در تماس تلفنی با دوستی حرف‌ها و جمله‌ها جوری به هم چفت می‌شوند که نمی‌دانم چگونه صحبت به کودکان کارمی‌رسد و باران سوال ها با تون صدایی که هر لحظه بالاتر می‌رود بر سرم می‌ریزد‌‌ که این همه نوشتن برای کودکان کار مگر اثری هم دارد؟ مگر بر رفتن به گودها و گاراژهای تفکیک زباله، فایده‌ای مترتب است‌؟ مگر همه اینها جزئی از مافیای کودکان کار نیستند؟ آیا تلاش سازمان‌های غیردولتی حمایت از کودکان کار تعداد آنان را کمتر کرده ‌است؟ وسوال‌هایی از این دست....

داوطلب، یک مفهوم شخصیتی مطلق و همیشگی نیست. داوطلب امروز ممکن است فردا در جایگاه نیاز به کمک قرار گیرد و کمک‌گیرنده دیروز می‌تواند داوطلب کوشای امروز باشد. نکته مهم همانا اهمیت وجودی هر انسان و اتحاد آنان و نیاز گریز‌ناپذیر آنان به یکدیگر است

سازمان‌های مردم نهاد غیردولتی ارث پدری یا ملک شخصی کسی نیست که اهداف اجتماعی اصلی آن فدای سلیقه‌های شخصی و اختلافات مبتذل ‌گردد. اعضای یک سازمان مردم نهاد باید بدانند که در تعیین سرنوشت و نیل به اهداف آن هم دارای نقش بوده و هم مسئولند و صرف عضویت و اطاعت بدون تفکر از دستورات بالادست فعالیت اجتماعی ارزشمندی محسوب نمی‌شود.

معاون اجتماعی وزارت بهداشت گفت: در آینده نزدیک دو مرکز طبی جدید کودکان در دانشگاه علوم پزشکی ایران و شهید بهشتی تاسیس خواهد شد.

نهاد آموزش بستر بسیار مناسب اعمال خشونت نمادین است. مساله‌ای که سیستم آموزش و پرورش ما نیز خواسته یا ناخواسته در دام آن گرفتار آمده ‌و در حالی که بسیاری از نهاد‌های آموزشی جهان با درک مشکل به مقابله با این هیولای بی‌شکل کمر بسته‌اند‌ با تمام قوا در حال اشاعه و باز تولید آن است...

از آنجا که قرار است تا پایان بهمن ماه سال جاری، کلیه متولدین ۱/۱/۱۳۹۵ تا شهریور ۱۳۹۷ یک دوز واکسن تزریقی سه سروتیپی بگیرند، سوالات زیادی در این خصوص ایجاد شده است که امیدوارم مطلب زیر بتواند راهگشای هم‌وطنان باشد.

وقتی کودکی مورد تعدی، تحقیر و رفتار غیر انسانی قرار می‌‌گیرد، به جز نهادهای مسئول دولتی، همه افراد جامعه نیز وظیفه دارند تا در برابر آن واکنش نشان دهند و برای ریشه‌کنی چنین برخوردهایی تلاش و پیگیری کنند.

دستبند زدن به کودکان کار در جایی، اقدام غیرقابل باور ‌خوراندن اجباری و توام با تحقیر گـُل به دو کودک کار! در دیگر مکان و صدها کار غیرانسانی و وحشیانه‌‌ احتمالی دیگر که به سبب اتفاق افتادن در شبکه‌های زیرزمینی و مخفی کار کودکان - مثل گاراژها و گودهای زباله گردی- یا کوچه پس‌کوچه‌هایی که چون دوربینی به ثبت فاجعه‌ وجود ندارد، از آن مطلع نمی‌شویم، در حال تغییر از حالت خاص به رویه‌‌ معمول است. یک فرد با چه حاشیه امنیت و چگونه بدون ترس به انجام این اقدامات ضدانسانی آن هم در قبال کودکان مبادرت می‌کند؟ علت این تهدید و خشونت‌ها برای چیست؟ چه آینده‌ای در انتظار کودکانی است که تحت چنین خشونت‌هایی قرار می‌گیرند؟