به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، محمد هاشمی که در روزهای یکم تا سوم آذر ماه در سالن همایش‌های ابوریحان دانشگاه شهید بهشتی برگزار می‌شود گفت: این کنگره به همت انجمن متخصصین غدد درون ریز و متابولیسم ایران، پژوهشکده غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه‌های علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشکاه علوم پزشکی ایران و با محوریت و بررسی بیماری‌های این حوزه پزشکی برگزار می شود، تا کنون ۲۵۰ مقاله دریافت شده است، ۲۱ نفر از برجسته ترین اساتید جهانی این حوزه پزشکی از امریکا، اروپا و کشورهای آسیایی در کنار برترین اساتید داخلی به سخنرانی و ارائه تازه‌ترین دستاوردها، تشخیص‌ها و راه‌های درمانی خواهند پرداخت. 

دبیر اجرایی چهاردهمین کنگره بیماری‌های غدد درون ریز و متابولیسم با اشاره به روز جهانی دیابت "۱۴نوامبر، ۲۳آبان" افزود: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های حوزه تخصصی غدد درون ریز و متابولیسم به شمار می‌آید که شیوع گسترده‌ای در سرتاسر جهان دارد و عوامل پدیدآورنده آن شامل وراثت و شیوه زندگی است، در دهه‌های اخیر شیوع دیابت نوع ۲ در جهان سیر صعودی داشته و با توجه به این مهم که زمینه‌های ژنتیکی افراد در دنیا تغییری نکرده می‌توان نتیجه گیری کرد که شیوه و سبک زندگی عامل موثرتری در افزایش بروز و شیوع دیابت است، امروزه افراد دسترسی بیشتری به مواد غذایی خصوصا خوراکی‌های چرب و شیرین دارند که باعث شیوع اضافه وزن و چاقی شده و در کنار آن و به مدد تکنولوژی افراد تحرک و فعالیت فیزیکی کمتری پیدا کرده‌اند که هر دوی این موارد  از علل موثر در ابتلا و شیوع دیابت در جهان و ایران است.

وی افزود: در حال حاضر حدود ۱۱درصد جمعیت بالای ۲۰سال کشور مبتلا به دیابت هستند که در کلان شهرهایی نظیر تهران به مراتب حادتر است و به رقمی حدود ۱۴درصد می‌رسد، اما در افراد بالای ۶۰سال کشور از هر ۳نفر ۲نفر مبتلا به دیابت و یا حالت پیش دیابت هستند که متاسفانه بین ۳۰ تا ۵۰ درصد آنها تا سال‌ها از بیماری خود بی خبر هستند، بیماری دیابت در طول زمان ارگان‌ها و اندام‌های مختلف بدن را درگیر می‌کند که سیستم کلیوی، سیستم اعصاب و بینایی و همچنین مشکلات قلبی و عروقی از عوارض بلند مدت ابتلا به دیابت است که می‌تواند ناتوانی‌های دائمی در فرد ایجاد کند، از آنجایی که ابتلا به دیابت و عوارض آن برگشت ناپذیر است و با توجه به شیوع بالایی که این بیماری در بین جامعه دارد و بار سنگینی را بردوش بیمار و نظام سلامت می‌گذارد، و حتی می‌تواند بر بهره‌وری کلی جامعه اثر منفی گذاشته و بار اقتصاد کلان بر جامعه تحمیل کند.