پزشک متخصص و وزیر اسبق علوم گفت: سوءمدیریت مزمن در وزارت بهداشت که به‌جز در مواردی معدود، فضای سیاست‌زدگی و ناکارآمدی و تملق و هواداری حزب باد غلبه داشته است و اکنون هم شاهد نمونه‌ای از آنیم! ضعف در سیاست‌ها و برنامه‌های سلامت‌محور بهداشت و تغذیه و پیشگیری، کمبود دارو و مشکل داروهای بی‌کیفیت، فساد در واردات دارو و تجهیزات و روابط باندی از دیرباز وجود داشته است!

رئیس سازمان امور مالیاتی کشور گفت: پزشکان جزو صنوفی هستند که بیشترین مالیات را نسبت به سایر رسته‌ها پرداخت می‌کنند و البته میزان مالیات پرداختی پزشکان در سال عدد بالایی نیست و به طور متوسط هر پزشک حدود ۳۰ میلیون تومان در سال مالیات پرداخت می‌کند.

مشاور وزیر بهداشت در امور دندان‌پزشکی با بیان اینکه دانشکده‌های دندان‌پزشکی برای برگزاری دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت مشارکت کنند گفت: مراکز تخصصی و کلینیک‌های ویژه دندان پزشکی باید در مراکز استان‌ها توسعه یابد و پایان‌نامه‌ها در حوزه دندان‌پزشکی برای ارتقاء شاخص‌های سلامت دهان و دندان هدایت شوند.

صندوق رفاه سازمان نظام پزشکی شاخه مالی این مجموعه بوده، وظیفه اصلی آن طبق اساسنامه: "کمک به رفع مشکلات مالی و رفاهی اعضای سازمان و شاغلان حرف پزشکی کم درآمد و خسارت دیده است" بنابراین خیل عظیمی از ماماها، کارشناسان علوم آزمایشگاهی، فیزیوتراپ‌ها و پزشکان جوان و کم درآمد... جامعه هدف این صندوق هستند که در واقعیت هیچگاه اولویت و حتی اساسا جزئی از برنامه‌‌های صندوق نبوده، صندوق عملا در خدمت افراد و لابی‌های خاص و متنفذی است که به عنوان قلک شخصی آنها عمل می‌کند.

نماینده پزشکان متخصص طرحی از خودکشیِ یکی از رزیدنت‌ها طی چند هفته‌ی گذشته خبر می‌دهد و می‌گوید: "از ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱، یعنی فقط طی یک سال، سیزده رزیدنت خودکشی کرده‌اند".

چندی پیش شهر ونیز ایتالیا کمپینی را برای جذب پزشکان خانواده از سراسر جهان راه‌اندازی کرد تا بتواند جایگزینان ۴۴ پزشکی را که طی سال‌های آینده در این شهر بازنشسته خواهند شد پیدا کند.

پس از ایجاد برخی حاشیه‌ها پیرامون مسائل اخیر سازمان نظام پزشکی رئیس شورای عالی نظام پزشکی در خصوص نامه یکی از اعضای شورای عالی نام پزشکی مبنی بر استیضاح رئیس کل سازمان توضیحاتی را ارائه داد و ضمن توصیه به پرهیز از ایجاد هرگونه دستاویز از سوی برخی جریانات مخالف جامعه پزشکی در ادامه اولویت شورای عالی نظام پزشکی را تمرکز و پیگیری مشکلات واقعی و اساسی جامعه پزشکی کشور دانست.

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران گفت: شرایط زندگی برای پزشکان بسیار وخیم شده است. پزشکانی داریم که مسافرکشی می‌کنند. تعدادی از پزشکان شغل طبابت را رها کرده و به مشاغل دیگر رو آورده‌اند. برخی بساز و بفروش شده‌اند، حتی برخی از آنان به دلارفروشی رو آورده‌اند.

این روزها خبر ورود حدود ۱۰۰۰ نفر به دانشگاه با تقلب که گفتند دیگر برای اخراج آنها دیر شده و قانون تنها برای داوطلبان کنکور است و اینها دیگر سرکلاس دانشگاه نشسته‌اند منتشر شد.

داشتن امنیت شغلی از دغدغه‌های اصلی اغلب پزشکان به‌ ویژه پزشکان عمومی کشور است که بیشترین سهم جامعه پزشکی را به خود اختصاص داده‌اند.

بیش از ۷۰ تشکل صنفی و شبه صنفی پزشکی!!! این نتیجه خواست و استقبال دولت از تقسیم و تفکیک یک کالبد واحد به نام «پزشکی» و خُرد و جداسازی آن است. . . . ایکاش روزی تمام تشکل های پزشکی یکی شوند. یعنی اعضای «جامعه پزشکی» هیچ منافع مشترکی ندارند که بتوانند زیر یک سقف جمع شوند؟!! «سازمان نظام پزشکی» هم دست از ولع گسترش و بزرگ شدن بردارد که قطعا اینگونه، هم سرش خلوت تر می شود و هم تمایل دولت هم بر تصدی گری آن کمتر و استقلالش بیشتر خواهد شد. چه ایرادی دارد؛ نهایتا یک «نظام پیراپزشکان» مجزا داشته باشیم تا «نظام پزشکان» مستقل، با فراغ بال، فقط به درد روز افزون پزشکان برسد؟ این تنها راه احیای جنبش های صنفی است. وگرنه، یا این تعدد و تکثر، یا آن تجمیع معظم، ما را از درون نابود خواهد کرد...

دبیر شورای عالی سازمان نظام پزشکی مصوبات جلسه سی و پنجم شورایعالی سازمان را اعلام کرد.

معاون آموزشی وزارت بهداشت در مصاحبه‌ای از افزایش ظرفیت ۲۰ درصدی پذیرش دستیاری پزشکی در موعد تکمیل ظرفیت این آزمون خبر داد.

دبیر علمی جامعه جراحان عمومی با انتقاد از نبود جایگاه رفاهی برای جامعه پزشکی کشور به عنوان مهم ترین خطری که این حرفه را تهدید می کند گفت: وضعیت رفاهی پزشکان نسبت به گذشته به طور متوسط پایین رفته و این می تواند زنگ خطری برای روی آوردن پزشکان به سایر مشاغل باشد، وضعیت شغلی و معیشتی پزشکان کشور شرایط مناسبی ندارد، برخی از پزشکان عمومی و متخصصان رشته های پزشکی به علت درآمد ناکافی به فعالیت های غیر پزشکی و غیر مرتبط روی آورده اند.

نه اینکه سازمان عریض و طویل نظام پزشکی، آش دهان سوزی برای اعضای خود باشد! اصولا نگارنده چند سالیست از این سازمان و انجمن‌های علمی برای پیشبرد مطالبات «صنفی» قطع امید کرده است. اما حرص و ولع وزارت برای تبدیل آن به یک تابلوی نمادین و بی خاصیت، غیر قابل هضم است. وزارتی که چند سال پیش متولی آن گردن کشید و با افتخار گفت: «من وزیر مردم هستم، نه پزشکان!»