شوم. یک نفر سعی دارد وسایل مرا به گیت تحویل دهد، یک نفر کارت پروازم را اوکی می‌کند و و و ... نمی‌گویم آنها به من بدهکارند. قطعا این از لطف آنهاست ولی همه اینها یک پیش‌زمینه‌ای از ارتباط موثری دارد که در گذشته با آنها برقرار شده است. می‌خواهم بگویم گفت‌وگو و ارتباط نزدیک با مردم را از یاد نبریم.

پالنا:
جناب دکتر عادلی از گفت‌وگویی که با بنده داشتید از شما ممنونم. لطفا  اگر نکته پایانی هست بفرمایید.

دکتر عادلی:
تنها نکته‌ای که می‌خواهم به آن تاکید کنم، خطاب به خودم و دیگر نامزدهای انتخابات است. امیدوارم معرفی کاندیداها و فرایند تبلیغات و طرح برنامه‌ها در فضایی آرام و به دور از مچ‌گیری‌ و بی احترامی ادامه پیدا کند. بهرحال همه ما اعضای یک جامعه علمی و نخبه و یک گروه مرجع هستیم و فرهنگ و بینش بالای خودمان را باید در چنین روزهایی به منصه ظهور بگذاریم. چراکه از چند وقت دیگر باید دوباره با هم کار کنیم. به‌شخصه به هیچ کس توهین نمی‌کنم و شدیدا مخالف نقدهای همراه با بی‌احترامی هستم. اما حتی اگر ناخواسته چنین فضاهایی هم ایجاد شد، روزی که فرایند انتخابات به پایان رسید و عده‌ای انتخاب شدند، هرآنچه بود و نبود را پشت در سازمان نظام پزشکی بگذاریم و از آن به بعد، صادقانه و با همدلی سعی در حل مشکلات جامعه پزشکی داشته باشیم که قطعا کمک به جامعه پزشکی، به طور مستقیم کمک به عموم مردم کشور عزیزمان ایران است. برای همه هموطنانم آرزوی موفقیت، شادکامی و سلامتی دارم.