آگاهی‌بخشی مجازی؛ راه و چاه
وقتی کودکی مورد تعدی، تحقیر و رفتار غیر انسانی قرار می‌‌گیرد، به جز نهادهای مسئول دولتی، همه افراد جامعه نیز وظیفه دارند تا در برابر آن واکنش نشان دهند و برای ریشه‌کنی چنین برخوردهایی تلاش و پیگیری کنند.
یکی از راه‌ها انتشار این صحنه‌های ناخوشایند است تا عده‌ی بیشتری از مردم از وقوع آن مطلع شوند و تعداد پیگیری‌کنندگان این رفتارهای تحقیر‌آمیز و غیرانسانی بیشتر و همه‌گیر شود. اما نکته بسیار مهمی در مورد انتشار این تصاویر وجود دارد.
نکته اساسی و بسیار حیاتی این است که در هنگام انتشار باید دقت کافی و وافی صرف شود تا کرامت انسانی این کودکان حفظ شود. چرا که در صورت مشخص بودن چهره و هویت این کودکان، متاسفانه خود انتشار‌دهنده نیز، هر چقدر نیت خیر داشته باشد و بدون اینکه حتی بداند، جزئی از این چرخه خشونت و رفتار غیرانسانی خواهد بود .
دفاع از یک مظلوم همیشه لازم و وظیفه‌ای بر عهده همه آحاد جامعه است اما باید مراقب باشیم در حین انجام آن، شرایط را برای کودک آسیب‌دیده سخت‌تر نکنیم. به یاد داشته باشیم این تصویر مدت‌های مدید باقی خواهد ماند و ممکن است آینده یک کودک آسیب‌دیده را به طور کامل تباه کرده و نقش قوز بالای قوز را بازی کند. دقت و حساسیت در برابر نابسامانی‌های اجتماعی امری بسیار مستحسن است به شرط آنکه اصول و قواعد آن رعایت شود.
انتشار تصویر کودکی که تحت رفتار ضدانسانی قرار گرفته است برای آگاهی‌بخشی و پیگیری جامعه حتما لازم و بسیار ضروری است اما باید دقت کنیم که در وادی اطلاع‌رسانی، چهره، هویت و حریم خصوصی کودک مورد نظر به شایسته‌ترین شکل ممکن محفوظ بماند .
این یادداشت صمیمانه‌ترین درودها را نثار آن دسته از افراد فعال اجتماعی جامعه می‌کند که در انتشار تصویر یک نابسامانی اجتماعی که برای آگاهی سایرین و پیگیری آن است تمام جوانب حفظ حریم خصوصی را رعایت می‌کنند.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید