ادغام بخش‌های آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد ‌با چه هدفی است؟
پایگاه خبری پزشکان و قانون؛ 

دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رتبه‌های سوم تا پنجم دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور و قطب آموزشی درمانی منطقه شرق و شمال شرق کشور با پوشش حد‌اقل ۵ استان از سیستان و بلوچستان تا سه استان خراسان و استان گلستان و قسمتی از استان سمنان می‌باشد. این دانشگاه از قدیمی‌ترین دانشگاه‌ها در کشور و حد‌اقل از چند سال قبل از انقلاب یعنی از دهه پنجاه با دو مرکز آموزشی بالینی که پشتیبان دانشکده پزشکی بوده و پا به پای هم در رقابت و رفاقت بوده‌اند شناخته می‌شود.

اینجانب با شناختی که در طی زمانی بیش از سی سال حضور در این مرکز و طی دوران استاژری تا اینترنی و رزیدنتی و پس از آن شرکت در جلسات گروه در این بیمارستان و مرکز آموزشی دارم، انتظار تجهیز و توسعه و مراقبت از این مرکز بزرگ داشتم.

اما از حدود یک دهه قبل زمزمه‌هایی از کوچک‌سازی و ادغام و تعطیلی یکی از این مراکز که اتفاقا جدیدتر و اصولی‌تر هم بنا شده و با وجود گذشت بیش از نیم قرن از ساخت آن هنوز هم جزو یکی از بیمارستان‌ها و مراکز آموزشی مهم در سطح کشور است و به‌جز رنگ و لعاب ظاهری زیرساخت‌ها و شکل و شمایل کلی و استحکام بنا و طرح و نقشه، بعید می‌دانم کسی بتواند ایراد اساسی از آن بگیرد و نمونه بهتری که بعد از انقلاب ساخته شده باشد را معرفی کند. 

بله همانطور که متوجه شدید منظور مرکز آموزشی درمانی قائم است. با دارا بودن تمامی بخش‌های آموزشی از ابتدا که البته آرام‌آرام بخش‌هایی مثل روانپزشکی جراحی اطفال جراحی چشم با تاسیس مراکز فوق تخصصی از آن جدا شد و ظاهرا بخش پوست در سال گذشته و اخیرا هم بخش ارتوپدی در حال تعطیلی و ادغام است. علت واقعی را نمی‌دانم اما هر چه باشد بنظر نمی‌رسد در راستای اهداف کلان کشور و مصالح کلی دانشگاه و وزارت بهداشت و درمان و سلامت شهر زیارتی مشهد باشد.

شنیده‌ها ‌از تعطیلی آرام و فروش زمین این بیمارستان که در بهترین منطقه تجاری مشهد قرار دارد حکایت می‌کند. شهر بزرگ مشهد با وجود تعداد زیاد جمعیت ناثابت نیاز به مراکز بزرگ درمانی دارد و دانشگاه علوم پزشکی مشهد با تعداد کثیر دانشجو در رشته‌های مختلف علوم پزشکی از رشته‌های پرستاری و پیراپزشکی تا پزشکی و تخصص‌ها و فوق تخصص‌های مختلف نیاز به تعداد بیشتری از این مراکز دارد.

اگر هدف، کوچک‌سازی است، اتفاقا این مرکز در اولویت کوچک‌سازی هم نیست چرا که یک مرکز ریفرال و بزرگ آموزشی درمانی فعال و روپاست اگر واقعا بحث صرفه‌جویی و کوچک‌سازی است چرا مواردی از توسعه بی‌مورد و بی‌بازده و هزینه‌ساز و تصدی‌گری‌های بی توجیه در ساخت کلینیک‌های ویژه در محلات و ساخت بیمارستان‌های بدون پزشک و کادر تخصصی و بدون مشتری در شهرهای کوچک را می‌بینیم که جز هزینه‌تراشی و سربار هزینه‌ای چیزی ندارد.

اگر بحث صرفه‌جویی است، چرا تصدی‌گری درمانی و توسعه آن در بخش دولتی روز به روز بیشتر می‌شود؟

و اگر بحث کوچک‌ سازی است، چرا تعامل با بخش خصوصی به گونه‌ای ا‌ست که این بخش روز‌به‌روز رو به انحلال و ورشکستگی می‌رود و چرا بخش خصوصی احیا نمی‌شود تا کمک حال بخش دولتی باشد.

و ده‌ها چرای دیگر  ....

خلاصه اینکه نمی‌دانم چرا؟؟

پایان پیام/

نظر خود را بنویسید

  • نظرات ارسال شده پس از تایید در وب سایت منتشر خواهند شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشند تایید نمی شوند.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی باشند منتشر نخواهند شد.