به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، از سال‌ها قبل استفاده از ایمپلنت‌های زیستی در پزشکی متداول است، ولی ماده جدید طراحی شده توسط فناوری چاپ سه‌بعدی، در مواردی قابل استفاده است که مدل‌های قبلی کارآمد نیستند.

در بخش انتهایی هریک از استخوان‌های بلند موجود در دست‌ها و پاها، لایه‌ای از غضروف نرم و انعطاف‌پذیر وجود دارد که به تدریج ساختار آن تغییر کرده و به استخوان‌های سخت تبدیل می‌شود. 

این ساختار دوگانه به عنوان بافت غضروف اسخوانی (osteochondral tissue) شناخته می‌شود و در صورت آسیب دیدگی آن ممکن است عوارضی مانند آرتروز فلج‌کننده بروز کند. با وجود اینکه چنین آسیب‌هایی معمولا در بین ورزشکاران شیوع دارد، ممکن است برای سایرین نیز رخ دهند.

اکنون محققان ماده‌ای ساختند که دارای یک ساختار دوگانه بوده و امکان ترمیم غضروف استخوانی را فراهم می‌کند. بخشی از این ماده، نوعی پلیمر نرم با ساختاری شبیه به غضروف است و بخش دیگر آن یک ساختار سرامیکی سخت شبیه به استخوان دارد. هردو بخش ماده دارای شبکه‌ای از حفره‌ها هستند که سلول‌های غضروف و استخوان توانایی ورود به آن‌ها را دارند. این حفره‌ها امکان عبور رگ‌های خونی را نیز فراهم می‌کنند. 

در حال حاضر محققان در تلاشند تا روش‌های مناسبی را برای چاپ سه‌بعدی ایمپلنت‌های منطبق بر جراحت های هر بیمار با استفاده از این ماده جدید بیابند. 

به گزارش ایرنا گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Acta Biomaterialia‌ منتشر شده است.