به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، سهیلا انصاری‌پور همزمان با هفته ملی سلامت زنان با اشاره به اینکه سقط جنین خود به خودی یکی از شایع‌ترین عوارض حاملگی است گفت: این مهم است که اگر قرار است به دلایل پزشکی سقط انجام شود، تحت هر شرایطی به شکل ایمن این کار انجام شود. معنای ایمنی در وهله اول این است که تشخیص انجام سقط به درستی صورت گیرد که آیا لازم است اقدام مداخله‌ای برای سقط انجام شود؟ و در وهله دوم درصورتی که انجام سقط جنین ضروری تلقی شد باید این کار با شرایط ایده‌آل، ایمن و تحت نظر متخصصین انجام شود که در این زمینه متخصصین زنان و زایمان یک دوره آموزشی در این رابطه گذرانده‌اند تا بتوانند سقط جنین را مدیریت کنند.

مسئول فنی مرکز درمان ناباروری ابن سینا ادامه داد: سقط جنین یعنی از دست رفتن حاملگی به صورت خود به خود یا به صورت القایی از ابتدای تشکیل جنین تا نیمه‌ی حاملگی "۲۰ تا ۲۴ هفته" سقط در صورت لزوم و با نظر پزشک می‌تواند انجام شود که برای انجام این کار هم باید آموزش کافی صورت گیرد تا پزشک بتواند سقط ایمن را انجام دهد. در ماه‌های اول به دلیل رشد کمتر جنین عوارض سقط هم کمتر است و احتمالا مشکلی برای مادر به وجود نمی‌آید، اما این هم قابل پیش‌بینی نیست، اما به طور کلی با افزایش سن حاملگی احتمال بروز عوارض به دنبال سقط افزایش می‌یابد یعنی بعد از هشت هفتگی به ازای هر دو هفته‌ای که به سن حاملگی افزوده می‌شود، عوارض هم دو برابر افزایش می‌یابد.

وی در خصوص سقط درمانی افزود: زمانی که ادامه حاملگی خطر جانی برای مادر داشته باشد، این نوع از سقط با نظر پزشک انجام می‌شود. به عنوان مثال کسانی که بیماری قلبی خیلی جدی دارند، فشار خون درمان نشده بالا دارند، مادرانی که به سرطان مبتلا هستند و به تعویق انداختن درمان سرطان به دلیل حاملگی برایشان خطر جانی دارد و... مشمول این شرایط می‌شوند که سقط درمانی مطرح می‌شود، البته طبق سیاست‌های اجتماعی و حقوقی هر جامعه اندیکاسیون‌های انجام سقط درمانی متغیر است. گاهی نیز جنین ممکن است در معرض خطر ناهنجاری‌های شدید مادرزادی متابولیک،‌ آناتومیک و... باشد که ادامه حیات جنین به صلاح نیست که در این مورد هم بسته به قوانین و مقررات موجود در این زمینه، تصمیم‌گیری درباره انجام یا عدم انجام سقط درمانی صورت می‌گیرد.

انصاری پور گفت: قبل از به حیات رسیدن جنین،‌ تست‌های تشخیصی در ماه‌های ابتدایی حاملگی وجود دارد که مشخص می‌شود جنین سالم است یا خیر و یا اگر سلامت مادر هم در خطر باشد، تصمیم‌ برای اقدامات مداخله‌ای همان‌ ماه‌های اول حاملگی صورت می‌گیرد، سقط درمانی تا نیمه حاملگی را پوشش می‌دهد، سقط دو نوع زودرس و دیررس دارد که اگر لازم باشد در سه ماهه اول سقط درمانی انجام شود این کار معمولا بدون انجام جراحی و با مصرف دارو خواهد بود تا جنین دفع شود اما در سه ماهه دوم ابتدا تصمیم می‌گیرند که با دارو ختم حاملگی صورت گیرد ولی چون جنین بزرگتر شده است ممکن است درمان دارویی موفق نباشد و یا سقط به شکل ناکامل صورت گیرد، بنابراین در سه ماهه دوم ممکن است لازم باشد که دهانه رحم باز شود "کورتاژ" و جنین به طریق ساکشن سقط شود. انجام سقط در سه ماهه دوم به دلیل بزرگ بودن اندازه جنین، مهارت بیشتری لازم دارد و مادر هم باید تحت مراقبت بیشتری باشد و حتما پزشکی که مسئولت انجام سقط درمانی را به عهده می‌گیرد باید تا انتها مسئولیت سلامت مادر را بپذیرد.

مسئول فنی مرکز درمان ناباروری ابن سینا تاکید کرد: انجام سقط درمانی هم با عوارضی همراه است که باید یک پزشک متخصص مسئولیت انجام آن را به عهده گیرد زیرا ممکن است در اثر انجام کورتاژ مشکل سوراخ شدن رحم و ... رخ دهد و لازم است پزشک توانایی کنترل شرایط را داشته باشد. گاهی هم زمانی که سن حاملگی بیشتر باشد و خانم در بارداری‌های قبلی هم تجربه سزارین داشته و دهانه رحمش بسته است، با برش شکمی هم ممکن است که سقط انجام شود. به طور کلی تصمیم‌گیری برای اتخاذ روش انجام سقط درمانی بسته به شرایط هر فرد توسط پزشک صورت می‌گیرد.

به گزارش ایسنا وی در پایان در خصوص تاثیر انجام سقط درمانی بر سلامت باروری خانم برای بارداری‌های بعدی گفت: اینکه انجام سقط بر حاملگی‌های بعدی اثرگذار است یا خیر بستگی به شرایط انجام سقط دارد. اگر سقط کاملا ایمن با تشخیص درست و در زمان درست انجام شود، معمولا عوارضی ندارد اما با افزایش سن حاملگی و انجام سقط توسط فردی بدون تبحر لازم و انجام سقط در شرایط ناایمن که منجر به بروز عفونت در مادر می‌شود، احتمال بروز مشکلات ثانویه هم افزایش می‌یابد و ممکن است با عوارضی چون چسبندگی رحم و حاملگی خارج از رحم در حاملگی‌های بعدی و... مواجه شویم، در صورت انجام سقط ناایمن احتمال مرگ مادر هم وجود دارد، از این رو انجام این عمل درمانی با تشخیص پزشک و توسط متخصص این کار حائز اهمیت است، البته میزان بروز مرگ و میر در سه ماهه اول بارداری کمتر است، اما با افزایش سن حاملگی در صورت عدم رعایت ملاحظات فوق‌الذکر امکان مرگ مادر بر اثر عفونت،‌ خونریزی، آمبولی و... افزایش می‌یابد، حدود یک پنجم خانم‌ها نیز در سنین بارداری ممکن است سقط خود به خودی را تجربه کنند.