همیشه شعار دادن خیلی راحت‌تر از عمل کردن هست! افزایش نفرات تحت پوشش بیمه، وقتی مفید هست که اون بیمه، هزینه‌های درمانی رو پوشش بده. اگر حاکمیت می‌خواد کار کنه، عمق نفوذ بیمه رو افزایش بده، مثلا تمام داروها رو تحت پوشش بیمه قرار بده! یا تعرفه‌ی بخش خصوصی رو تحت پوشش قرار بده. مردم و بیمه‌شده‌ها متوجه‌ی تفاوت شعار و عملکرد هستند. وقتی در یک تبصره از مصوبه‌ی تعرفه اعلام میشه که در بخش خصوصی هم، بیمه‌های پایه (که همگی دولتی هستند) تعرفه‌ی بخش دولتی رو پرداخت خواهند کرد، مفهومش این هست که بیمه شده باید مابه‌التفاوت تعرفه‌ی خصوصی و دولتی رو از جیب بده! اینجوری عملا بیمه کمتر از ۲۰ درصد از هزینه‌ی خدمات سلامت رو‌ پوشش میده! ولی همچنان شعار پوشش ۷۰ درصدی رو میده! خداییش، بیمه‌ای که فقط بیست درصد هزینه رو‌ تقبل کنه، اصلا ارزشی داره که حالا پز گسترش نوع رایگان این بیمه (از سه دهک به پنج دهک) رو می‌دین؟! بله عمل با شعار متفاوته! کاش روزی برسه که یک صدم شعارهاتون، برای مردم کار کنید و به جای وعده، گزارش عملکرد واقعی برای ارائه داشته باشین.