اختلال روانی خودشیفتگی بدون مشاوره گرفتن از روانکاو قابل درمان نیست
عضو انجمن علمی روانپزشکان گفت: خودشیفتگی یا نارسیست، اختلال روانی است که بدون راهنمایی و مشاوره گرفتن از روانپزشک یا روانکاو قابل درمان و تغییر رفتار نیست و توصیه اطرافیان تا حدودی خودآگاهی چنین افرادی را افزایش می دهد.
به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، فربد فدایی افزود: خودشیفته یا نارسیست، به شخصیتی بسیار ضعیف گفته می شود که همواره در ایجاد روابط احساسی و عاطفی نه تنها فاقد همدلی و انگیزه بلکه با ابراز خشونت به دنبال آزار دیگران است.
عضو انجمن علمی روانپزشکان ادامه داد: روان درمانی و مشاوره فردی توسط یک روان درمانگر خوب و متبحر درمان اصلی این اختلال به شمار می رود. دارو درمانی معمولا کاربرد زیادی در درمان این اختلال شخصیتی ندارد و معمولا یک روانپزشک خوب برای عوارض اختلال، مثل اضطراب و افسردگی دارو تجویز می کند.
وی افزود: افراد خودشیفته اکثرا بینش و آگاهی به مشکل خود ندارند و به ندرت به دنبال درمان هستند و بیشتر به توصیه و تشویق افراد خانواده به منظور درمان عوارض ناشی از اختلال یعنی اضطراب و افسردگی جهت درمان مراجعه می کنند.
فدایی گفت: روش های روان درمانی، شناختی و رفتاری غالبا برای کمک به تصحیح و تغییرالگوهای مخرب فکری و رفتاری فرد موثر است. در روان درمانی تحلیلی، هدف درمان به وجود آوردن تصویر واقعی تری از خود در بیمار است.
این متخصص اعصاب و روان اضافه کرد: توجه بی پایان و تنبیه اطرافیان از جمله شاخصه های بارز شناخت این دسته افراد است و از طرفی این خصیصه موجب شده زندگی فرد یا افراد خودشیفته دچار فراز و فرودهای بسیار و توانفرسایی شود.
وی تصریح کرد: جنسیت یا وراثتی بودن در شخصیت خودشیفته کم اثر است. خود شیفته بدون در نظر گرفتن زن یا مرد بودن خود را فرد خاصی می پندارد، اکثرا احساس حق به جانب دارد، بدون شواهد انتظار دارد به طور خاص با آن رفتار شود، اختلال شخصیت، خود بزرگ بینی، تکبر و "منم منم" گفتن ها در این دسته افراد به خوبی مشاهده می شود.
فدایی ادامه داد: فرد خودشیفته تحمل انتقاد ندارد و در مقابل منتقدین به سرعت خشمگین می شود و دیگران را نادان می پندارد و به عدم درک واقعیت ها متهم می کند. اشخاصی که خود را قوی، مشهور، داناترین، بی نظیر و استثنایی قلمداد می کنند و از طرفی انتظار دارند دیگران از آن ها تمجید و تعریف کنند و مطابق دستورات آن ها اطاعت بی چون و چرا و پیروی کنند، بدون تردید این دسته افراد دارای مشکلات شخصیتی و به نوعی باید آنان را به اصطلاح نارسیست یا خودشیفته نامید.
عضو انجمن علمی روانپزشکان گفت: خودشیفته توسط دیگران درک نمی شود چراکه در ایجاد روابط احساسی و عاطفی به هیچ وجه حس همدلی و انگیزه ندارد بخصوص در روابط زناشویی و خانوادگی از این رو با این شخصیت سرد و خشنی که دارند، موجب آزار دیگران نیز می شود.
وی با توجه به ضعیف بودن روابط عمومی افراد خودشیفته، گفت: این دسته اشخاص به شدت در مسایل بین فردی و شغلی به دیگران حسادت می ورزند و از طرفی فقدان های زیادی دارند و ممکن است دچار عوارض اختلال شخصیت یعنی اضطراب و افسردگی شوند که با رفتار خود آن ها را بوجود می آورند در حالی که هیچ بینش و آگاهی نسبت به آن ها ندارند.
فدایی اظهار کرد: اگر کودک، به وسیله کسانی مراقبت شود که به جای اینکه به طور صمیمانه و گرم و اطمینان بخش او را دوست داشته باشند، او را با روش سرد و بی تفاوت یا پرخاشگرانه و کینه توزانه تربیت کنند یا برعکس، کودک را اصطلاحا لوس بار آورده اند و روش آسان گیرانه افراطی در تربیت او داشته اند، آنگاه روح و روان کودک از مرحله خودشیفتگی فراتر نخواهد رفت.
این متخصص اعصاب و روان ادامه داد: خودشیفته یعنی کسی که خودش را بیشتر قبول دارد و ظاهرا اعتماد به نفس خیلی بالایی دارد اما اینکه فرد خودشیفته پشت این خصوصیت خود پنهان می شود و در واقع ضعف های خود را از این طریق می پوشاند و اعتماد به نفس بسیار شکننده ای دارد.
