به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، محسن شتی به بررسی ابعاد مختلف سالمندی و چالش‌های جمعیتی پیشروی ایران پرداخت و با اشاره به افزایش سریع جمعیت سالمند در کشور بر لزوم تغییر نگرش جامعه و مسئولین به این موضوع تأکید کرد.

وی تفاوت بین سالمندی فردی و سالمندی جمعیتی را توضیح داد و افزود: سالمندی فردی به معنای رسیدن فرد به سنی خاص است که در برخی کشورها ۶۰ سال و در برخی دیگر ۶۵ سال در نظر گرفته می‌شود. این موضوع به‌خودی‌خود چیز بدی نیست و حتی می‌تواند یک دستاورد بزرگ باشد، زیرا نشان‌دهنده افزایش امید به زندگی و بهبود شرایط سلامت و بهداشت در جامعه است.

وی با تأکید بر لزوم تغییر نگرش به سالمندی خاطرنشان کرد: ما باید نگاه خود را به سالمندی عوض کنیم. سالمندی به معنای بیماری و ناتوانی نیست. یک فرد سالمند می‌تواند سال‌های طولانی و با کیفیتی زندگی کند و حتی نقش فعال و تأثیرگذاری در جامعه و خانواده داشته باشد. ما باید به سالمندان به‌عنوان گنجینه‌هایی از تجربه و دانش نگاه کنیم نه به‌عنوان بار.

شتی در پایان به اهمیت مشارکت سالمندان در جامعه اشاره کرد و گفت: سالمندان باید در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها نقش فعال داشته باشند. ما باید از آنها بپرسیم که چه می‌خواهند و چه نیازهایی دارند. سالمندان باید بتوانند صدایشان را به گوش مسئولین و جامعه برسانند، ما زمان زیادی نداریم. اگر اکنون اقدام نکنیم در آینده با چالش‌های بزرگ‌تری مواجه خواهیم شد. سالمندی می‌تواند یک فرصت بزرگ برای جامعه باشد به‌شرط اینکه ما بتوانیم با برنامه‌ریزی درست و نگرش مثبت از این فرصت استفاده کنیم. مهر