لطفا کمی سختگیر‌تر!
در حکایات می‌گویند: روزی دزدی داشت سوهان بر قفل مغازه ای میکشید. نگهبان پرسید چه میکنی؟ گفت: ساز میزنم. پرسید: صدایش کو؟ دزد گفت: صدایش فردا درخواهد آمد...
الان داریم سمفونی سازهایی که سال‌هاست زده‌ایم را می‌شنویم.
وقتی مجوز مرکز درمانی بدون رعایت کامل و اغماض صادر میشود،
وقتی دستور تخریب یک ملک غیر استاندارد با هزارو یک لطایف الحیل تبدیل به جریمه میشود،
وقتی کارچاق کن‌ها بیشتر از عوامل اصلی در صحنه‌ها حضور دارند،
وقتی مصلحت بر منطق حاکم میشود،
همه اینها همان ساز هست،
طبعا آن هنگام که مجوز ساخت یک دی‌کلینیک صادر شده و یا تغییر کاربری یک ملک به دی کلینیک داده میشود، باید یک دفترچه استانداردها رعایت شود.
انشاالله که رعایت شده است.
هرچند
در مورد ساعت کار هم باز رعایت استاندارد باید باشد.
انشاالله آن هم بوده است.
الان هم
با بازگشایی‌ها و رفع محدودیت‌های زودهنگام عملا سازی زدیم که اکنون صدایش درآمد.
بارها گفته شد که این رفع محدودیت‌ها مشکل ساز خواهد بود.
گفتیم که مردم حتما آن واکنشی که ما میخواهیم را نشان نخواهند داد.
کسی گوش نکرد.
و دیدیم و شنیدیم صدای بلند و گوشخراش سازی را که خودمان کوک کردیم.
رتبه سوم جهان در مرگ و میر روزانه یکی از نت های همان ساز بود.
۱۰۰۰۰ بیمار کادر درمان نت دوم.
بیش از صد نفر شهید مدافع سلامت نت سوم.
از دست دادن هر ده دقیقه یک هموطن نت چهارم.
و این ارکستر اگر قطع نشود باز قطعه ای را خواهد نواخت که ردیف های ان جان عزیزان ما خواهدبود.
عزیزان‌مسئول
دولتمردان بزرگوار
همه ما مشکلات را میدانیم
توقع معجزه هم نداریم
ولی
لطفا کمی سختگیر‌تر!
مشکلات اقتصادی را همه قبول داریم
ولی اول باید شخص، سالم باشد تا چرخ اقتصاد هم بچرخد.
الان داریم با شتاب به آغوش بیماری میرویم.
شما را بخدا محدودیت‌ها را بیشتر کنید.
همه خسته شده‌ایم.
ما کادر درمان بیشتر .
یکبار همت کنیم و این بیماری را ریشه‌کن کنیم.
خواهش میکنم محدودیت‌ها را با شدت بیشتر اعمال کنید.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید