✅ از جمله موارد مهم، نسبت ثبت‌نام کنندگان به شرکت کنندگان در آزمون است که علیرغم آنکه تعداد ثبت‌نام کنندگان افزایش داشته است اما تعداد کسانی که در آزمون ثبت نام کرده و در آن شرکت نکرده‌اند بیش از ۴ برابر شده است.

✅ سال پیش از تعداد ۱۱۸۰۰ ثبت نام کننده حائز شرایط، ۱۱۰۸۰ نفر در آزمون شرکت کردند درحالیکه امسال از ۱۳۰۰۰ ثبت نام کننده فقط ۱۰۶۰۰ نفر شرکت نموده اند که هم از لحاظ تعداد مطلق شرکت کننده و هم از لحاظ نسبت ثبت نام کننده به شرکت کننده، افت شدیدی به نسبت سال قبل را نشان می‌دهد.

✅ دیگر اینکه از ۱۰۶۰۰ شرکت کننده، تعداد ۳۶۰۰ نفر نمره حداقل قبولی را نیز نداشته‌اند که به این معنی است که یک سوم شرکت کنندگان در آزمون، عملا یا طبق یک عادت و یا آزمودن شانس خود و یا به عنوان آزمون آزمایشی در این آزمون شرکت می‌کنند و قصد جدی بر قبول شدن ندارند. ضمن اینکه فرضیه دیگری که می‌تواند بسیار فاجعه‌آمیز باشد این است که این افراد یا در دوره پزشکی عمومی، دانشی بسیار پایین کسب کرده‌اند که توان لازم برای رقابت در آزمون تخصصی را برای آنها فراهم نمی‌کند و یا اینکه از ابتدای پذیرش در دوره پزشکی عمومی دارای صلاحیت‌های علمی لازم نبوده و به واسطه دخالت عوامل غیرعلمی پذیرفته شده و در پایان به انحای مختلف فارغ‌التحصیل شده اند.

✅ نسبت دیگری که نشانه‌ای است از  آشفتگی علمی، این است که دقیقا معادل افزایش تعداد در جایگاه دستیاری نسبت به سال قبل و رساندن آن به ۴۶۰۰ نفر جایگاه‌های اعلام شده خالی مانده است.
به عبارت دیگر با اینکه ۳۰ درصد به ظرفیت پذیرش اضافه شده است اما دقیقا همین مقدار خالی مانده و کسی برای پر کردن آنها وجود ندارد که نشانه بارزی از عدم فهم سیاست گذاران آموزش پزشکی از واقعیات موجود در کف جامعه پزشکی و رفتار لجوجانه با این گروه حرفه ای است.

✅ ضمنا آنچه مد نظر قرار نگرفته آن است که رشته‌های پایه نظیر داخلی، اطفال، بیهوشی و اورژانس هستند که عمده نیازهای دریافت‌کنندگان خدمات را تشکیل می‌دهند و متاسفانه ظرفیت‌های خالی مانده در این رشته‌ها حتی در مواردی به بالای ۹۵ درصد می‌رسد.