رسانه‌ای که نام ملی را یدک می‌کشد‌ مدتی است در مورد پزشکان سیاستی خاص در پیش گرفته است. سیاستی که شاید با دید خوش‌بین‌، چیزی جز انعکاس، برجسته‌سازی، زیر ذره‌بین قراردادن و بزرگنمایی نقاط ضعف ‌پزشکان بدون در نظر گرفتن شرایط خاص و فراموش کردن کارنامه درخشان آنها و سرکوفت و ناسزا و توهین و مقابله و مبارزه با پزشکان نیست. مقابله‌ای بی‌سابقه که علت آن مشخص نیست و هدف آن هم نا معلوم است و نتایج آن جز در راستای پروژه ‌تحریم و مبارزه نرم و نفوذ آرام‌ نیست و در یک نگاه کلی واقع‌بینانه شاید در جهت پروژه تهی کردن و ضعیف‌ کردن همه جانبه کشور باشد.

معمولا رسالت رسانه ملی که با هزینه مردم اداره می‌شود، اصلاح امور به نفع ملت و مملکت است. اما آنچه مسلم است در پس این مقابله یک طرفه، مصلحت عام مردم‌ نهفته نیست. چرا که پزشکی جزو اصلی‌ترین نیازهای مردم در یک جامعه سالم است و پزشکان نیز در طول تاریخ و بهویژه در طول تاریخ انقلاب جزو صادق‌ترین، دلسوزترین، باوفاترین و همراه‌ترین صنوف با مردم به ویژه در شرایط درماندگی و دردمندی بوده و هستند.

جامعه پزشکی هم جزئی از همین جامعه است با همه خوب و بد آن و مسلما ‌بی‌عیب و ایراد نیست و نمی‌تواند باشد چون نمی‌تواند از شرایط نامناسب جامعه بی‌تاثیر بماند و ممکن است نارسایی‌ها و نقاط ضعف و مشکلاتی هم داشته باشد؛ اما همیشه از میانگین جامعه در ارزش‌های متعالی بالاتر بوده و در محدوده‌ عالی‌ و در بدترین شرایط در محدوده خیلی خوب بوده است. اگر هم ‌نقاط ضعف آنها بیشتر به‌نظر می‌آید به علت انتظار بالاتر و به حق مردم و احترام بیشتر مردم از آنان است و این نشان از اهمیت و پاکی آنان است.

عیب در جامعه پزشکی‌ همانند یک لکه‌ کوچک روی روپوش سفید می‌ماند که راحت جلب توجه می‌کند و خیلی زیاد به چشم می‌آید؛ اما پاک کردن این لکه‌ها احتیاج به داد و هوار و ناسزا‌ ندارد. اتفاقا پزشکان اهل منطق و گفت‌وگو هستند و خیلی راحت در مقابل حرف منطقی کوتاه می‌آیند و انعطاف‌پذیری بالایی دارند. اما این روش کودکانه سیما‌ در برخورد با مشکلات جامعه پزشکی، روش اصلاحی نیست.

 عملکرد صدا و سیما متاسفانه به حدی نامناسب بوده است که اعتماد مردم به اخبار صدا و سیما از اعتماد آنان به شایعات رسانه‌های کوچک غربی کمتر است. ایجاد انحصار در این سازمان باعث بروز اتفاقاتی در آن شده است که افت شدید عملکرد و شمولیت و عمومیت آن را در پی داشته و به هر دری می‌‌زند تا جذب مخاطب نماید و نحوه برخورد با مشکلات پزشکان از همین دست اقدامات عوام فریب است. در حالیکه معیار عمل سازمان باید رضایت عمومی جامعه و منافع عمومی مردم باشد. مسئولان این سازمان باید تغییر نگاه جدی داشته باشند. باید از میزان رجوع و حمایت مردم و تاثیرگذاری صدا و سیما بر مخاطبان عمومی و خاص آمار گرفته و اعتماد مردم به صدا‌ و سیما سنجیده شود. میزان اعتبار صدا و سیما نزد افکار عمومی به حدی پایین است که ‌تاثیر آن در مردم از یک شایعه کم اهمیت که در یک خبرگزاری خارجی منتشر می‌شود هم کمتر است و این وضعیت برای کشور آسیب‌پذیر است.

لذا باید سازمان‌ها و افراد مسئول ‌با اهرم‌های نظارتی خود جهت جلوگیری از‌ رویکردهای مخرب این سازمان و تغییر ماهوی آنها اقدام کنند و مسئولین محترم سازمان نظام پزشکی کشور نیز این رفتار نابهنجار سیما را به دقت مورد ارزیابی قرار داده و از ادامه این روند مخرب از مجاری قانونی جلوگیری نمایند.