در تاریخ سوم اسفند ماه ۹۸ در یادداشتی تحت عنوان «خطر بسیار نزدیک است» تهدید مرگ آور کرونا را گوشزد کردیم که با پایان موج اول در اواخر فروردین خیال خود بنده از عدم وقوع آن پیش بینی آماری کم کم راحت میشد اما با شروع دوباره کشتار کرونایی، ترس من از به حقیقت پیوستنش دوباره جان گرفته است.

‌ بیماری کرونا تمام جهان بشری را به چالش کشیده و روح انسان‌ها را خمود ساخته‌، آثار درماندگی در چهره بیشتر سیاستمداران و دانشمندان جهان به عینه دیده می‌شود و خیلی‌ها بدنبال رمز‌گشایی این پاندمی و آشکار نمودن رذالت برخی از چهره‌های موثر بین‌المللی و برخی دولت‌ها در ایجاد این پاندمی هستند اما همچنان این ویروس مرموز جان می‌گیرد. 

 برخی سیاستمداران ‌سعی کردند راههای میانبر را امتحان کنند و برخی افسار کار را بدست علم سپردند و از تجارب گذشته کمال بهره را بردند و آنچه تا بحال خود را موثر نشان داده تجارب علمی بشر بوده است.

  ‌در شهر ما نیز که جز اولین نقاط اپیدمیک شدن این مرض در ایران بود با عزم‌ جدی کادر درمان، کار شبانه روزی تعداد قلیلی از مدیران و همراهی ارگانهای دیگر‌، توانستیم با دادن تلفات‌، پس از قریب به دوماه تلاش، موج اول را فرو بنشانیم‌، اما....

‌تعجیل دولت در باز‌گشایی کسب و کارها، مخالفت ناشیانه برخی از مقامات با نفوذ سیاسی و دینی با ادامه قرنطینه و ضعف شدید دولت در حمایت اقتصادی از مردم موجب شد دیوارهای سست قرنطینه که با تلاش بسیار آگاهان به خطرات واقعی این انتقام طبیعت درست شده بود، فروبریزد و موج دوم مرگبار تر از قبل شروع گردد.

 در حال حاضر جامعه جهانی در برخورد با این ویروس آدمکش که گویا به این زودیها شر خود را از سرمان کم نمیکند‌، دو راه بیشتر ندارد : 

نخست انتظار کشنده برای بدست آوردن درمان و یا واکسن توسط دانشمندان و تحمل افزایش سنگین تلفات انسانی در این مدت و ادامه کار روزانه برای جلوگیری از رکود شدید اقتصادی و دوم پیگیری یک راهکار جامع جهت ادامه زندگی اجتماعی با رعایت دقیق نکات بهداشتی و حفاظتی.

غرض از این نوشتار کوتاه، تاختن به دولت به‌دلیل سستی‌ها و بد فهمی‌هایش نیست بلکه برای من به‌عنوان یک پزشک، حفظ جان انسان‌ها در اولویت است و لذا تمام سعی من گوشزد کردن خطرات و ارائه راهکارهاست. لذا وزارت بهداشت و مقامات بالاتر حکومت باید بصورت ضرب‌العجل دست به اقداماتی لازم برای کاهش مرگ و میر بزنند که بصورت تیتر‌وار برخی راهکارها را به‌عرض می‌رسانم:

  ۱- در حال حاضر مهمترین وسیله پیشگیری شناخته شده ماسک است که باید تمام ظرفیت‌های لازم برای تولید انبوه ماسک‌های استاندارد بکار رود و تسهیلات لازم برای همه افراد جامعه جهت استفاده درست و راحت از آن فراهم گردد.

بعنوان مثال باید هزینه تولید و توزیع ماسک جهت افراد مستمند جامعه از طریق بنیادهای خیریه، عتبات عالیات، کمیته امداد‌، خیرین ‌و در راس همه دولت ، تامین و بدون اغماض در این راه کمکها جمع آوری شده و اعتبارات اختصاص یابد.

بررسی‌های مختلف از قدرت بالای ماسک در پیشگیری از کرونا خبر می‌دهد و دیگر دلیلی برای تعلل وجود ندارد.

 ۲- وزارت بهداشت باید آموزشهای لازم را بصورت اینترنتی در اختیار تمامی متخصصین رشته های مختلف پزشکی قرار داده و آنان را در درمان بیماران جدید به مدد گیرد ، چرا که پزشکان درگیر در موج اول دیگر توان اولیه را برای موج دوم ندارند و خستگی مزمن توام با تلفات فراوان رمق زیادی از آنان گرفته است.

 ۳- داشتن انتظار کمک‌های مالی، تاخیر در بازپرداخت اقساط وامها و سایر تسهیلات دولتی برای عموم مردم حق انسانی تمامی شهروندان است ،گرچه در این راستا بدقولی‌های زیادی دیدیم اما باز باید تلاش دولت در این رابطه ادامه یابد.

