چالش زخم‌های مزمن و عدم ورود جدی بیمه‌ها به این عرصه
به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، زخم‌های مزمن مانند زخم پای دیابتی یا زخم‌های ناشی از مشکلات عروقی اگر به‌موقع تشخیص داده نشوند نه‌تنها کیفیت زندگی بیمار را به‌شدت کاهش می‌دهند بلکه می‌توانند به قطع عضو و حتی مرگ بیمار منجر شوند. در کشور ما بخش قابل توجهی از این بیماران به دلیل نبود پوشش بیمه‌ای مناسب و فقدان استاندارد مشخص در خدمات درمانی، با مشکلات متعددی مواجه‌اند.

کارشناسان معتقدند درمان این بیماران باید به‌صورت میان‌رشته‌ای و در مراکز تخصصی صورت گیرد اما از آنجا که چنین مراکزی در کشور به‌طور محدود وجود دارند و بیمه‌ها نیز حمایت کافی ارائه نمی‌کنند بسیاری از بیماران یا درمان خود را نیمه‌کاره رها می‌کنند یا مجبور به پرداخت هزینه‌های سنگین از جیب می‌شوند.

سیدمهدی طبائی رئیس سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران در این خصوص گفت: یکی از مهم‌ترین مشکلات ما در حوزه درمان زخم‌های مزمن عدم ورود جدی بیمه‌ها به این عرصه است. بیمه‌ها متأسفانه این خدمات را به رسمیت نمی‌شناسند و پوشش هزینه‌های درمانی در این بخش بسیار محدود است در حالی که اگر بیمه‌ها وارد عمل شوند نه‌تنها هزینه‌های درمان کاهش می‌یابد بلکه از تحمیل خسارات مالی و اجتماعی گسترده‌تر به کشور نیز جلوگیری خواهد شد.

وی افزود: زخم‌های مزمن هزینه‌های سنگینی را به بیمار و خانواده تحمیل می‌کند. وقتی این هزینه‌ها از جیب مردم پرداخت می‌شود بسیاری از بیماران ادامه درمان را رها می‌کنند و در نهایت با مشکلاتی مثل قطع عضو یا عفونت‌های گسترده مواجه می‌شوند. در حالی که ورود بیمه‌ها می‌تواند به پیشگیری از این اتفاقات تلخ کمک کند.

رئیس سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران به ضرورت استانداردسازی مراکز درمان زخم اشاره کرد و گفت: متأسفانه در حال حاضر هر مرکزی که بخواهد خدمات درمان زخم ارائه دهد بدون نظارت کافی شروع به فعالیت می‌کند. این موضوع هم به بیماران آسیب می‌زند و هم باعث بی‌اعتمادی به کل این حوزه می‌شود. ما نیازمند یک نظام استاندارد مشخص برای مراکز درمان زخم هستیم، نظامی که هم به بیماران اطمینان بدهد و هم به متخصصان این حوزه چارچوب کاری روشنی ارائه کند.

طبائی گفت: جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران تلاش کرده است الگویی را در قالب پژوهشکده یارا و کلینیک تخصصی زخم طراحی کند که هم جنبه علمی داشته باشد و هم خدمات درمانی واقعی به بیماران ارائه دهد. این الگو می‌تواند مبنای استانداردسازی ملی قرار گیرد، وقتی بیماران بدانند خدماتی که دریافت می‌کنند در چارچوبی علمی و استاندارد ارائه می‌شود هم اعتماد بیشتری پیدا می‌کنند و هم درمان‌ها اثربخش‌تر خواهد بود. از طرف دیگر ورود بیمه‌ها به این حوزه بدون ایجاد استانداردها امکان‌پذیر نیست. بنابراین باید این دو موضوع در کنار هم دیده شوند. ایسنا

پایان پیام/

نظر خود را بنویسید

  • نظرات ارسال شده پس از تایید در وب سایت منتشر خواهند شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشند تایید نمی شوند.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی باشند منتشر نخواهند شد.