بعید می‌دانم تا زمان برخورد یک سیاره دیگر به کره خاکی، یا یک جنگ  اتمی جهانی، ما تنگنای بزرگ‌تر و مصیبت بزرگتری از «کرونا» را شاهد باشیم. موقعیت امروز ما تاریخی خواهد شد. حتی قابل مقایسه با طاعون و آنفلوآنزای اسپانیایی نیست. که آنها قطعه کوچکی از زمین خدا را در چنگ خود گرفتند، ولی کرونا همه آن را...

اگر در چنین دورانی نخواهیم انسانیت و ظرفیت خویش را اثبات کنیم، دیگر چه زمانی؟

در این روزها، انسانیت خیلی‌ها به ما ثابت شد...

در این دوران، بی‌لیاقتی و نامردی خیلی‌ها...

و دردمندانه در همین دوران، کاسه صبر خیلی‌ها لبریز شد...

 

ما از کدام دسته هستیم؟

جامعه پزشکی، چند سالیست که مورد ظلم و جفای مادی و معنوی قرار می‌گیرد...

جامعه پزشکی، به فراخور و جنس مسئولیتش، بیش از مردم عادی در این دوران کروناخیز، آسیب دیده است...

جامعه پزشکی در این روزها، بیش از همه مردم، دردها را دید و دلش سوخت و روحش فسرد و جسمش فشرد...

و...

ای‌کاش آنها که نالایق‌گونه و ناجوانمردانه با پتک بر فرق سر این جامعه کوبیده بودند، از این فرصت برای «آشتی» سود می‌جستند؛

مالیات...

تعرفه...

احترام...

انگار نه انگار که این انسان‌های از جان گذشته و مهربان، دارند برای اثبات خویش فریاد می‌زنند! چه فایده وقتی آنها که باید بفهمند، نمی‌فهمند؟!

اگر در چنین برهه «قیامت‌گونه» نفهمند، کی خواهند فهمید؟!

 

پ ن: پس از برقراری یک تعرفه خجالت‌آور در اوج از خودگذشتگی پزشکان، پس از عدم تغییر مواضع مالیاتی در قبال پزشکان،

اینک انحصاری کردن «شهادت» کادر درمان!

برادران و خواهران تصمیم ساز؛

جنگ را رزمندگان ارتشی و سپاهی و داوطلب و مسلمان و ارمنی و... پیش بردند و «شهادت» همه آنها یک «درجه» بود! ظاهرا اعتقادی به کاسه صبر ندارید... باشید تا ببینید در بزنگاهی دیگر چگونه به پای این جامعه شریف و نجیب خواهید افتاد...