بعد از بالا گرفتن این اعتراضات و مستدل و منطقی بودن آنها‌، نهایتا اعضاء مجمع درخواست برگزاری مجمع فوق‌العاده را بابت بررسی این تفاهم‌نامه و مواردی مانند نرخ تعرفه‌ مطرح کردند. 

طبق عرف، هیات رئیسه مجمع با تشکیل جلسه‌ای مقدمات برگزاری آن را بررسی و تمام موارد قانونی را کنترل و نهایتا پس از تایید تمام جوانب قانونی آن، با ارسال نامه‌ای خطاب به ریاست محترم سازمان، درخواست اعضا را به ایشان منتقل نموده و نهایتا تاریخ نهم اسفند به عنوان روز تشکیل مجمع عمومی فوق‌العاده تعیین و ابلاغ شد و دعوتنامه‌های رسمی سازمان با امضاء ریاست محترم سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران برای اعضا مجمع عمومی به سراسر کشور ارسال گردید.

همه چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه...  

روز چهارشنبه در جلسه هیات رئیسه مجمع عمومی به ناگهان کاشف به عمل آمد که مجمع به حد نصاب نخواهد رسید و لذا باید لغو شود!  

به همین راحتی! 

احترام به هم صنفان را باید از این لغو مجمع رسمی بیاموزیم.  

اینجا چند نکته مطرح می‌شود؛  

در هیچ کجای قانون نظام پزشکی بحث حد نصاب مجمع مطرح نشده و حتی شرایط برگزاری مجمع نوبت دوم هم اشاره نشده است‌. این به روشنی می‌رساند که در مجمع نظام پزشکی کلا موضوعی به نام حد نصاب وجود ندارد و استناد به آن قانونی نیست.  

حتی در صورت وجود بحث حد نصاب، این شمارش اعضاء حاضر، در روز برگزاری و در محل برگزاری مجمع انجام می‌شود و همان‌جا رسمی بودن مجمع رد و یا قبول می‌شود نه ده روز قبل از مجمع و با استناد به نامه‌های تعدادی از اعضا مبنی بر حضور یا عدم حضور در مجمع.  

نقش هیات رئیسه مجمع در زمان‌هایی غیر از روز برگزاری مجمع در جایی از قانون نظام پزشکی دیده نشده است و این تصمیم بر لغو مجمع از طرف هیات رئیسه در تاریخی غیر از روز برگزاری مجمع جای اشکال دارد.  

 با در نظر گرفتن تمام موارد بالا‌، به نظر می‌رسد که تصمیم بر لغو مجمع بیشتر از اینکه بر اساس استنادات قانونی بوده باشد (‌اگرچه در ظاهر سعی در قانونی نشان دادن آن است) بر اساس «مصلحت‌سنجی» بوده است و این جای بسی تاسف است که در حالی‌که جامعه پزشکی درگیر انواع و اقسام مشکلاتی است که همه روزه هم بر تعداد آنها افزوده می‌شود، مصلحت چند نفر متاسفانه برمصلحت جامعه پزشکی می‌چربد و جمع، فدای فرد می‌شود.

واقعا جای تاسف دارد؛  

واقعا...