به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، سید موید علویان با اشاره به این که ارائه خدمات پزشکی موضوعی است که باید با آن ریشه ای برخورد شود گفت: این که با شعار و حرف بگوئیم اخلاق حاکم شود و جامعه پزشکی اخلاق مدار باشند به جایی نمی رسیم که یک بخش آن انتخاب ورود افراد به این رشته ها است.

وی افزود: در همه جای دنیا به گزینش های اخلاقی پرداخته و توجه می شود که چقدر فرد انگیزه خدمت دارد و ما نیز در بحث پزشکی معتقدیم گزینش باید بر مبنای انگیزه ها و اخلاق مداری باشد نه مباحث سیاسی و شخصی، در طول تحصیل افراد در عین حال که به آموزش و توانمندی خدمات پزشکی می پردازند باید آموزش عملی در خصوص مباحث اخلاقی هم داشته باشند که در دانشگاهها به این موضوع توجه نشده و جایگاهی وجود ندارد.

رئیس هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ گفت: با گذراندن 2 واحد درسی کسی اخلاق مدار نمی شود، باید شرایطی را فراهم کنیم که افراد پس از فارغ التحصیلی با این مباحث عجین شده نه این که از آن دور شوند و فردی که می خواهد در سن 25 یا 26 سالگی فارغ التحصیل شده و سربازی هم برود و دوره طرح را گذرانده و برای تخصص آماده شود با حقوق ناچیز و اجباری که برای گذراندن طرح وجود دارد چطور می توان از او انتظار اخلاق مداری را داشت؟

علویان با بیان این که در هیچ جای دنیا برای گذراندن طرح پزشکی اجبار وجود ندارد تصریح کرد: طرح اجباری در شرایط خاصی مانند جنگ است و در هیچ رشته تحصیلی این اجبار وجود ندارد و متاسفانه در نظام سلامت ایران، زمانی که فرد در آستانه 40 سالگی تخصص خود را اخذ نموده و سربازی رفته تازه می خواهد وارد بازار کار شود که هیچ تمکن مالی و رفاهی ندارد و چطور می گوئیم باید اخلاق داشته باشد.

وی اظهار کرد: البته ما قسم خوردیم که منافع و مصلحت بیمار برمنافع شخصی ما ارجح باشد و اگر این کار را نمی کردیم باید شغل دیگری را انتخاب می نمودیم اما شرایط سختی را انتخاب کرده ا یم و حاکمیت نیز با فشارهای زیاد، جو سازی و بهره کشی و برده داری پزشکی به جای این که سهم خود را در حوزه سلامت برای حفظ و ارتقای سلامت مردم و کادر درمان افزایش داده و شرایط لازم را برای رفاه حال آنان فراهم کند انتظار دارد فردی که ستم و رفتا تحمیلی دیده اخلاق مدار باشد.

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پزشکی رئیس هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ در پایان اضافه کرد البته تمام پزشکان کشور با فداکاری و ایثار فعالیت می کنند اما زمانی که حال روحی آن ها مناسب نیست و مشکلات متعدد برای گذران زندگی داشته و در دوران طرح های اجباری از استانداردهای زندگی محروم هستند توقع این که همیشه اخلاق مدار باشند توقعی زیاد است.