مرگ تلخ
اینروزها شاید کمتر بیمارستانی باشد در ایران که شاهد مرگ یا کور شدن مردان جوان و میانسال ناشی از مصرف الکل های تقلبی نباشد، و هر چند ماه یکبار نیز خبر مرگهای دسته جنعی به این مصیبت اضافه میشود،! یکروز از جنوب و روز بعد از شمال.
به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، اینروزها شاید کمتر بیمارستانی باشد در ایران که شاهد مرگ یا کور شدن مردان جوان و میانسال ناشی از مصرف الکل های تقلبی نباشد، و هر چند ماه یکبار نیز خبر مرگهای دسته جنعی به این مصیبت اضافه میشود،! یکروز از جنوب و روز بعد از شمال.
پاتولوژی این مصیبت را در کجا باید جستجو کرد؟
در حالیکه مشروبات الکلی در ایران قدغن است و تولید، پخش و مصرف آن مجازاتهای سنگین دارد، متاسفانه شاهد هستیم که برطبق آمار دهی سازمان بهداشت جهانی، ایران جز چند کشور اول مصرف کننده مشروبات الکلی در جهانست!
از لحاظ جامعه شناختی در حال حاضر فضای حاکم بر ذهنیت بخشی بزرگی از جامعه نه تنها قباحت مصرف الکل را کنار زده بلکه به آن بعنوان تفنن، فرار از مشکلات و روشی برای ایجاد شادی دسته جمعی نگاه میکند و در این راستا نه نصیحت پذیر است و نه در هراس از مجازات!
لاجرم در این شرایط یک بازار بسیار سود ده و زیر زمینی در کشور پدید آمده که بسیار پر جاذبه است و قطعا متقلبین و شیادان نیز بی بهره از آن نمیستند که نتیجه اش تلفات سنگین مشروبات تقلبیست!
حال با این معضل بزرگ اجتماعی که در حال گرفتن جان جوانان ماست چه باید کرد؟
1_ روش اول که تا کنون نیز تقریبا اجرا شده مبارزه با تولید کنندگان و توزیع کنندگان و ادامه جریمه مصرف کنندگان ، و بی اهمیت دانستن جان جوانان.
2_ تولید کنترل شده الکل سالم و ایجاد دسترسی آسان به آن برای کسانی که نیازمندند تا دکان بازار سیاه و زیر زمینی تخته شود و جوانان کور نشوند و زنده بمانند، همزمان ادامه تبلیغات درست و علمی علیه مصرف مشروبات الکلی.و ادامه یافتن عمل به تمام قوانین ضد مشروبات الکلی با اندکی تغییرات.
3_ آزادی کامل تولید و توزیع مشروبات الکلی با نظارت مراکز بهداشت و استاندارد بر تولید صحیح و درست و لغو تبلیغات علیه مشروبات و همچنین قوانین ضد آن.
مدیریت کلان کشور ناگزیر از انتخاب یکی از سه راه گفته شده است، مولفه های سنگینی بر انتخاب روش صحیح تاثیر گذار است، از یکسو تفکرات و اعتقادات دینی ما و از سویی اهدافی که نه تنها به آنها نرسیده ایم بلکه فاصله مان بسیار بیشتر شده،! بحدی که در حال از دست دادن جوانان کشوریم آنهم در این بی جوانی و پیر شدن جامعه که زنگ خطرش سالهاست نواخته شده!
روایتی تلخ از دوگانگی در باید و نباید ها، چالشی که بشدت جامعه مذهبی ما را به مبارزه طلبیده است.
قطعا شیوه های قهری اگر مثمر ثمر بودند تا امروز باید نتیجه خود را نشان میدادند لذا میبایست برای عبور از این هیجان و مصیبت جمعی درایت و تدبیر بیشتری نمود و قطعا باید الویتمان حفظ جان جوانانمان باشد.
مطمئنا اگر نیت مدیریت کلان کشوری چنین باشد بهترین راه را برای عبور از این مصیبت و هیجان منفی اجتماعی انتخاب خواهند کرد.
اورمان نظامی متخصص داخلی
پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)
پاتولوژی این مصیبت را در کجا باید جستجو کرد؟
در حالیکه مشروبات الکلی در ایران قدغن است و تولید، پخش و مصرف آن مجازاتهای سنگین دارد، متاسفانه شاهد هستیم که برطبق آمار دهی سازمان بهداشت جهانی، ایران جز چند کشور اول مصرف کننده مشروبات الکلی در جهانست!
از لحاظ جامعه شناختی در حال حاضر فضای حاکم بر ذهنیت بخشی بزرگی از جامعه نه تنها قباحت مصرف الکل را کنار زده بلکه به آن بعنوان تفنن، فرار از مشکلات و روشی برای ایجاد شادی دسته جمعی نگاه میکند و در این راستا نه نصیحت پذیر است و نه در هراس از مجازات!
لاجرم در این شرایط یک بازار بسیار سود ده و زیر زمینی در کشور پدید آمده که بسیار پر جاذبه است و قطعا متقلبین و شیادان نیز بی بهره از آن نمیستند که نتیجه اش تلفات سنگین مشروبات تقلبیست!
حال با این معضل بزرگ اجتماعی که در حال گرفتن جان جوانان ماست چه باید کرد؟
1_ روش اول که تا کنون نیز تقریبا اجرا شده مبارزه با تولید کنندگان و توزیع کنندگان و ادامه جریمه مصرف کنندگان ، و بی اهمیت دانستن جان جوانان.
2_ تولید کنترل شده الکل سالم و ایجاد دسترسی آسان به آن برای کسانی که نیازمندند تا دکان بازار سیاه و زیر زمینی تخته شود و جوانان کور نشوند و زنده بمانند، همزمان ادامه تبلیغات درست و علمی علیه مصرف مشروبات الکلی.و ادامه یافتن عمل به تمام قوانین ضد مشروبات الکلی با اندکی تغییرات.
3_ آزادی کامل تولید و توزیع مشروبات الکلی با نظارت مراکز بهداشت و استاندارد بر تولید صحیح و درست و لغو تبلیغات علیه مشروبات و همچنین قوانین ضد آن.
مدیریت کلان کشور ناگزیر از انتخاب یکی از سه راه گفته شده است، مولفه های سنگینی بر انتخاب روش صحیح تاثیر گذار است، از یکسو تفکرات و اعتقادات دینی ما و از سویی اهدافی که نه تنها به آنها نرسیده ایم بلکه فاصله مان بسیار بیشتر شده،! بحدی که در حال از دست دادن جوانان کشوریم آنهم در این بی جوانی و پیر شدن جامعه که زنگ خطرش سالهاست نواخته شده!
روایتی تلخ از دوگانگی در باید و نباید ها، چالشی که بشدت جامعه مذهبی ما را به مبارزه طلبیده است.
قطعا شیوه های قهری اگر مثمر ثمر بودند تا امروز باید نتیجه خود را نشان میدادند لذا میبایست برای عبور از این هیجان و مصیبت جمعی درایت و تدبیر بیشتری نمود و قطعا باید الویتمان حفظ جان جوانانمان باشد.
مطمئنا اگر نیت مدیریت کلان کشوری چنین باشد بهترین راه را برای عبور از این مصیبت و هیجان منفی اجتماعی انتخاب خواهند کرد.
اورمان نظامی متخصص داخلی
پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید