به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، حسین صیادی با انتقاد از تخصیص ارز عادلانه گفت: یکی از مشکلات مهم و بزرگ صنعت داروسازی، عدم تخصیص ارز به طور مساوی علی الخصوص به شرکت های کوچک و متوسط که شاکله اصلی صنعت هستند و تاثیر آن ها در سنوات آینده بیشتر خواهد بود دسترسی به تخصیص ارز برای آن ها مهیا نیست و یا در خوشبینانه ترین حالت دسترسی به تخصیص ارز ندارند.

وی افزود: متاسفانه در زمان تخصیص ارز، شرکت‌های خاص و بزرگ که امکان رانت دارند یا امضاهای طلایی یا ارتباطات خاص دارند بین آن ها تقسیم و به هیچ وجه به شرکت های کوچک و متوسط تخصیص داده نمی‌شود، متأسفانه تخصیص ارز در سازمان غذا و دارو به مناصفه و به ضرورت تامین دارو بین شرکت ها پخش نمی شود و فکر می کنم باید در سندیکای صاحبان دارو افرادی در هیأت مدیره حضور یابند که به جای پیگیری منافع شخصی خود و یا شرکت خود، به دنبال منافع صنفی باشند. اگر قرا باشد سندیکا را به عنوان متولی امور صنف قبول داشته باشیم باید از هیات مدیره خاصیت مقبول بودن را در بین تمام اعضای سندیکا داشته باشند و این حاصل نمی‌ شود مگر اینکه اعضای هیأت مدیره به جای اینکه به دنبال منافع یک طیف یا گروه خاصی باشند بیشتر با خرد جمعی و یا منافع جمع حرکت کنند.

مدیر گروه دارویی شرکت تولیدکننده دارو ادامه داد: در انتخابات آینده سندیکای صاحبان داروهای انسانی ایران هیأت مدیره ای که انتخاب می‌شود باید روحیه مطالبه گری بهتری نسبت به روحیه محافظه گری داشته باشند و با توجه به اینکه هیأت مدیره که هم اکنون و یا در ادوار قبل وجود داشتند عمدتا از مدیران سازمان غذا و دارو و یا شرکت های خصولتی بوده اند یه جزئیات هیچ ورودی نداشته اند، به نظر بنده، سندیکا برخواستگاه صنف در صنعت است که می تواند در کنار سازمان غذا و دارو مثمر ثمر باشد و برخی از وظایف سازمان به سندیکا تفویض شود و سندیکا آن را انجام دهد، سندیکا نباید شعبه دوم سازمان غذا و دارو شود و یا شعبه ای از سازمان که در واقع خواست های سازمان را به صرف پیاده سازی کند در صورتی که سندیکا می‌تواند حین داشتن ارتباط خوب و تعامل خوب با سازمان به منافع گروه خود بپردازد.

به گزارش فارس صیادی در پایان گفت: یکی از وظایف سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی با تغییرات مدیران این سندیکا باید بتواند جلوی رقابت ناسالم در بازار داخلی و صادراتی را بگیرد، در این سال ها ما نه تنها در بازار داخلی خود زنی کرده ایم بلکه در بازارهای صادراتی هم این اتفاق افتاده است به عنوان مثال در حال حاضر کشور عراق بیش از 2 و نیم میلیارد دلار واردات دارو و تجهیزات پزشکی دارد که سهم ما درایران کمتر از 5 درصد است، یا در کشور افغانستان علیرغم اینکه ثبت دارو در افغانستان هنوز الزامی نیست ولی ما سهم قابل توجهی نسبت به صادرات نداریم و سهم خود را به رقبا داده ایم و همه این عوامل به دلیل رقابت ناسالم حتی در بازار های صادراتی بوده است که اگر سندیکای مقبولی داشته باشیم می تواند سیاست های ما را یکسان سازی کند و این فراهم نخواهد شد مگر اینکه اعضای هیأت مدیره مقبول اعضای سندیکا باشند و در جهت منافع صنفی قدم بردارند.