رئیس اتاق تهران اقتصاد ایران در یادداشتی نوشت: اقتصاد ایران سرشار از مزیت‌ است. تنها کاری که مدیران و تصمیم‌سازان کشور باید به انجام برسانند، استفاده بهینه از فرصت‌ها و جلوگیری از بروز و بیان تصمیمات اشتباه است.

استاد بازنشسته دانشگاه نوشت: امروز که پزشکان جوان پس از سالها خون جگر در تامین معاش روزانه خود ناتوانند، من خجالت کشیدم ولی متولیان هرگز! چرا که آنها به دنبال تربیت پزشک بیشتر بدون در نظر گرفتن امکانات و کیفیت آموزش هستند تا به اصطلاح دهان نمایندگان محترم مجلس را ببندند.

یک جریان ضد علم در همه عرصه‌ها شکل گرفته است که می‌خواهد از طریق جایگزین کردن شبه علم به جای علم، هدف خود را که نابودی کشور است پیش ببرد و این کار را از طریق رواج طب سنتی در علم پزشکی آغاز کرده است. ناآگاهی و خرافه‌پرستی و جهل، سمومی است که نیاز به واردات ندارد و این صد درصد تولید داخل است و برای درمان بیماری‌های مردم تجویز می‌کنند ولی ثمره آن را نه در سلامت که در سیاست می‌چینند.

مقاله مندرج در شماره ۵۵۴۸ مورخ پانزدهم مرداد ماه آن روزنامه وزین با عنوان "بیش از ۵۰ درصد پزشکان متخصص سهمیه‌ای هستند" و ابراز نگرانی در خصوص آینده نظام سلامت کشور شایسته تقدیر است.

از زمان ادغام آموزش پزشکی در وزارت بهداری و تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، این وزارت‌خانه با سوءاستفاده از جنبه‌ی آموزشی درمان، عملا کلیه‌ی امور درمانی "صرف نظر از تعداد مراجعین" را بر دوش دستیاران "رزیدنت‌ها" و کارورزان "اینترن‌ها" انداخت و تدریجا و تلویحا، خود را از جذب پزشک درمانگر "و طبیعتا پرداخت حقوق درمانگران" معاف کرد!

استراتژیست حوزه سلامت راه حل مشکلات بهداشت و درمان کشور و دسترسی عادلانه به خدمات پزشکی را در برگرداندن پزشکان عمومی به چرخه درمان کشور و پیگیری سیستم ارجاع و واقعی سازی تعرفه‌ها دانست.

قدری از تلاش‌مان را باید بر لزوم هشیاری وزارت بهداشت متمرکز کنیم تا دوباره مانند سال ۱۳۹۸ دچار غافلگیری نشویم.

از نظر نگارنده، تیتر دوم این نوشته، یکی از زیباترین شعرهای نیماست که بارها در متن هایم از آن استفاده می‌کنم. گاهی انسان در اوج تلاش و زحمت و پایبندی به اعتقادات خود «مجبور» به سکوت می‌شود. مجبور به تن دادن به قضا و قدری که خیلی هم دلخواهش نیست.

هر دوره که انتخابات نظام پزشکی یا انجمن‌های بزرگ (از نظر تعداد افراد تحت پوشش) برگزار می گردد، تجزیه و تحلیل شعارهای انتخاباتی کاندیداها، فرصت مناسبی فراهم می کند تا ما به برخی مسائل آگاه شویم. در انتخابات اخیر یکی از همین انجمن های علمی بزرگ، ما شاهد این بودیم که اغلب کاندیداها هدف اصلی خود را انجام «فعالیت‌های رفاهی» برای اعضای صنف اعلام می کردند. گو اینکه در شلم شوربای صنفی پزشکان، تمام ۸۰ و اندی تشکل صنفی و شبه صنفی و علمی و... به همه چیز سرک می کشند و فلان انجمن علمی تنها کاری که نمی کند کار علمی است و بهمان انجمن صنفی، تنها تلاشی که نمی کند تلاش صنفی، اما اینهمه تندنسی و عطش برای فعالیت های رفاهی، به گونه ای که تبدیل به شعار و هدف انتخاباتی شود، کمی عجیب است...

جناب آقای دکتر عین اللهی وزیر محترم وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی کشور 🔹سوال بسیار شفاف و ساده ای دارم و درخواستم این است که پاسخی بر اساس وجدان بیدارتان بفرمایید. نه نیاز به توضیح دارد و نه داستان سرایی میکنم ، زیرا جواب به این سوال قطعا مربوط به نتیجه تصمیمات امروز شما و مدیران ارشد کشوری میباشد.

پزشک متخصص و وزیر اسبق علوم گفت: سوءمدیریت مزمن در وزارت بهداشت که به‌جز در مواردی معدود، فضای سیاست‌زدگی و ناکارآمدی و تملق و هواداری حزب باد غلبه داشته است و اکنون هم شاهد نمونه‌ای از آنیم! ضعف در سیاست‌ها و برنامه‌های سلامت‌محور بهداشت و تغذیه و پیشگیری، کمبود دارو و مشکل داروهای بی‌کیفیت، فساد در واردات دارو و تجهیزات و روابط باندی از دیرباز وجود داشته است!

صندوق رفاه سازمان نظام پزشکی شاخه مالی این مجموعه بوده، وظیفه اصلی آن طبق اساسنامه: "کمک به رفع مشکلات مالی و رفاهی اعضای سازمان و شاغلان حرف پزشکی کم درآمد و خسارت دیده است" بنابراین خیل عظیمی از ماماها، کارشناسان علوم آزمایشگاهی، فیزیوتراپ‌ها و پزشکان جوان و کم درآمد... جامعه هدف این صندوق هستند که در واقعیت هیچگاه اولویت و حتی اساسا جزئی از برنامه‌‌های صندوق نبوده، صندوق عملا در خدمت افراد و لابی‌های خاص و متنفذی است که به عنوان قلک شخصی آنها عمل می‌کند.

بالاخره داروی نوین هملیبرا در بدن چند بیمار هموفیلی که از انگشتان دست هایمان بیشتر نیست جریان یافت.

در سالهای نوجوانی کاتب این سطور، در میهن اسلامیم بنا شد برای رفع تبعیض و برقراری عدالت آموزشی، مناطق مختلف کشور بر حسب برخورداری از امکانات آموزشی یا عدم آن تفکیک شوند تا نخبگان به صرف عدم دسترسی به کلاسهای خصوصی کنکور یا مدارس نخبه‌پرور از تحصیلات عالیه باز نمانند.

داشتن امنیت شغلی از دغدغه‌های اصلی اغلب پزشکان به‌ ویژه پزشکان عمومی کشور است که بیشترین سهم جامعه پزشکی را به خود اختصاص داده‌اند.