با پزشکان با زبان تکریم سخن بگوئید
رئیس شورای عالی و سرپرست سازمان نظام پزشکی در نامه‌ای به رئیس‌جمهور نسبت به سخنان وی در صحن علنی مجلس شوری اسلامی درمورد جامعه پزشکی، انتقاد کرد.
به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون، محمدرضا ظفرقندی در این نامه خطاب به حسن روحانی یادآور شده است: «خوب است با پزشکان شریفی که عمری صادقانه و خالصانه در سخت‌ترین شرایط و در دوردست‌ترین مناطق کشور به مردم ایران خدمت می‌کنند، با زبان احترام و تکریم سخن بگویید، آنچنان که مردم قدردان چنین می‌کنند.»
متن نامه محمدرضا ظفرقندی به حسن روحانی به این شرح است؛
متن نامه محمدرضا ظفرقندی به حسن روحانی به این شرح است؛
جناب آقای دکتر روحانی
رئیس جمهور محترم
رئیس جمهور محترم
سلام علیکم؛ سخنان اخیرتان در نقد رفتار پزشکان و تعریف جنابعالی از رفتار حرفه‌ای آنان موجب رنجش بسیاری از همکاران جامعه پزشکی شده است.
اینجانب به عنوان نماینده‌ای کوچک از جماعتی بزرگ به استحضار می‌رسانم پزشکان این مرز و بوم نه تنها خود را تافته جدا‌بافته از مردم نمی‌دانند بلکه در عرصه‌های گوناگون به عنوان یکی از خدوم‌ترین و فداکارترین اقشار مردم ایران زمین به وظایف انسانی و حرفه‌ای خود عمل کرده‌اند.
خوب است با پزشکان شریفی که عمری صادقانه و خالصانه در سخت‌ترین شرایط و در دوردست‌ترین مناطق کشور به مردم ایران خدمت می‌کنند، با زبان احترام و تکریم سخن بگویید، آنچنان که مردم قدردان چنین می‌کنند. بدون تردید ستون سترگ اعتماد عمومی در جامعه ایرانی، مرهون تلاش جامعه پزشکی در بنای مفاهیم بلندی چون مراقبت و نوع دوستی است.
جنابعالی حتماً اطلاع دارید در بررسی و ارزیابی‌های مکرر، علی‌رغم تلاش‌های تخریبی رسمی و غیر‌رسمی، همچنان پزشکان در بالاترین رتبه‌های اعتماد و احترام مردم قرار دارند.
جناب آقای دکتر روحانی؛ تمام تلاش و افتخار جامعه پزشکی تسکین آلام همین مردم است و به این منظور در دانشکده پزشکی، در طول سال‌های مدید و سخت تحصیل، خدمت شبانه‌روزی و فراغ از خانه و کاشانه را آموخته‌اند.
در سال‌های دفاع مقدس و بعد از آن در بحران‌های متعدد دیگر، بارها و بارها علاوه بر خدماتی که ذکر کردید که البته این موارد در هنگام ضرورت تزاحمی هم با شأن این حرفه مقدس ندارد، خود شاهد حمل مجروحان بر دوش همکاران و تحمل سختی‌های فراوان این عزیزان بوده‌ام. شهیدان کثیر جامعه پزشکی گواه این مدعا هستند.
جناب آقای رئیس جمهور در این مقال بیان بی‌مهری‌ها و سختی‌هایی که بر جامعه پزشکی می‌گذرد نمی‌گنجد ولی مقایسه کسانی که روز و شب را در گیرودار خدمت گم کرده‌اند، در شرایطی که خدمات برخی از ایشان ماه‌هاست جبران نشده است با پزشکانی که در آن سوی آب‌ها هستند، مناقشه انگیز و قیاس ناپذیر است.
اکیداً بر این باورم اگر مقایسه‌ای منطبق با شرایط زمینه‌ای صورت گیرد، کفه خدمت پزشکان این مرز و بوم سنگین‌تر خواهد بود.
در خاتمه لازم است صادقانه بگویم نادیده انگاشتن خدمات عظیم و بی شمار جامعه پزشکی در اقصی نقاط کشور و تخریب این سرمایه اجتماعی به نفع کشور و ملت شریف ایران نیست.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید