پزشکان و قانون: پزشکان عمومی به‌عنوان ستون اصلی نظام سلامت هر کشور، نقشی اساسی در ارائه خدمات اولیه درمانی ایفا می‌کنند. اما در ایران، جایگاه این قشر به‌درستی تعریف نشده و با چالش‌های متعددی روبه‌رو است. دکتر احمد ولی‌پور، رئیس انجمن پزشکان عمومی ایران، با انتقاد از وضعیت موجود تاکید دارد که نهادهای سیاست‌گذار باید نگاه جامع‌تر و عمیق‌تری به نقش پزشکان عمومی داشته باشند. در ادامه، به بررسی مشکلات این گروه در ایران و مقایسه آن با کشورهای منطقه می‌پردازیم.

در ماه‌های اخیر افزایش قیمت دارو در کشور موجی از نگرانی را در میان بیماران و خانواده‌هایشان به وجود آورده است. این افزایش قیمت‌ها به‌ویژه در داروهای ضروری و حیاتی مشهود است.

طی پایش ویروس‌های در گردش بیماری‌های حاد تنفسی در دی ماه سال جاری در کشور، مشخص شد که «آنفلوآنزا» با ۲۱ درصد، در راس ویروس‌های تنفسی در گردش قرار دارد.

طبق تخصیص سالانه بودجه دارو کم است. این موضوع سال‌هاست که گریبان بیماران به‌ویژه بیماران خاص و نادر و گروه‌های دیگر را گرفته است.

رئیس اداره مبارزه با قاچاق سازمان غذا و دارو گفت: قصد داریم با تقویت نظارت بر توزیع دارو، اجرای قوانین سختگیرانه‌تر و همکاری با دستگاه‌های قضایی و امنیتی برای شناسایی و برخورد با متخلفان، همچنین بهبود سیستم‌های نظارتی مانند سامانه نسخه الکترونیک و امضای دیجیتال، دسترسی به داروها را کنترل کرده و عرضه آنها در بازار سیاه را محدود کنیم

بیماران خاص از عدم حمایت بنیاد بیماران خاص، گرانی درمان و نبود برخی داروهای حیاتی گلایه دارند.

چگونه می‌توان افزایش سرسام‌آور قیمت دارو را با جیب‌های خالی و سفره‌های کوچک‌شده مردم به‌ویژه بیمه‌شدگان کم‌درآمد تطبیق داد؟ پیش از این نیز خانواده‌های کارگری و بازنشسته برای تامین داروهای حیاتی، به‌خصوص داروهای بیماری‌های خاص، به بن‌بست اقتصادی رسیده بودند.

مساله کمبود دارو از مشکلاتی است که با وعده حل نمی‌شود، بیمار اگر داروی با کیفیت و مناسب خود را همین امروز در دسترس نداشته باشد، حالش خراب می‌شود و ممکن است نفسش تنگ شود، به همین دلیل وزیر بهداشت دولت چهاردهم مهمترین مساله این وزارتخانه را در شرایط کنونی کمبود ۳۰۰ قلم دارو دانسته و مدیر انجمن داروسازان نیز تاکید کرده که تقریبا ۱۰۰ قلم دارو از دسترس بیماران خارج شده است.

این روزها کمبود نقدینگی و وصول نشدن مطالبات صاحبان صنایع دارویی از سوی سازمان‌های بیمه‌گر دو چالش بزرگ صنعت دارویی کشور است که دولت می‌تواند با تامین ارز به موقع، به بحران این صنعت پایان دهد.

پایین ماندن قیمت دارو شاید در برداشت سطحی خوشایند عوام باشد اما در واقعیت عدم توازن بین هزینه‌های تمام شده و سود و به دنبال آن به‌صرفه نبودن تولید را به‌ همراه دارد و این یعنی کمبود یک فراورده حیاتی که با هیچ هزینه‌ای قابل جبران نیست.

در سایت دیوار آگهی‌های فروش تخمک و اسپرم و رحم اجاره‌ای کم نیست. دلالان گاهی تحت عنوان کار در منزل یا بسته‌بندی و در پرانتز تخمک و رحم جایگزین به اسم «دورکاری بانوان»، این خریدوفروش‌ها را تبلیغ می‌کنند یا به اسم رحم اجاره‌ای، تخمک و اسپرم می‌خرند. درآمد ماهانه هم از ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان عنوان شده و افراد با محدودیت سنی ۱۸ تا ۳۰ سال و رحم اجاره‌ای تا ۳۵ سال می‌توانند در این زمینه فعال شوند. آنها می‌گویند این اقدام بدون عوارض درد و نقاهت است.

اجرای برنامه پزشکی خانواده در ایران، طلسم شده و مثل اینکه قرار نیست مهم ترین و موفق ترین برنامه در نظام های سلامت دنیا، در کشور ما به سرانجام برسد.

پزشکان و قانون: در دنیای پیچیده امروز، تامین سلامت افراد، نه تنها از نظر جسمی بلکه در ابعاد روانی و اجتماعی، یک چالش بزرگ است که نیاز به همکاری و هم‌افزایی تمامی ارگان‌ها و نهادها دارد. با این حال، یکی از مسائل مهم در حوزه سلامت، جزیره‌ای عمل کردن ارگان‌ها و نهادهای مختلف است که سبب می‌شود این تلاش‌ها به جای اینکه یکپارچه و هم‌افزا باشند، متفرقه و غیرهم‌راستا شوند. این موضوع در شهر تهران، با توجه به جمعیت و پیچیدگی‌های اجتماعی آن، بیشتر نمایان است و ضرورت ایجاد یک سیستم جامع و هماهنگ برای ارتقای سلامت شهروندان را بیشتر از پیش آشکار می‌سازد.

افزایش قیمت دارو یک تصمیم اقتصادی در راستای حمایت از صنعت داروسازی کشور است، اما اگر بیمه‌ها از این‌روند حمایت نکنند می تواند به معنای گرانی دارو برای بیماران باشد.

طرح «پزشکی خانواده و نظام ارجاع» که به عنوان یک راهکار اساسی برای بهبود شرایط نظام سلامت کشور معرفی شده بود، در اولین مرحله اجرا با چالش‌های جدی مواجه شد به طوریکه وزیر بهداشت در نامه‌ای به معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه از عدم تخصیص اعتبار کافی برای اجرای این طرح انتقاد کرده و هشدار داده است که بدون پیش‌بینی ردیف اعتباری مستقل اجرای آن غیرممکن خواهد بود.