زبان علم
مقوله واكسيناسيون كرونا در هفته هاي گذشته عامل شكل گيري بحثهاي گسترده اي در فضاي علمي كشور شد كه شايد تا پيش از آن سابقه نداشته است.
در اين ميان البته آنچه عجيب مي نمود، انحراف موضوع از گذرگاه اصلي و آلوده شدن فضا به نظرات شخصي، تعصب و حتي تهديد و آه و نفرين بود.
قطعا براي آن كس كه با تفكر علمي آشناست، نتايج مطالعات كنترل شده و شواهد علمي تكرار پذير ملاك تجويز و يا عدم تجويز داروست و توسل به حرافي و زبان فرسايي سودي جز اتلاف وقت گوينده و شنونده نخواهد داشت.
بيان اين عبارت كه در تاييد واكسن روسي ، فلان مسئول حاضر است به جاي ٢ دوز، ٣ دوز به خود و خانواده تزريق كند، منشا هيچ گونه اعتبار علمي نبوده و جز توهين به شعور مخاطب آگاه ، دستاورد ديگري حاصل نخواهد كرد.

شايد ريشه اصلي مشكلات فعلي و عدم درك گفتمان طرف مقابل، بي بهره بودن از زبان مشترك علم است. در آشفته گاهي كه هركس با زبان و ادبيات خويش سخن مي گويد، بديهي است كه نتيجه اي واحد حاصل نخواهد شد. در اين ميان متاسفانه افسوس ِ بيشتر از آن روست كه در همين گفتار فردي و غير علمي  ، با كج سليقگي كلماتي به كار مي رود كه به هيچ روي نماينده اي از گنجينه بي پايان زبان و ادب پارسي نخواهد بود. 
به كارگيري واژه هايي چون "خبيث" و "سيه روي" جز تهديد غيرمستقيم مخاطب ريشه دار هدف ديگري را دنبال نخواهد كرد.

البته آنچه كه پس از آن رخ داد، درس بزرگي است كه اميد مي رود به بوته فراموشي سپرده نشود. واكنش جامعه پزشكي پس از انتشار نتايجي از مطالعه واكسن روسي ، گواهي سترگ بر پاكي دامان علم از هرگونه تعصب است.

در روزگاري كه گوش عالمان پذيراي زبان علم است، عاقلانه است كه با ايشان عالمانه سخن بگوييد.

نردبان آسمان است اين كلام
هركه زين بر مي رود آيد به بام

پایان پیام/

نظر خود را بنویسید

  • نظرات ارسال شده پس از تایید در وب سایت منتشر خواهند شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشند تایید نمی شوند.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی باشند منتشر نخواهند شد.