در این بین نوع واکنش جامعه پزشکی کشور در مقابله با سنایوری گفته شده می‌تواند بسیار تاثیر‌گذار باشه و یا حتی شاید بتوان گفت‌ به نوعی عامل مقاومت و ممانعت باشد‌، اما باید دید که چه خواهد شد. چرا که به یقین مافیا در برآورد و پیش بینی نوع واکنش‌ها بسیار دقت نموده و حتی جایی برای آن‌، بالاخص در اعتراض به تعرفه پیش بینی کرده است. (قبلا اشاره شد) 

لذا فعالان صنفی ‌علاوه بر تمرکز بر واقعی‌سازی تعرفه می‌باست در نوع واکنش‌های خود‌ دقت نظر کافی داشته باشند تا‌ از نفوذ مافیا در زمان حساس‌ تا حد امکان جلوگیری شود و تنها راه برای ورود سرمایه‌گذاران دلسوز و واقعی باز‌گردد. اما اینکار چگونه امکانپذیر است؟

 

‌اولین گام در این مسیر، ایجاد آگاهی است.

آگاه کردن صنف از حق واقعی خود‌، 

آگاه کردن مردم از علل اقتصادی و ایجابی افزایش واقعی تعرفه‌،

و آگاه کردن حکومت از حقوق صنف و مردم و همچنین راه صحیح برخورد با این معضل.

‌آگاهی کافی در هر مساله‌ای شاید گره گشا نباشد اما نصف راه است و راه بهانه را بر همگان می‌بندد.

‌اما دومین گام تبیین دقیق روش افزایش تعرفه و لزوم آزادی و اتحاد صنفی در تعیین آن به جهت حفظ آزادی شغلی از لحاظ حفظ انگیزش کافی برای ادامه حیات پزشکی در جامعه و دفاع از این ساختار است که در این زمینه به حق تلاش‌های زیاد اما ناکافی شده که ضرورت ادامه و وسعت‌دهی به آن شدیدا حس می‌شود.

 

‌گام سوم باید آشکار‌سازی خطر ایجاد کارتل‌های درمانی توسط مافیای اقتصادی جهت بهره کشی از کادر درمان و سود آوری بالا باشد که سعی می‌کند با استفاده از خلاء مدیریت صحیح‌ دولتی‌، نخوت صنفی ‌و در نهایت با به بن بست رسیدن نیروهای اثر‌گذار در این صحنه‌، به این هدف دست یابد. 

باید دقت کرد که این افشا‌گری منوط به اجرای گام دوم‌ و اتحاد صنفی است.

‌آشکار است که زیان اقتصادی و علمی به جامعه پزشکی و به طبع آن کل جامعه در صورت به ثمر رسیدن اهداف اقتصاد مافیایی در زمینه درمان، بسیار بالا خواهد بود و این اثر به حدی عمیق و پیچیده است که شالوده فرهنگی و علمی طب در جامعه ما به شدت مضروب شده و باید برای بهبودش منتظر گذر دهه‌ها باشیم!

گوشزد کردن این خطر  و اشاره به روش مقابله وظیفه‌ای بود که حقیر بر خود واجب می‌دانستم و الباقی همت جمعی را می‌طلبد.