کرونازدگان نستوه!
بیش از یک‌سال از آمدن کووید۱۹ می‌گذرد. کرونا آمد، عوارض داد، کشتار کرد، موتاسیون و تغییر ژنتیکی یافت، آسیب زد و همچنان می‌تازد. بسیاری از انسان‌های نازنین که عزیزان کسانی بودند، مقهور قدرت مرموز این ویروس بدسگال شدند و بهت‌آمیز رفتند که رفتند. بسیاری نیز البته نجات پیدا کردند و بر آن فائق شدند. این برتری طبعا در سایه‌ی سعی و تلاش کادر درمان بوده است...
این برتری طبعا در سایه‌ی سعی و تلاش کادر درمان بوده است.
گروهی که در همه بخش‌ها و قسمت‌ها به قلب خطر زدند و ملاذ و پناهگاه مردمان‌شان در تمامی دنیا شدند.
بیماران را درمان کردند، به خانواده‌های بیماران آرامش دادند، داغ‌دیدگان را تسلی دادند و همچنان ادامه می‌دهند.
ساعت‌ها کار مداوم با ماسک و پوشش بسیار سخت و ناساز با بدن در جاهایی که بیشترین لود ویروسی را داشت، از پای ننشستند و بی‌شائبه در عبور از این بحران و انجام دقیق مراتب درمان تلاش کرده و می‌کنند.
نبردی نابرابر که باعث شد بسیاری از آنان نیز درگیر مربیدیتی‌ها و مرتالیتی این بیماری شوند و کرونازده جان شیرین را در حفاظت از سلامت یک جامعه از دست بدهند.
پدران و مادران و فرزندان و بستگان یک خانواده بی‌صدا رفتند. بعضی از این افراد بر پرستارانی باردار بودند که چنین در روز روشن، قربانی سوآمدیریت موارد الفبایی کنترل کرونا شدند.
***
اول اسفند سال کرونایی 99، روزی هم الهام بخش و و هم غمگین است. روزی که اولین نفر از کادر درمان بر سر وظیفه جان داد. دکتر رضا کوچکی‌نیا فردی که به شهادت اطرافیان و همکارانش انسانی مهربان، موقر، محجوب، متین، متعهد و مسئولیت‌پذیر بود و کرونا بی‌رحمانه او و بسیاری دیگر جز او را از ما گرفت.
این نشانی واضح از تلاش بی‌وقفه کادر درمان است که چون همیشه بی‌منت در کنار مردم‌شان ایستاده‌اند و مشتی محکم بر رسانه‌های زرد بنده‌ی لایک است که در مخدوش کردن رابطه‌ی پزشک و بیمار- این شرط اساسی تحقق درمان- از هیچ اقدامی فروگذار نکرده‌اند.
***
این‌روزها روزهایی ارزشمند هم است. همه امیدها به واکسیناسیون موثر علیه کرونا جلب شده‌است؛ تا با پوشش درصد بیشتری از مردم خصوصا گروه‌های خطر، زنجیر انتقال این ویروس مزاحم شکسته و به طور موثر به عقب رانده شود.
به امید آن روز
۹۹/۱۲/۱
پایان پیام/
نظر خود را بنویسید