تشکیل انجمن‌های علمی گروه پزشکی به ذاته یک فعالیت مثبت است، چراکه انجمن می‌تواند خیلی موثر باشد و در تصمیم‌گیری‌ها به وزارتخانه کمک کند. انجمن علمی پزشکی می‌تواند نیازهای علمی را از کف جامعه بسنجد، دسته‌بندی کند و نتایج آن را اعلام کند. در واقع یک پل ارتباطی بین افراد فرهیخته و دانش‌آموخته یک رشته با دولت و تصمیم‌گیرندگان و نهادهای تصمیم‌گیرنده علمی است. 

انجمن یک گردهمایی علمی و یک همایش سالیانه دارد و از طریق شرکت در کمیسیون‌های تخصصی وزارت بهداشت در نوشتن کوریکلوم‌های آموزشی و تعاریف خیلی از بیماری‌ها موثر است. 

یک مشکل ساختاری در بدنه انجمن‌ها وجود دارد که بنده را مجبور به استعفا کرد. من دکترای رشته گفتار درمانی و جزء اولین گروهی هستم که در دکترای این رشته پذیرفته شدم. اعزام به خارج هم شدیم تا در آنجا آموزش ببینیم و بتوانیم به ارتقای علمی انجمن اضافه کنیم. 

من موافق این بودم که رئیس انجمن لااقل دکتر باشد و در هیات مدیره نیز کمتر از کارشناس ارشد حضور نداشته باشد. بحث رای‌گیری هم که پیش آمده بود، از من خواستند که برنامه ارائه کنم و من گفتم لااقل اگر کارشناسی ارشدی هم در هیات مدیره باشد، کارشناس ارشدی باشد که سابقه کار علمی داشته باشد. چون انجمن، یک انجمن علمی است و نه صنفی. بعد گفتند ما این را به رای مجمع می‌گذاریم. اما متاسفانه مورد پذیرش واقع نشد.

من همیشه به این فکر می‌کنم که چرا این چنین می‌شود و به دنبال این هستم که یک روش منطقی، انسان‌پسندانه و شرافتمندانه لااقل برای انجمن رشته خودم پیدا کنم تا آن را از این وضعیت نجات دهم. ما الان در انجمن گفتار درمانی افراد محترمی داریم اما یک کارشناس می‌تواند فضا را به شکلی متشنج کند که این افراد محترم نیز، عطای ماندن در انجمن را به لقای آن ببخشند. 

به نظر من بهترین کار، اصلاح قوانین انتخاب اعضای هیات مدیره انجمن‌هاست. اگر انجمن علمی است، باید برجسته‌ترین افراد علمی یعنی بالاترین افراد علمی آن رشته در آن دخیل باشند. نه افرادی که علمی نیستند. اگر انجمن صنفی است که هر کسی که بیان قوی‌تری دارد، می‌تواند در آن حضور داشته باشد و اهداف را جلو ببرد. اما مساله این است که انجمن علمی است و باید کار علمی صورت دهد.  

از نظر من هنوز فرق بین انجمن علمی و صنفی به طور کامل مشخص نیست. در ظاهر ممکن است تفاوت‌ها روشن باشد، اما در مقام عمل، انجمن‌های علمی ما همان کار صنفی را انجام می‌دهند.

 پزشکان و قانون: وزارتخانه چقدر با انجمن‌های علمی در تعامل است؟

تعامل با وزارت بهداشت بستگی به برخی مسائل دارد. بعضی از انجمن‌ها تعامل خیلی خوبی با وزارت بهداشت دارند و علت آن این است که هِد آن انجمن، فردی مورد وثوق است. وقتی این فرد به وزارت بهداشت می‌رود، نظر او ارزنده‌ و تاثیرگذار است. این تعامل به توانایی مدیر هم بستگی دارد. اعضای هیات‌مدیره انجمن و آنهایی که سخنگوی انجمن هستند هم تاثیرگذار هستند. شعار وزارت بهداشت لااقل در دوره آقای هاشمی دخیل کردن انجمن‌های علمی در تصمیم‌گیری‌ها بود.

 پزشکان و قانون: آیا این شعار محقق شد؟

بله. ایشان انجمن‌ها را مشارکت دادند. 

اینکه چقدر استفاده کردند را نمی‌دانم. شاید من جمع‌بندی نکردم. من می‌دانم که ایشان خیلی از انجمن‌ها را شرکت دادند، حالا اینکه این کار چقدر خروجی داشت، آن را نمی‌دانم و نمی‌توانم بگویم. چون به آن فکر نکردم. البته شاید هم این مساله وابسته به وزیر باشد. یعنی وزیر جدید بگوید من اصلا به حرف انجمن‌ها گوش نمی‌دهم و کاری ندارم که آنها چه می‌گویند. 

متاسفانه خیر و این مساله فعلا به سلیقه وزیر بستگی دارد. من ندیدم قانونی در این زمینه باشد. البته بوردهای تخصصی طبق قانون نظر می‌دهند اما انجمن‌ها خیر. خیلی خوب است که انجمن‌ها طرف مشورت بوردها قرار بگیرند. اما خب قوانین آن هنوز جامع نیست. برای خیلی از مسائل انجمن که منجربه درگیری می‌شود، قانونی وجود ندارد. 

تقاضای من این است که انجمن‌های علمی را به انسان‌هایی که علمی‌ترین افراد هستند اهمیت داده و در انتخاب اعضای هیات مدیره به مدرک و تجربه علمی افراد توجه کنند تا فعالیت‌های انجمن به حاشیه کشیده نشده و مسائل صنفی مطرح نشود. کسی که تجربه علمی ندارد، نمی‌تواند به شکل علمی صحبت کند و وقتی مورد مشورت علمی قرار می‌گیرد، جواب صنفی می‌دهد. در خاطر دارم که نماینده یک انجمن جراحی در جلسات کمیسیون وزارت بهداشت شرکت می‌‌کرد و با وجودی که جراح بود، اما لحن صنفی داشت. در صورتی که لحن یک انجمن علمی باید علمی باشد. من همیشه به این فکر می‌کنم که چطور این مفهوم جا بیفتد که انجمن علمی با انجمن صنفی فرق می‌کند.