 ۴- نظارت بر اجرای ضوابط فاصله گذاری اجتماعی در این مدت سه ماهه سال ۹۹ در مجموع بسیار ضعیف بوده و دستگاه قضایی باید در جهت اجرای آنها وارد عمل گردد.

تعیین جریمه‌های سنگین برای متخلفان بسیار ضروریست بخصوص کسانی که در اماکن عمومی ماسک نمیزنند.

5- یکسان سازی کمکها و فوق العاده های پرداختی به پرسنل درمانی در تمام مراکز یکی از موارد بسیار مهمی است که وزارت بهداشت باید بدان توجه کند چرا که اختلاف فاحش بین پرداختیها در مراکز مختلف که بار کاری یکسانی داشتند سبب دل چرکین شدن بسیاری از پزشکان و پرستاران شده است.

۶-تجهیز تمام پرسنل درمانی به وسایل حفاظتی بسیار بسیار ضروریست که خبرها از مراکز مختلف سطح کشور حاکی از کندی عمل شدید مراکز در این رابطه است که بلاشک سبب موج جدید تلفات پرسنل درمانی خواهد شد.

۷- استفاده از ظریفتهای موجود و بالقوه در درمان کرونا میباست توسط کمیته‌های علمی تمامی دانشگاهها مورد بررسی قرار گیرد و از طرفی باید این کمیته ها در تمام استانهای دارای اختیارات ویژه جهت اعمال قوانین اورژانسی برای فرآیندهای قرنطینه ای، فاصله گذاری‌های اجتماعی، پروتکل‌های درمانی و نظارت‌های ویژه در سطح استان‌ها شوند.

 ۸- استفاده از امکانات نیروهای مسلح اعم از ارتش و سپاه برای ریشه کنی کامل این بیماری با رعایت کامل قوانین قرنطینه بیماران و خانواده‌هایشان‌ و نظارت بر رعایت موازین اعلام شده وزارت بهداشت توسط مردم‌، بسیار ضروری بنظر می آید که متاسفانه در موج اول به‌هیچ‌وجه این قرنطینه سازی برای بیماران و بستگانشان انجام نشد.
براحتی میتوان با این نوع قرنطینه سازی معکوس بیماران و وابستگانشان ، توام با کمکهای لازم به این خانواده ها ، با هزینه کمتری کانون های تجمع ویروس را در سطح جامعه تحت کنترل در آورد .
متاسفانه این روش حتی توسط دانشگاه محل خدمت خود اینجانب، علیرغم ارایه طرح کامل ، درک نشده و اجرا نگردید. در حال حاضر نیز شاید بنظر بدلیل کثرت بیماران دشوار بنظر می‌آید اما نشدنی نیست و بهترین شیوه برای کنترل سریع بیماریست.

۹- استفاده علمی از ظرفیت‌های طب ایرانی گیاهی در جهت درمان باید بررسی و بصورت علمی انجام گردد‌، گزارشهای موجود حاکی از برخی موفقیتها در این زمینه است.

 ۱۰- ارتباط شفاف با مردم توسط رسانه ها نکته بسیار مهمی‌ است که متاسفانه در موج اول بیماری درست در جهت عکس آن عمل شد و این یکی از دلایل مهم جدی نگرفتن بیماری توسط عامه مردم است و بلاشک عامرین به این پنهان سازیها  مقصر و سهیم در گناهند و اکنون فرصتی دیگر پیش آمده تا بلکه از بار گناه خود بکاهند.همچنین
باید آموزشهای همگانی در مورد شاخصه های خود قرنطینه سازی افراد مشکوک به سرعت شروع گردد و اطلاعات مراکز درمانی و پشتیبانی مثل call center ها در اختیار عموم قرار گیرد.

۱۱- طرح بستری در منزل بیماران و کنترل آنان توسط تیمهای سیار باید هر چه سریعتر عملیاتی گردد چرا که ظرفیت بیمارستانها بزودی تکمیل شده و تخت خالی برای سایر بیماران نیز موجود نخواهد بود و بدین ترتیب موج کشتار ناشی از کرونا بصورت شمشیر دو لبه عمل خواهد نمود.

 ۱۲- برای بنده عجیب است که کارشناسان دولت درکی از سرمایه گذاری در مقابله با این بیماری در موج اول نداشتند! چرا که اگر این مفهوم را درک مینموند به هزینه های قرنطینه و درمان به چشم هزینه خالص نمی‌نگریستند و آنرا سرمایه گذاری برای برون رفت هر چه سریعتر از این مهلکه و شروع دوباره فعالیتهای جامعه  میدانستند ، حال دوباره گوشزد میکنم که با اهمال دولت این هزینه بالا رفته ولی اگر بفکر حرکت دوباره چرخه اقتصاد باشند باید این هزینه را تقبل نمایند ، چرا که تاخیر در اقدام  موجب ایجاد هزینه های خارج از توان همه خواهد شد.

مسلما در همفکری‌ها نکات مهم دیگری نیز اندیشه خواهد شد که می‌بایست هر چه سریعتر اقدام شود.