به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، هفته گذشته عبدالحسین خسروپناه گفت: پیشنهاد می کنیم محدودیت سنی ورود به هیئت علمی دانشگاه برای زنان تا ۵۰ سالگی افزایش یابد.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در همایش ملی جمعیت با طرح پرسش‌هایی که چرا قوانین مربوط به هیات علمی برای مردان و زنان یکسان باشد؟ چرا سن بازدارنده برای ورود به هیات علمی در هر دو جنس یکسان است؟ چرا یک زن باید بین فرزندآوری و پیشرفت علمی یکی را انتخاب کند؟ از تبعیض آشکار و بی‌عدالتی نسبت به زنان گفت و بر ضرورت بازنگری در قوانین مربوط به زنان دانشگاهی تاکید کرد. در حال حاضر سن ورود به هیئت علمی دانشگاه‌های برای هر دو گروه جنسیتی ۴۰ سال است. 

شاهین آخوند زاده معاون تحقیقات و فن آوری وزارت بهداشت و استاد گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص پیشنهاد مطرح شده از سوی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: اگر این موضوع را با دانشگاه‌های دنیا مقایسه کنیم خواهیم دید که در دانشگاه‌های دنیا برای پایان کار هیئت علمی یک سقفی وجود دارد. در اکثر دانشگاه‌های اروپایی یک عضو هیئت علمی تا ۶۸ سالگی می‌تواند در دانشگاه کار کند و پس از آن بازنشسته می‌شود. اما برای ورود به هیئت علمی دانشگاه یک کف یا یک سقف وجود ندارد. 

وی تصریح کرد: به طور مثال یک فرد می‌تواند رئیس بخش یک واحدی از سازمان بهداشت جهانی در تایلند باشد، یعنی کار غیردانشگاهی داشته باشد. سپس در سازمان بهداشت جهانی بازنشست شده و پس از آن در سن ۵۵ سالگی در دانشگاه هاروارد عضو هیئت علمی شود. در واقع سن ورود او به هیئت علمی دانشگاه ۵۵ سال بوده است. این موارد به کرات اتفاق می‌افتد. 

آخوندزاده تاکید کرد:. فکر می‌کنم این دلواپسی‌ها بوده که باعث گذاشتن یک سقف سنی برای جذب هیئت علمی دانشگاه شده است. احتمالاً دلواپسی بوده که مثلا بعضی از هیئت‌علمی‌ها مناسب جذب دانشگاه نشوند و نامناسب باشند. اما این موضوع در دنیا مرسوم نیست و علمی هم نیست، اگرچه من بسیار زود و در ۲۶ سالگی عضو هیئت علمی دانشگاه شدم، اما اعتقاد دارم اگر یک فرد ۵۲ ساله توانایی دارد و می‌تواند به دانشگاه چیزی اضافه کند که یک فرد ۳۵ساله نمی‌تواند در رقابت با او برنده شود، هیچ منعی برای ورود او وجود ندارد. 

وی در خصوص اینکه آیا این پیشنهاد می‌تواند در زمینه فرزندآوری زنان دانشگاهی موثر باشد؟ گفت: من فکر می‌کنم این اقدام تأثیر روی فرزندآوری نمی‌گذارد. دلیل اصلی این که یک هیئت علمی جوان ما به سمت فرزندآوری نمی‌رود «مسائل اقتصادی» است. به طور مثال الان یک عضو هیئت علمی ۴۰ ساله که احتمالاً استادیار است حدود ۳۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرد. حال اگر این خانم باردار شود و فرزند بیاورد در دانشگاه مهدکودک وجود ندارد. در حالی که یک زمانی در تمام دانشگاه‌ها و سازمان‌های دولتی مهدکودک داشتیم، اما مهدکودک‌ها را حذف کردیم، در نتیجه این خانم پس از یک سال مرخصی که به عنوان دوره فرزندآوری داشته است، باید برود در یک مهدکودک شبه‌دولتی ۱۰ میلیون تومان بپردازد یا حداقل ۲۰ میلیون تومان پرداخت کند تا کودکش را به مهدکودک خصوصی بسپارد. 

معاون تحقیقات و فن آوری وزارت بهداشت با اشاره به‌ عدم تسهیلات فرزندآوری گفت: ما تسهیلات فرزندآوری را در ایران از بین بردیم و زندگی را سخت کردیم. بعد هم می‌رویم دنبال چیزهایی که به نظر من خیلی تأثیری روی فرزندآوری ندارد. تسهیلاتی مانند مهدکودک ارزان یا رایگان برای اعضای هیئت علمی جوان درست کنید، حقوق اعضای هیئت علمی جوان را افزایش دهید، بعدا خواهیم دید که فرزند آوری افزایش پیدا می‌کند. 

آخوندزاده در پایان یادآور شد: من اخیراً دیدم یک عضو هیئت علمی با فرزندان دوقلو که حدود ۲۳ میلیون تومان دریافتی‌اش است نوشته است که ۲۰ میلیون تومان برای مهدکودک‌ دو فرزند خود پرداخت می‌کند. این فرد چگونه با ۳ میلیون تومان باقی مانده زندگی کند. به طور کلی این طرح را برای فرزند آوری موثر نمی‌دانم.