به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، علی اصغر باقرزاده گفت: با بودجه پیشنهادی دولت برای بخش نظام سلامت، صنعت داروسازی کشور به سمت نابودی می‌رود، اگر بودجه دارو تغییر نکند و به همین سیاق و روال اجرایی شود، بدون شک دارو، پاشنه آشیل دولت سیزدهم در سال آینده خواهد بود. سال گذشته هم قرار نبود حذف ارز ترجیحی درباره دارو و تجهیزات پزشکی اجرایی شود و در کمیسیون بهداشت، مخالف این مسئله بودیم.

وی افزود:همچنین قرار بود در صورت حذف ارزترجیحی قیمت‌ها بر اساس شهریور 1400 باشد، اما به یک‌باره شاهد حذف این ارز بودیم. از اساس نباید این حذف تا زمانی که منابع مالی آن دیده و زیرساخت‌ها تامین می‌شد، صورت می‌گرفت، به رئیس‌جمهوری اطلاعات غلط می‌دهند، پیش از این 3ونیم میلیارد دلار برای دارو و تجهیزات پزشکی در نظر می‌گرفتند، اما بازهم شاهد کمبود دارو بودیم. حالا آمدند 69 هزار هزار میلیارد تومان برای دارو درنظر گرفتندکه فاجعه همین‌جاست. اگر آمار و ارقامی که خودشان به آن اعتقاد دارند را با دلار، به همان قیمتی که خودشان می‌گویند، درنظر بگیرند، متوجه می‌شوند که این میزان از بودجه کافی نیست.

عضو هیات رئیسه کمیسیون تلفیق لایحه بودجه ۱۴۰۲ گفت: فرض کنیم 69 هزار همت برای تامین دارو کافی باشد، موارد دیگر مانند تامین تجهیزات و ملزومات پزشکی، شیرخشک و... از کجا تامین می‌شود؟ اگر قرار باشد مردم ملزومات پزشکی مانند پروتز و یا دریچه قلب را از بازار آزاد تهیه کنند، فاجعه به بار می‌آید. این در حالی است که تنها برای تامین شیرخشک به 5 همت بودجه نیاز است که متاسفانه در بودجه سال آینده به درستی ردیف آن مشخص نشده و آنچه مشخص‌شده هم بسیار کم است. 

باقرزاده ادامه داد: این بودجه یعنی صنعت دارو در کشور نابود می‌شود، آنهم در شرایطی که ارزی برای واردات  وجود ندارد. طرح دارویار روی کاغذ بسیار قشنگ نوشته شده اما برای اجرا، منابع مالی آن دیده نشده است. در این طرح اولویت بر داروهای وارداتی بود نه حمایت از تولیدکنندگان داخلی، در سال جاری تذکرات لازم داده شده و با پیگیری‌های مجلس برخی از مشکلات حل شد و امیدواریم برای سال آینده با بسیج رسانه و اطلاع‌رسانی مشکلات بودجه برای سال آینده به حداقل برسد.

در ادامه مرتضی خیرآبادی عضو هیئت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی با اشاره به طرح دارویار گفت: به ما یک میلیارد دلار بودجه می‌دادند و ما 97 درصد داروی کشور را تامین می‌کردیم و برای 3 درصد باقی‌مانده یک‌ونیم میلیارد دلار پرداخت می‌شد و ما پیشنهاد دادیم که پله پله صورت بگیرد اما دولت با آن مخالفت کرد، اکنون برای تامین یک میلیارد دلار به حدود 30 هزار میلیارد تومان نقدینگی احتیاج داریم که برای تامین آن شرکت‌ها باید 26 هزار میلیارد تومان هزینه می‌کردند که این موضوع عملا از توان شرکت‌های تولیدکننده دارو خارج است. شرکت‌ها یا باید این مبلغ را تسهیلات بگیرند یا باید طلب‌شان را از سازمان برنامه و بودجه و داروخانه‌ها وصول می‌کردند که این اتفاق هم نیفتاد.

وی با اشاره به مذاکرات بی نتیجه با بانک‌های خصوصی برای اخذ تسهیلات تاکید کرد: دولت تنها فشار می‌آورد که 6 ماه ذخیره استراتژیک داشته باشیم که در حال حاضر این ذخیره موجود نیست و تامین برخی از داروها به مشکل برخواهد خورد، اگر نقدینگی وجود داشت، می‌توانستیم تولید هم داشته باشیم، دولت هزینه‌های دیگر تولید، عوارض و حقوق گمرکی و سود تولیدکنندگان و داروخانه‌ها را محاسبه نمی‌کند، در ساختاری که هرروز تمامی قیمت‌‌ها تغییر می‌کند چگونه می‌توان برای دارو در هیات وزیران نرخ قطعی و اجباری تعیین کرد.

به گزارش فارس عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی در پایان اضافه کرد: در چنین شرایطی شرکت‌ها به‌سوی واردات می‌روند، چرا که نقدینگی برای تامین مواد اولیه دارو وجود ندارد، چاره‌ای به غیر از طرح دارویار نبود اما سئوال اینجاست که چرا دولت از همان منابع مالی مابه‌التفاوت نرخ ارز که از شرکت‌ها دریافت می‌کند، منابع اجرای طرح دارویار را تامین نمی‌کند و به سراغ منابع هدفمندی یارانه‌ها می‌رود.