به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، محمد جمالیان در خصوص اجرای طرح پزشک خانواده گفت: واقعیت این است که یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین موضوعات بودجه است. به عبارت دیگر اگر بودجه آن تأمین شود اجرای آن هرچند کار آسانی نیست اما ممکن خواهد بود. ما با چندین معضل و مشکل در بحث طرح پزشک خانواده مواجه هستیم که اصلی‌ترین آن بودجه است.

وی افزود: مردم ایران علاقه ای ندارند برای رسیدن به ویزیت توسط متخصص و فوق تخصص دچار مانع شوند. طرح پزشک خانواده اولین اقدامی که انجام می‌دهد جلوگیری از ویزیت‌های اضافی توسط متخصصان و غیرمتخصصان است. به این معنا که از این پس وقتی شما یک سرماخوردگی ساده دارید نمی‌توانید به طور مستقیم به متخصص عفونی مراجعه کنید و اگر هم مراجعه کنید این ویزیت به صورت آزاد محاسبه خواهد شد. اما اگر از طریق سیستم ارجاع و پزشک خانواده مراجعه کنید ابتدا باید به پزشک خود مراجعه کنید. اگر پزشک شما تشخیص دهد که بیماری تان نیاز به ارجاع دارد آن‌گاه شما را ارجاع می‌دهد و در این صورت ویزیت شما تحت پوشش بیمه قرار خواهد گرفت.

جمالیان گفت: واقعیت این است که با این روند کنونی هم شما هزینه اضافی را به بیمه تحمیل می‌کنید و هم برای خودتان هزینه‌بر می‌شود، اما فرهنگ ایرانی به گونه‌ای است که این مسأله جا افتاده است که افراد باید به طور مستقیم برای یک سرماخوردگی ساده هم به متخصص یا فوق تخصص ریه یا فوق تخصص عفونی مراجعه کنند. راه انداختن این موضوع در بین مردم نارضایتی‌هایی را به همراه خواهد داشت، از سوی دیگر پزشکان ما نیز اگر درآمد مکفی برایشان فراهم نشود و قرار باشد پرداخت‌ها به موقع انجام نگیرد با این سیستم پیش نخواهند رفت. بنابراین ما در حال راه‌اندازی سیستمی هستیم که بسیار دشوار است.

وی اظهار کرد: در کشور ما چنین حمایت‌هایی وجود ندارد و اگر این موارد را در نظر نگیریم مطمئناً طرح با شکست مواجه خواهد شد. همچنین باید بگویم که بسیاری از افراد تصور می‌کنند که با اجرای طرح پزشک خانواده به محض شروع به کار اقتصاد سلامت با صرفه‌جویی چشم‌گیری مواجه خواهد شد. اما واقعاً چنین نیست. اجرای طرح پزشک خانواده نیاز به سرمایه‌گذاری دو تا سه ساله دارد، یعنی باید هزینه‌ای بسیار بیشتر از بودجه فعلی صرف کنیم.

جمالیان ادامه داد: پس از سه یا چهار سال از اجرای طرح پزشک خانواده صرفه‌جویی‌ها شروع خواهد شد. در آن زمان ما شاهد کاهش اقدامات تشخیصی القایی خواهیم بود و میزان انجام سیتی‌، ام‌ آر آی و آزمایش‌های بی‌مورد کاهش خواهد یافت. با پیشگیری‌هایی که انجام می‌دهیم بیماری‌های مزمن کاهش خواهند یافت. اثرات این تغییرات را ما چهار یا پنج سال بعد خواهیم دید ولی در این چهار یا پنج سال باید سرمایه‌گذاری لازم را انجام دهیم.