به گزارش ایرنا وی در پایان تاکید کرد: خودشیفتگی، یک مکانیسم دفاعی نابالغ، ناکارآمد و شکننده است و اتفاقا افراد خودشیفته افراد بسیار ضعیفی هستند.
عضو انجمن علمی روانپزشکان ادامه داد: روان درمانی و مشاوره فردی توسط یک روان درمانگر خوب و متبحر درمان اصلی این اختلال به شمار می رود. دارو درمانی معمولا کاربرد زیادی در درمان این اختلال شخصیتی ندارد و معمولا یک روانپزشک خوب برای عوارض اختلال، مثل اضطراب و افسردگی دارو تجویز می کند.
وی افزود: افراد خودشیفته اکثرا بینش و آگاهی به مشکل خود ندارند و به ندرت به دنبال درمان هستند و بیشتر به توصیه و تشویق افراد خانواده به منظور درمان عوارض ناشی از اختلال یعنی اضطراب و افسردگی جهت درمان مراجعه می کنند.
فدایی گفت: روش های روان درمانی، شناختی و رفتاری غالبا برای کمک به تصحیح و تغییرالگوهای مخرب فکری و رفتاری فرد موثر است. در روان درمانی تحلیلی، هدف درمان به وجود آوردن تصویر واقعی تری از خود در بیمار است.
این متخصص اعصاب و روان اضافه کرد: توجه بی پایان و تنبیه اطرافیان از جمله شاخصه های بارز شناخت این دسته افراد است و از طرفی این خصیصه موجب شده زندگی فرد یا افراد خودشیفته دچار فراز و فرودهای بسیار و توانفرسایی شود.
وی تصریح کرد: جنسیت یا وراثتی بودن در شخصیت خودشیفته کم اثر است. خود شیفته بدون در نظر گرفتن زن یا مرد بودن خود را فرد خاصی می پندارد، اکثرا احساس حق به جانب دارد، بدون شواهد انتظار دارد به طور خاص با آن رفتار شود، اختلال شخصیت، خود بزرگ بینی، تکبر و "منم منم" گفتن ها در این دسته افراد به خوبی مشاهده می شود.
فدایی ادامه داد: فرد خودشیفته تحمل انتقاد ندارد و در مقابل منتقدین به سرعت خشمگین می شود و دیگران را نادان می پندارد و به عدم درک واقعیت ها متهم می کند. اشخاصی که خود را قوی، مشهور، داناترین، بی نظیر و استثنایی قلمداد می کنند و از طرفی انتظار دارند دیگران از آن ها تمجید و تعریف کنند و مطابق دستورات آن ها اطاعت بی چون و چرا و پیروی کنند، بدون تردید این دسته افراد دارای مشکلات شخصیتی و به نوعی باید آنان را به اصطلاح نارسیست یا خودشیفته نامید.
عضو انجمن علمی روانپزشکان گفت: خودشیفته توسط دیگران درک نمی شود چراکه در ایجاد روابط احساسی و عاطفی به هیچ وجه حس همدلی و انگیزه ندارد بخصوص در روابط زناشویی و خانوادگی از این رو با این شخصیت سرد و خشنی که دارند، موجب آزار دیگران نیز می شود.
وی با توجه به ضعیف بودن روابط عمومی افراد خودشیفته، گفت: این دسته اشخاص به شدت در مسایل بین فردی و شغلی به دیگران حسادت می ورزند و از طرفی فقدان های زیادی دارند و ممکن است دچار عوارض اختلال شخصیت یعنی اضطراب و افسردگی شوند که با رفتار خود آن ها را بوجود می آورند در حالی که هیچ بینش و آگاهی نسبت به آن ها ندارند.
فدایی اظهار کرد: اگر کودک، به وسیله کسانی مراقبت شود که به جای اینکه به طور صمیمانه و گرم و اطمینان بخش او را دوست داشته باشند، او را با روش سرد و بی تفاوت یا پرخاشگرانه و کینه توزانه تربیت کنند یا برعکس، کودک را اصطلاحا لوس بار آورده اند و روش آسان گیرانه افراطی در تربیت او داشته اند، آنگاه روح و روان کودک از مرحله خودشیفتگی فراتر نخواهد رفت.
این متخصص اعصاب و روان ادامه داد: خودشیفته یعنی کسی که خودش را بیشتر قبول دارد و ظاهرا اعتماد به نفس خیلی بالایی دارد اما اینکه فرد خودشیفته پشت این خصوصیت خود پنهان می شود و در واقع ضعف های خود را از این طریق می پوشاند و اعتماد به نفس بسیار شکننده ای دارد.
به گزارش ایرنا وی در پایان تاکید کرد: خودشیفتگی، یک مکانیسم دفاعی نابالغ، ناکارآمد و شکننده است و اتفاقا افراد خودشیفته افراد بسیار ضعیفی هستند.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید
1 نظر
علی
۲۳ آبان ۱۳۹۸ - ۲۱:۵۲
سلام پدر منم به شدت خودشیفته هست قبول نمیکنه که مشکل داره بخدا زندگی روبرامون تباه کرده ما رو با بچه های دیگران مقایسه میکنه تحقیر میکنه منم اختلال شخصیت مرزی گرفتم