در آرامش پس از طوفان از مجروحان بازدید کرد، عکس‌های یادگاری را گرفت، همانجا به راهپیمایی رفت و فریضه را هم با عکس های بعدی به جا آورد و ... ولی یادش نبود پرسنل وزارت متبوعش در دل طوفان در حال خدمت بودند. بلکه دلجویی، یا حداقل خسته نباشیدی هم خرج آن‌ها کند. درست چند روز بعد از سکوت سنگینش در پی از دست‌دادن همکار عزیزمان. تاب‌آوری اقتصادی به کنار، توان تاب‌آوری این حجم از اهانت و بی‌مبالاتی هنوز از جامعه پزشکی برمی‌آید؟

متاسفم از اینکه فکر میکنن وزارت بهداشت و درمان بفکر مردم و پزشک هست! فعلا جمعشون جمع هست و دارن زندگی میکنن

دقیقا تو زلزله خوی هم اینجوری کردن مخفیانه و به سرعت اومدن رفتن بخش با یه مریض عکس و فیلم گرفتن ما کلی منتظرش موندیم بیاد اورژانس و با کادرم صحبت کنه نیومد یه خسته نباشید بگه حتی یه تشکر خشک خالی بعد عکس و فیلمها،از در پشتی گذاشت رفت