به گزارش پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا)، بتول نامجو گفت: در پی سال‌ها اجرای سیاست‌های کنترل جمعیت از ابتدای دهه ۷۰ شمسی بسیاری از باور‌ها و نگرش‌های مردم نسبت به فرزند آوری دستخوش تغییرات اساسی شده است، قانونی که با عنوان قانون تنظیم خانواده در سال ۱۳۷۲ به تصویب رسید به‌طور گسترده در میان جوانان در شرف ازدواج تبلیغ شد و پیام «فرزند کمتر، زندگی بهتر» برای سال‌ها در ذهن جامعه نهادینه شد.

رئیس اداره جوانی جمعیت مرکز جمعیت و سلامت خانواده وزارت بهداشت ادامه داد: این روند به تدریج منجر به کاهش شدید نرخ باروری شد به‌گونه‌ای که از بیش از ۶ فرزند به ازای هر زن در اوایل انقلاب به حدود ۱.۷ در سال‌های اخیر رسید و در مقطعی حتی به عدد بحرانی ۱ نیز نزدیک شد و با توجه به نرخ جایگزینی جمعیت که حداقل ۲.۱ فرزند به ازای هر زن است، این ارقام حاکی از زنگ خطر کاهش پایدار جمعیت کشور در دهه‌های آینده هستند.

وی افزود: کاهش میل به فرزند آوری را تنها نتیجه سیاست‌گذاری‌ها نمی‌دانند و بر این باورند که فرزند آوری یک میل فطری و غریزی در انسان‌هاست و بسیاری از افرادی که امروز از فرزند داشتن امتناع می‌ورزند، در صورت روبه‌رو شدن با ناباروری حاضر به صرف هزینه‌های هنگفت برای درمان خواهند بود. این موضوع نشان می‌دهد که میل به مادری و پدری در عمق وجود انسان‌ها نهادینه شده و باید علل روانی، اجتماعی و فرهنگی دیگری را در این زمینه بررسی کرد.