درآمد پزشکان شاغل در مراکز دولتی بسیار ناچیز است

به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، حسین کرمانپور با بیان اینکه آموزش پزشکی در سال های پس از انقلاب پیشرفت های چشمگیری به لحاظ امکانات و تکنولوژی های روز دنیا داشته است بیان کرد: به لحاظ علمی، آموزش پزشکی در ایران از استانداردهای لازم برخوردار بوده و منابع معتبری در طول دوران تحصیل به دانشجویان پزشکی معرفی و تدریس می شود اما برای کسب مهارتهای لازم به منظور تشخیص و درمان بیماری ها نیازمند امکانات بیشتری برای دانشجویان پزشکی هستیم.

وی افزود: شرایط بیمارستان های آموزشی به لحاظ امکانات برای کسب مهارتهای لازم به منظور فارغ التحصیلی یک دانشجوی پزشکی کافی نیست، کسب مهارت برای طبابت و درمان بیماری ها نیازمند استاد، بیمار و امکانات و تجهیزات پزشکی است که در بیمارستانهای آموزشی با کمبود این موارد مواجه هستیم و اگرچه این تصور در ذهن عموم مردم وجود دارد که بیمارستان های آموزشی مملو از بیمار است اما یک بیمار اجازه نمی دهد که چندین دانشجوی پزشکی بر بالین او حاضر شده و هر کدام با گرفتن شرح حال و معاینه بخواهند مهارتهای لازم را برای تشخیص و درمان بیماری ها کسب کنند.

مدیرکل روابط عمومی سازمان نظام پزشکی ادامه داد: اصل راز داری باید در چرخه درمان بیمار همواره مورد توجه قرار گیرد، در بیمارستان های آموزشی، بیمار در نهایت به 2 پزشک اجازه می دهد که بر بالینش حضور داشته و با گرفتن شرح حال به انجام کارهای درمانی بپردازند، علاوه بر کمبود بیمار با کمبود استاد و تجهیزات پزشکی نیز برای کسب مهارتهای آموزشی در بیمارستان ها مواجه هستیم و همه فارغ التحصیلان پزشکی نمی توانند آموخته های خود را عملی سازنند؛ درست مانند این است که چند نفر آموزش های لازم  خلبانی را کسب کرده باشند اما فقط یک هواپیما برای پرواز وجود داشته و طبیعی است که فقط یک نفر می تواند خلبانی را عهده دار شود.

کرمانپور به رایگان بودن آموزش پزشکی در کشور اشاره کرد و گفت: همواره با منابع مالی محدود در آموزش پزشکی مواجه هستیم و دانشجویان با شرایط سختی دوره های آموزش خود را طی کرده و وارد بازار کار می شوند که اگر سرمایه لازم را برای تاسیس مطب خصوصی نداشته باشند یا جذب بیمارستان و مراکز درمانی دولتی می شوند یا به مشاغلی غیر از پزشکی روی می آورند و یا در نهایت برای یافتن بازار کار مناسب با شأن و سوادشان به سمت خارج از مرزها هدایت می شوند.

وی اظهار کرد: بار مراجعه به بیمارستان ها و مراکز درمانی دولتی بالای 80 درصد است، اغلب همکارانمان در این بخش اعم از پزشک عمومی و متخصص با فشار کاری بالایی مواجه هستند اما میزان دریافتی آنها با توجه به استرس ها و سختی های کاری که متحمل می شوند بسیار پایین است به طوری که  از نظر معیشتی با مشکلات زیادی مواجه هستند، متاسفانه شاهدیم که رسانه ها از جمله صدا و سیما دچار یک خطای استراتژیک شده و با در نظر گرفتن تعداد کمی از پزشکانی که درآمد سرشاری دارند ، پیکان حملات نوشتاری و گفتاری خود را سمت این عزیزان برده و هیچ نقدی را هم بر نمی تابند.

مدیرکل روابط عمومی سازمان نظام پزشکی خاطرنشان کرد: پزشکی همواره با استرس و پایش دائمی همراه است بویژه برای همکاران شاغل در اورژانس ها که بار مراجعه بیماران به این بخش ها بالا بوده و همراهان بیمار نیز نظارت مستقیمی بر نحوه عملکرد آن ها دارند، همکارانی که در مراکز درمانی دولتی و اورژانس بیمارستان ها مشغول به فعالیت هستند علاوه بر استرس های شغلی باید صبوری زیادی در مقابل اضطراب های همراهان بیمار و بعضا دشنام ها و درگیری های فیزیکی که از سوی آنها پیش می آید ، به خرج دهند و این در حالی است که یک حقوق پایه برای آنها تعریف شده و کارانه خود را که بر حسب ساعات حضور و تعداد بیمارانی که ویزیت می کنند با تاخیرهای یکساله و بیشتر دریافت می کنند.

کرمانپور ادامه داد: در بین رشته های اکادمیک، پزشکی از سختی ها و مشقت های خاصی برخوردار است، پزشکان باید در لحظه برای درمان بیمار تصمیم گیری کنند و یک ثانیه غفلت عواقب جبران ناپذیری به لحاظ روحی و جسمی برای آنها به دنبال دارد و در طول دوران طبابت این تجربه را کسب می کنند، در سال های اخیر شاهد هجمه های فراوانی علیه جامعه پزشکی بودیم، پزشکی با استرس، سختی کار و ناملایمات زیادی همراه است اما کسی این فشارها را نمی بیند و همواره جامعه پزشکی مورد حمله های ناجوانمردانه قرار گرفته در حالی که هم از نظر معیشتی و هم به لحاظ جسمی و روحی بسیاری از همکارانمان در تنگنا به سر می برند.

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پزشکی وی در پایان با اشاره به موارد فوت پزشکان و پرستاران در آنفلوآنزای اخیر گفت:  ضمن  قدردانی از تلاش و فداکاری همکارانم در این عرصه به جرات می توان گفت که اکثریت جامعه پزشکی درآمد بالایی نداشته و حسابشان از عده قلیلی که درآمدهای کلان دارند کاملا جداست ، لذا سیاستگذاری های عرصه سلامت نباید به گونه ای باشد که حلقه تحمل این عزیزان را تنگ تر نماید.