به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، مینو محرز با با بیان اینکه «با گذشت چند دهه از شناسایی HIV در ایران همچنان انگ اجتماعی نسبت به این بیماری بسیار شدید است گفت: در بسیاری از کشورها، رسانه‌ها و نظام آموزشی طی سال‌ها به‌صورت جدی درباره HIV اطلاع‌رسانی کرده‌اند اما در ایران این اتفاق به اندازه کافی رخ نداد و همین مسئله باعث شد HIV به‌جای آنکه یک بیماری تلقی شود، تبدیل به یک ننگ اجتماعی شود، حدود ۹۰ درصد بیماران من حتی خانواده درجه‌یک خود را در جریان بیماری قرار نمی‌دهند تا بتوانند زندگی عادی داشته باشند. این پنهان‌کاری نه‌تنها آسیب‌زاست، بلکه نشانه ضعف جدی در فرهنگ‌سازی است.

این استاد بیماری‌های عفونی با اشاره به تغییر الگوی انتقال HIV توضیح داد: در سال‌های گذشته مسیر تزریق، اصلی‌ترین شیوه انتقال بود اما امروز انتقال جنسی مهم‌ترین راه ابتلا در کشور است. اگر آموزش و پیشگیری جدی گرفته می‌شد با چنین روندی مواجه نبودیم.

وی با اشاره به تبعیض گسترده علیه مبتلایان، حتی در برخی مراکز درمانی افزود: امروزه امکان ازدواج، بارداری و زایمان بی‌خطر برای بیماران فراهم است، اما با این حال بسیاری از بیمارستان‌ها یا پزشکان، بیمار مبتلا به HIV را برای جراحی یا زایمان نمی‌پذیرند. این تبعیض حتی در نظام سلامت ما وجود دارد و برای بیماران رنج‌آور است.

محرز با اشاره به چالش مقطعی در تأمین داروهای ARV گفت: در دوره‌ای به‌دلیل سوءمدیریت کشور با کمبود جدی داروهای HIV مواجه شد، اما با تغییر مدیریت بلافاصله بودجه اختصاص یافت و اکنون هیچ کمبود دارویی در حوزه HIV وجود ندارد.

این استاد بیماری‌های عفونی گفت: آنچه امروز با آن مواجهیم نه پنهان‌کاری آماری بلکه کمبود مراجعه برای تست است. افراد از ترس انگ اجتماعی آزمایش نمی‌دهند و همین باعث می‌شود موارد شناسایی‌نشده فراوان باشد.

محرز با اشاره به تأثیر عوامل اقتصادی و مقررات محدودکننده گفت: دسترسی دشوار و قیمت بالای کاندوم، مهم‌ترین ابزار پیشگیری، کار را برای جوانان سخت‌تر کرده است. وقتی ابزار پیشگیری گران یا محدود شود، کنترل بیماری دشوار خواهد بود، در منطقه غرب آسیا شیوع HIV در حال افزایش است، ایران در مقایسه با کشورهای منطقه عملکرد بهتری داشته اما کافی نیست. راهکار کلیدی آموزش مستمر و علمی درباره پیشگیری و رفتار جنسی سالم است.

وی با اشاره به اینکه ترس و باورهای غلط مانع مراجعه افراد به مراکز تست و درمان می‌شود افزود: برخی تصور می‌کنند پس از تشخیص با محدودیت‌های اجتماعی مواجه می‌شوند در حالی‌که این تصور کاملاً نادرست است، متأسفانه انگ اجتماعی و ناآگاهی عمومی باعث شده حدود ۹۰ درصد بیماران حتی خانواده درجه‌یک خود را در جریان ابتلای‌شان قرار ندهند تا بتوانند به‌طور معمول زندگی کنند.

محرز با اشاره به پویش‌ من هم تست HIVمی دهم که از ۲۰ آبان تا ۲ج آذر در سراسر کشور در حال اجرا است گفت: پیش از این نیز خدمات سیار تست HIV در کشور فعال بوده و اکنون نیز با اجرای پویش‌های جدید تلاش می‌شود مسیرهای تشخیص و درمان تسهیل شود، حضور چهره‌های علمی و متخصصان در تقویت این پویش‌ها اهمیت دارد تا جامعه با اطمینان بیشتری برای تست مراجعه کند، پس از مراجعه و انجام آزمایش بیماران ضمن دریافت درمان، آموزش‌های لازم و مشاوره‌های علمی دریافت می‌کنند و همین موضوع موجب پایبندی بالای بیماران به درمان و کاهش نگرانی نسبت به آینده می‌شود.

این استاد بیماری‌های عفونی با اشاره به تجربیات درمانی گفت: موارد موفق متعدد وجود دارد، برای نمونه بیماری که در کودکی از مادر مبتلا انتقال یافته و امروز ۳۵ ساله و داروساز است بدون مشکل زندگی می‌کند، وقتی کسی می‌تواند با دارو زندگی طبیعی داشته باشد دلیلی ندارد که به‌دلیل بی‌خبری یا ترس بی‌دلیل از بین برود، غربالگری عمومی در این بیماری مفید نیست و راهکار اصلی مراجعه داوطلبانه برای انجام تست است.

وی در پایان در خصوص روند پیشرفت واکسن HIV توضیح داد: تاکنون تلاش‌های متعدد جهانی در تولید واکسن نتیجه قطعی نداشته اما تحقیق و توسعه همچنان در جریان است، امیدواریم با ادامه تحقیقات و تقویت آموزش عمومی شاهد کاهش انگ اجتماعی و افزایش مراجعه داوطلبانه برای تست باشیم. وبدا