مسئولیت‌پذیری نمایندگان در قبال آراء چقدر است؟
آیا نمایندگان در قبال رایی که در مجلس می‌دهند، مسئولیتی دارند؟ اگر رای‌شان باعث خسارت به جامعه شود، از سوی چه نهادی موآخذه می‌شوند؟ آیا حق مردم و موکلان آنها نیست که از آرای نمایندگان خود و دلیل آن باخبر شوند؟
آیا وقت آن نرسیده است که نمایندگان در قبال آرا و سخنان و نامه‌نگاری‌ها و لابی‌هایشان در کسوت نمایندگی مسئولیت‌پذیر شوند؟
همه افراد وقتی در جامعه مسئولیتی را می‌پذیرند، در قبال آن مسئولیت، احساس تکلیف دارند و این مسئولیت می‌تواند گاهی اخلاقی، گاهی قانونی و گاهی قضایی یا اجتماعی باشد و باید نسبت به آن مسئولیت و تکلیف پاسخ‌گو باشند، اما در مورد نمایندگان مجلس به‌نظر می‌رسد این احساس مسئولیت وجود ندارد و اگر هم باشد، صرفا اخلاقی است.
از هیچ نماینده‌ای از رأیی که می‌دهد، در جایی سؤال نمی‌شود و نماینده نه تنها مسئولیت قضایی و کیفری ندارد، بلکه حتی مسئولیت مدنی هم ندارد و مشخص نمی‌شود که چرا نماینده‌ای که شاید با یک رأی خود، خسارات بسیاری به مردم و جامعه برساند، استعفا نمی‌کند؟! بنابراین شفافیت آرای نمایندگان می‌تواند باعث شود، آنان مسئولیت رأیی را که می دهند، بپذیرند و همچنین مردم هم اگر خواستند، بتوانند نظر نماینده خود را در مورد یک لایحه یا یک موضوع، رصد کنند.
این روزها سخنان زیادی به نقل از نمایندگان مجلس در حال انتشار است که نمایندگان در حال کشف و شهود معیارهایی برای وزیر بهداشت هستند. طبیعتا و به‌طور بدیهی با خواندن نظرات کنونی نمایندگان، این سوال پیش می‌آید که آیا این معیارها تازه معیار شده‌اند؟
آیا آن ۲ مرتبه‌ای که به قاضی زاده هاشمی رای اعتماد می‌دادند، این معیارها نبودند؟ یا در مورد رای اعتماد به سایر وزرا آیا این معیارها مد نظر بود؟
با توجه به انتقاداتی که بسیاری از فعالان صنفی، پزشکان، اقتصاددانان و حتی برخی از همین نمایندگان به عملکرد قاضی زاده هاشمی داشته و دارند، این سوال مطرح می‌شود که مردم چگونه باید به رای اعتمادی که نمایندگانشان به وزرا می‌دهند، اعتماد کنند؟
مسئولیت‌های قانونی و شرعی انتخاب فرد فاقد معیارهای لازم برای مدیریت دستگاه سلامت از سوی نمایندگان مجلس، توسط چه بخشی از حاکمیت مورد سوال و بازخواست قرار می‌گیرد؟
یا قانون مؤسسات مالی که این میزان خسارت را به کشور وارد کرد، ناشی از قانون فاسدی است که توسط نمایندگان مجلس تصویب شده بود و بنابراین قانون، وزارت تعاون می‌توانست مجوز صدور مؤسسه مالی و اعتباری را بدهد. این قانون پس از پانزده سال اثر خود را نشان داد و عده‌ای کلاهبردار پول مردم را بالا کشیدند و هزاران میلیارد تومان به دولت خسارت زد، ولی آیا امروز هیچ نماینده‌ای مسئولیت آن را قبول می‌کند؟
در حالی که باید نماینده‌های آن دوره، مسئولیت رأی خود را می‌پذیرفتند.
اساسا آیا نمایندگان محترم ملت هیچ ضرورتی برای عذرخواهی از مردم در خود احساس می‌کنند؟
به‌نظر می‌رسد شفافیت و علنی کردن آرای نمایندگان باید به‌عنوان یک اصل پذیرفته در جامعه مطرح شود، همان طوری که طبق قانون پخش زنده مشروح مذاکرات توسط رسانه‌ها علنی است، این موضوع نیز باید علنی شود. اساس پخش جلسات علنی به این دلیل است که مردم از اوضاع داخل مجلس آگاه شوند، چون به طریق اولی نتیجه مذاکرات مجلس آرای نمایندگان به موضوعات مطرح شده است که مردم باید از آن نیز اطلاع داشته باشند.
اگر نماینده مجلسی هست که این میزان جرأت و جسارت را ندارد که آنچه در راستای منافع ملی تشخیص می‌دهد، روی آن ایستادگی نکند ـ صلاحیت نماینده شدن را ندارد. این فرد اصلا نباید وارد مجلس می شد و اشتباهی به مجلس آمده است.
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید