حیرتی بزرگ در مقابل جسارتی بی نظیر!
چرا نهاد شبه صنفی و شبه دولتی ما «فقط» و همیشه در نقش هموار کننده منویات دولت و بیمه ها گام بر می دارد؟ البته که جایگاه رو به رشد اعضای هیات مدیره این سازمان در چارت مدیریتی سیستم سلامت، یکی از پاسخ های این پرسش خواهد بود. اما بواقع چه کسی می تواند اینهمه جفا در حق جامعه پزشکی را نادیده بگیرد و همچنان به این سیستم شبه صنفی اعتماد کند؟!
۱۱ سال پیش با سر و صدای عجیب و غریب و انواع تبلیغات دروغ و بزرگنمایی های تعجب آور، طرح پزشک خانواده شهری موسوم به «02» در دو استان مازندران و فارس آغاز شد. نگارنده در آن زمان دبیر انجمن علمی پ ع شهر ساری در مازندران بود و به همین دلیل، مسئولیت بزرگی برای بررسی مفاد طرح و برآورد میزان سود و ضرر آن برای پزشکان عمومی داشت. هرچند به دلیل ساده ای با نام «تناقضات» عجیب در متن طرح، کاملا مشخص بود این دستورالعمل در سراسیمگی و توسط افراد مختلف تهیه شده و در زمان اجرا قطعا با مشکل روبرو خواهد گشت و حتی تمام مشکلات آن طی دو جلسه عمومی برای همکاران تجزیه و تحلیل شد، اما با امید «اصلاح» و دریافت «امتیاز» ، و نیز جهت عدم دخالت صریح و اعمال اجبار در کار همکاران محترم، هیچ ممانعتی برای ورود همکاران به طرح اعلام نگردید.
از سوی دیگر، مسئولان دانشگاه نیز با تشکیل جلسات عمومی و ناراستی با همکارانی که بعضا حتی سابقه یک روز مطب داری و آشنایی با هزینه ها مشکلات آن را نداشتند، با نشان دادن در باغ سبز و یک سری ادعاهای نادرست، از جمله اینکه؛ «استان های دیگر برای اجرای این طرح سر و دست می شکنند» و «ما این طرح را روی هوا زدیم تا اولین استان مجری باشیم» و «هر هفته یک استان وارد این طرح خواهد شد» و «پ ع در این طرح 4 میلیون تومان(در آن زمان مبلغ نسبتا خوبی بود) درآمد خواهد داشت» و(همه نقل به مضمون)... خیلی زود موفق به جذب حداقل تعداد پ ع مورد نیاز خود برای آغاز طرح شدند، و دیگر نه تنها به «هیچ» پیشنهاد و انتقادی پاسخ ندادند، که در نقش «تولیت» اجرای طرح، برای خودشان امتیازات اضافی گرفتند. از جمله، بیمه ها علاوه بر لغو یک طرفه قرارداد با پزشکان عمومی خارج از طرح(که البته نه فقط برای پزشکان عمومی، بلکه برای تمامی پزشکان در متن طرح گنجانده شده بود، اما فقط برای پ ع اجرا شد!)، تجویز دارو و پاراکلینیک توسط پزشکان عمومی خارج از طرح در دفترچه بیمه بیماران را ممنوع اعلام نمودند! دستشان درد نکند...
***
امروز بعد از سال ها، اجرای این طرح محدود به همان دو استان مانده و کج دار و مریز به کارش ادامه می دهد. درهای باغ سبزی نیز که مسئولین و لیدرهای پ خانواده نشان داده بودند، همه بسته ماند. نه درآمد عجیب و غریبی حاصل شد، نه سطح سلامت مردم نسبت به استان های دیگر بالا رفت و...
و پزشکان خانواده به عنوان مجری بی چون و چرای اوامر دولت و بیمه ها به کار خود ادامه دادند، و لذا دور از ذهن نبود که اولین اطاعت کنندگان دستوراتی از قبیل «ثبت کارتخوان» و «نسخه الکترونیک» باشند. در این سال ها، پزشکان عمومی خارج از طرح 02 همچنان محروم از دریافت «حق العلاج» و بیمارانشان، در حسرت استفاده از دفترچه های بیمه بودند...
***
چند روز پیش یکی از اعضای هیأت مدیره نظام پزشکی شهرمان که از لیدرهای قدیمی پ خ هم هستند، به یکی از همکاران خارج از طرح پ خ زنگ زده و میفرمایند:
«بیماری از شما شکایت کرده که آزمایشش را ثبت الکترونیک نکرده و باعث ضرر و زیان او شده اید»!
وقتی دستورالعمل اجرای نسخه الکترونیک می گوید؛ «تا 10% تجویزهای کاغذی یک پزشک قابل قبول است»، یعنی مراکز ارائه دهنده خدمات دارویی و پاراکلینیک موظفند نسخ کاغذی بیمه شدگان را تقبل نمایند. اینکه چرا آزمایشگاه مذکور که از پذیرش نسخه کاغذی سر باز زده توبیخ نشده و همکار پزشک ما مورد بازخواست قرار می گیرد، بماند! اما اینکه نظام پزشکی ما یازده سال تمام، به فکر این نبود که ویزیت و تمام تجویزهای دارویی و پاراکلینیک بیماران مراجعه کننده به مطب های عمومی غیر پزشک خانواده، کاملا «آزاد» محاسبه می گردد، و حالا که نسخه الکترونیک در کار است، اینقدر مهربان و دقیق و دلسوز شده اند، خیلی خیلی جای تعجب... نه، تأثر دارد! هر چند یکی از مخالفان پر و پا قرص برقراری مجدد قرارداد بیمه ها با پزشکان و نیز پذیرش بیمه ای تجویزهای پ ع خارج از طرح، لیدرهای پ خ و از جمله همین دوست عزیزمان بودند که اکنون از جایگاه هیأت مدیره ن پ به همکارمان زنگ زدند، و این حرکت باعث ایجاد یک حیرت بزرگ در مقابل این جسارت بی نظیر شد، اما نمی خواهیم قضیه را اینقدر ساده و محدود ببینیم و به این نکته دردناک اشاره می کنیم که چرا نهاد شبه صنفی و شبه دولتی ما «فقط» و همیشه در نقش هموار کننده منویات دولت و بیمه ها گام بر می دارد؟ البته که جایگاه رو به رشد اعضای هیأت مدیره این سازمان در چارت مدیریتی سیستم سلامت، یکی از پاسخ های این پرسش خواهد بود. اما بواقع چه کسی می تواند اینهمه جفا در حق جامعه پزشکی را نادیده بگیرد و همچنان به این سیستم شبه صنفی اعتماد کند؟!
یک بار دیگر دوست داریم از همکارمان بپرسیم:
چرا در طی این یازده سال، نگران عدم تقبل هزینه های بیماران مراجعه کننده به پ عمومی خارج از سیستم پ خانواده نبودید؟!!! چرا؟
و پرسش مهمتر که قبلا هم مطرح کرده بودیم:
اگر قانون «الزام قرارداد با بیمه ها برای تمدید پروانه مطب» اجرایی شود، با چه رویی می خواهید به پ عمومی خارج از طرح بگویید؛ بعد از تحمل 11 سال فشار و سختی توسط خود و بیمارانشان، باید بیایند و دوباره با بیمه ها قرارداد امضاء کنند؟ نعوذبالله، تقدس نسخه 02 چه خواهد شد؟!!!
هفته ای یک روز هم لباس پزشکی بر تن کنید... لطفا!
از سوی دیگر، مسئولان دانشگاه نیز با تشکیل جلسات عمومی و ناراستی با همکارانی که بعضا حتی سابقه یک روز مطب داری و آشنایی با هزینه ها مشکلات آن را نداشتند، با نشان دادن در باغ سبز و یک سری ادعاهای نادرست، از جمله اینکه؛ «استان های دیگر برای اجرای این طرح سر و دست می شکنند» و «ما این طرح را روی هوا زدیم تا اولین استان مجری باشیم» و «هر هفته یک استان وارد این طرح خواهد شد» و «پ ع در این طرح 4 میلیون تومان(در آن زمان مبلغ نسبتا خوبی بود) درآمد خواهد داشت» و(همه نقل به مضمون)... خیلی زود موفق به جذب حداقل تعداد پ ع مورد نیاز خود برای آغاز طرح شدند، و دیگر نه تنها به «هیچ» پیشنهاد و انتقادی پاسخ ندادند، که در نقش «تولیت» اجرای طرح، برای خودشان امتیازات اضافی گرفتند. از جمله، بیمه ها علاوه بر لغو یک طرفه قرارداد با پزشکان عمومی خارج از طرح(که البته نه فقط برای پزشکان عمومی، بلکه برای تمامی پزشکان در متن طرح گنجانده شده بود، اما فقط برای پ ع اجرا شد!)، تجویز دارو و پاراکلینیک توسط پزشکان عمومی خارج از طرح در دفترچه بیمه بیماران را ممنوع اعلام نمودند! دستشان درد نکند...
***
امروز بعد از سال ها، اجرای این طرح محدود به همان دو استان مانده و کج دار و مریز به کارش ادامه می دهد. درهای باغ سبزی نیز که مسئولین و لیدرهای پ خانواده نشان داده بودند، همه بسته ماند. نه درآمد عجیب و غریبی حاصل شد، نه سطح سلامت مردم نسبت به استان های دیگر بالا رفت و...
و پزشکان خانواده به عنوان مجری بی چون و چرای اوامر دولت و بیمه ها به کار خود ادامه دادند، و لذا دور از ذهن نبود که اولین اطاعت کنندگان دستوراتی از قبیل «ثبت کارتخوان» و «نسخه الکترونیک» باشند. در این سال ها، پزشکان عمومی خارج از طرح 02 همچنان محروم از دریافت «حق العلاج» و بیمارانشان، در حسرت استفاده از دفترچه های بیمه بودند...
***
چند روز پیش یکی از اعضای هیأت مدیره نظام پزشکی شهرمان که از لیدرهای قدیمی پ خ هم هستند، به یکی از همکاران خارج از طرح پ خ زنگ زده و میفرمایند:
«بیماری از شما شکایت کرده که آزمایشش را ثبت الکترونیک نکرده و باعث ضرر و زیان او شده اید»!
وقتی دستورالعمل اجرای نسخه الکترونیک می گوید؛ «تا 10% تجویزهای کاغذی یک پزشک قابل قبول است»، یعنی مراکز ارائه دهنده خدمات دارویی و پاراکلینیک موظفند نسخ کاغذی بیمه شدگان را تقبل نمایند. اینکه چرا آزمایشگاه مذکور که از پذیرش نسخه کاغذی سر باز زده توبیخ نشده و همکار پزشک ما مورد بازخواست قرار می گیرد، بماند! اما اینکه نظام پزشکی ما یازده سال تمام، به فکر این نبود که ویزیت و تمام تجویزهای دارویی و پاراکلینیک بیماران مراجعه کننده به مطب های عمومی غیر پزشک خانواده، کاملا «آزاد» محاسبه می گردد، و حالا که نسخه الکترونیک در کار است، اینقدر مهربان و دقیق و دلسوز شده اند، خیلی خیلی جای تعجب... نه، تأثر دارد! هر چند یکی از مخالفان پر و پا قرص برقراری مجدد قرارداد بیمه ها با پزشکان و نیز پذیرش بیمه ای تجویزهای پ ع خارج از طرح، لیدرهای پ خ و از جمله همین دوست عزیزمان بودند که اکنون از جایگاه هیأت مدیره ن پ به همکارمان زنگ زدند، و این حرکت باعث ایجاد یک حیرت بزرگ در مقابل این جسارت بی نظیر شد، اما نمی خواهیم قضیه را اینقدر ساده و محدود ببینیم و به این نکته دردناک اشاره می کنیم که چرا نهاد شبه صنفی و شبه دولتی ما «فقط» و همیشه در نقش هموار کننده منویات دولت و بیمه ها گام بر می دارد؟ البته که جایگاه رو به رشد اعضای هیأت مدیره این سازمان در چارت مدیریتی سیستم سلامت، یکی از پاسخ های این پرسش خواهد بود. اما بواقع چه کسی می تواند اینهمه جفا در حق جامعه پزشکی را نادیده بگیرد و همچنان به این سیستم شبه صنفی اعتماد کند؟!
یک بار دیگر دوست داریم از همکارمان بپرسیم:
چرا در طی این یازده سال، نگران عدم تقبل هزینه های بیماران مراجعه کننده به پ عمومی خارج از سیستم پ خانواده نبودید؟!!! چرا؟
و پرسش مهمتر که قبلا هم مطرح کرده بودیم:
اگر قانون «الزام قرارداد با بیمه ها برای تمدید پروانه مطب» اجرایی شود، با چه رویی می خواهید به پ عمومی خارج از طرح بگویید؛ بعد از تحمل 11 سال فشار و سختی توسط خود و بیمارانشان، باید بیایند و دوباره با بیمه ها قرارداد امضاء کنند؟ نعوذبالله، تقدس نسخه 02 چه خواهد شد؟!!!
هفته ای یک روز هم لباس پزشکی بر تن کنید... لطفا!
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید