نقدینگی مورد نیاز برای واردات دارو وجود ندارد

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، هادی اخوت‌پور در خصوص ناتوانی‌ داروخانه‌ها در تامین داروهای سرطانی گفت: رسالت ما در داروخانه تأمین نیازهای دارویی بیماران است و اولویت بر تأمین نیازهاست. اما یک سری داروها وجود دارد که باید از شرکت‌های پخش تهیه شوند و تأمین‌کننده دارو را به شرطی می‌دهد که مبلغ هزینه در زمان کوتاهی به او عودت داده شود و از طرفی  سیاست قیمت‌گذاری در ایران نیز به این نحو است که هر چه قیمت واحد داروها گران‌تر می‌شود سود دارو کمتر می‌شود.

وی افزود: داروهای آنکولوژی و داروهای ضدسرطان از جمله داروهایی هستند که به دلیل قیمت واحد بالای خود سود بسیار پایینی دارند. به عنوان مثال سود این داروها می‌تواند سه درصد، پنج درصد یا هشت درصد باشد. اگرچه اولویت ما مسائل اقتصادی نیست اما وقتی یک دارویی را از شرکت پخش با فرجه یک ماهه مثلاً واحدی به مبلغ ده میلیون تومان خریداری می‌شود و فقط سه درصد هم سود داشته باشد وضعیت دشواری پیش خواهد آمد.

اخوت‌پور گفت: فرض کنیم که ۹۰ تا ۹۵ درصد داروها تحت پوشش بیمه قرار گیرد و دریافتی شما از بیمار مثلاً حدود یک میلیون تومان باشد. اما باید با این یک میلیون تومان بتوانید مبلغی حدود ۹ میلیون تومان به شرکت پخش پرداخت کنید. اگر داروهای دیگری وجود داشته باشند که بتوانند این هزینه‌ها را جبران کنند ممکن است داروخانه بتواند به نوعی وضعیت مالی خود را متعادل کند، یعنی از داروها و مکمل‌هایی که ممکن است ۲۰ تا ۲۳ درصد سود داشته باشند، بخشی از این هزینه‌ها جبران شود. اما وقتی برخی داروخانه‌ها تخصصی‌تر کار می‌کنند یا در مواردی که بیمه‌ها تاخیر در پرداخت دارند، به خصوص تأخیرهایی که غیرقابل تحمل می‌شوند، مشکلات بیشتری به وجود می‌آید.

وی افزود: در نظر بگیرید داروخانه چکی به شرکت پخش داده و متعهد به پرداخت آن شده است اما از بیمه‌ها چکی دریافت نکرده است که بتواند خرج کند و وعده‌ای است که نمی‌توان بر روی آن حساب کرد. بیمه‌ها هیچ‌گاه تعهدات خود را به صورت یک چک ارائه نمی‌دهند که حتی در صورت تأخیر بتوانید آن چک را به عنوان ضمانت برای هزینه‌های خود خرج کنید یا دست‌کم به ریال تبدیل کنید. زیرا در بعضی اوقات این کار به صورت تهاتر امکان‌پذیر است.

رئیس شورای عالی داروخانه‌های ایران اضافه کرد: در این شرایط داروخانه اولین جایی است که در تنگنا قرار می‌گیرد، بیماری که نیاز دارد دارو را تحویل گیرد هیچ تقصیری ندارد. شرکت پخش نیز مطابق سیاست‌های خود تقصیری ندارد و این بیمه است که با تاخیر پرداخت می‌کند. تأمین‌کننده نیز با این قیمت خریده و با توجه به تغییرات شدید ارز نمی‌تواند ریسک زیادی متحمل شود. در این میان تمامی فشارهای اقتصادی به دوش داروخانه می‌افتد و برخی از همکاران ما ناگزیر به فروش زمین یا ملک خود شده‌اند تا بتوانند کار خود را ادامه دهند.

رئیس شورای عالی داروخانه‌های ایران در خصوص بدهی سازمان تامین اجتماعی به داروخانه‌ها گفت:  اگر نگاهی به عملکرد سازمان تأمین اجتماعی بیندازید متوجه خواهید شد که پول ما را هر زمان که بخواهد پرداخت می‌کند، مثلاً ممکن است شش ماه دیرتر پرداخت کند. در حالی که من به عنوان داروخانه‌دار اگر برای پرسنلم یک روز تأخیر داشته باشم این تأخیر بسیار بد تلقی می‌شود. این دو حالت معاملاتی به هیچ وجه مشابه نیستند. در واقع پولی که ما بابت پرسنل خود به تأمین اجتماعی می‌پردازیم برای هزینه‌های درمان در نظر گرفته شده است.

وی افزود: این وضعیت باعث فشار و نگرانی‌هایی برای داروخانه‌ها شده است که ممکن است نتوانند دارو به بیماران ارائه دهند و در نتیجه ممکن است مشکلاتی اجتماعی ایجاد گردد. تا به امروز این داروخانه‌ها بودند که تاوان این وضع را داده‌اند در حالی که بیمه‌ها هرگز تاوانی نپرداخته‌اند. این شرایط به نوعی منجر به چانه‌زنی شده که دولت بخشی از بدهی‌های خود را در جای دیگری به تأمین اجتماعی بپردازد به طوری که تأمین اجتماعی نیز موافقت کند که پولی را که به ما نداده پرداخت کند.

اخوت‌پور ادامه داد: علاوه بر این داروخانه‌ها نیز نسبت به گذشته ضعیف‌تر شده‌اند. این شرایط برای تولیدکنندگان و واردکنندگان نیز به شدت سخت‌تر شده است. در کنار تورم که عملاً سود را از بین می‌برد واردکننده‌ها با مشکل روبه‌رو هستند. آن‌ها نمی‌توانند با پول فروش قبلی همان مواد اولیه را دوباره خریداری کنند زیرا قیمت‌ها به شدت افزایش یافته است و مجبورند کمتر خرید کنند. این وضعیت به صورت زنجیره‌ای تأثیرات منفی خود را بر بازار دارو و خدمات داروخانه‌ها می‌گذارد و مشکلات بیشتری را برای تأمین دارو و خدمات به بیماران ایجاد می‌کند.

وی افزود: مسئله موجود بودن دارو به مراتب از قیمت آن مهم‌تر است. اگر داروها در دسترس نباشند به طور طبیعی استرس زیادی به جامعه وارد خواهد شد. این وضعیت قطعاً تأثیرات منفی بر تولیدات داخلی نیز خواهد گذاشت. بسیاری از داروهایی که تولید می‌شوند، وابستگی به مواد اولیه وارداتی دارند و در صورتی که یک قلم از این مواد در دسترس نباشد ممکن است کل روند تولید تحت تأثیر قرار بگیرد و به عبارت دیگر متوقف شود.

رئیس شورای عالی داروخانه‌های ایران در پایان اضافه کرد: از یک طرف ما بدون هیچ‌گونه تضمینی برای دریافت مطالبات خود کار می‌کنیم و از طرف دیگر فشارها و سختی‌ها را تحمل می‌کنیم. در گذشته تلاش می‌کردیم که شرکت‌های پخش با ما همکاری بیشتری داشته باشند و اکنون هم این همکاری به نوعی ادامه دارد، این فشارها باید تعدیل شود. واقعیت این است که در زنجیره تأمین مالی دارو، از داروخانه، شرکت پخش، تولید و واردات تا بیمه این زنجیره در بیمه قفل می‌شود، عملاً کل فرآیند تأمین دارو را دچار اختلال می‌کند. ایلنا