جنابان آقایان دکتر نمکی و دکتر ظفرقندی! وقتی آمار دقیق تفکیکی پزشکان بر حسب رشته، محل، نوع اشتغال، درآمد، مالیات و انواع دیگر آمارهای لازم را حتی سازمان نظام پزشکی و وزارت بهداشت ندارند،(!) چرا نبایستی هر آمار مغلوط و مغشوشی مورد پذیرش جامعه قرار گیرد؟ آیا نداشتن آمار دقیق در قرن ۲۱ و عصر اینترنت از یک سازمان کشوری و یک وزارت عریض و طویل و دارای سامانه‌های متعدد آنلاین، قابل پذیرش است؟...

رئیس شورایعالی سازمان نظام پزشکی گفت: وزارت بهداشت «راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای» را که به پیشنهاد کمیسیون تخصصی اخلاق به تصویب شورای عالی نظام پزشکی رسیده است، به عنوان یکی از دروس دانشجویان علوم پزشکی، لازم الاجرا دانست. پخوب خدا رو شکر بالاخره مشکل اخلاق پزشکی هم حل شد. ان شاءالله که دغدغه آقای روحانی هم با این اقدام مرتفع شده باشد.

پزشکی تدافعی شرایطی است که پزشک الزاما اقدامات پزشکی را برای بهبود بیمار انجام نمی‌دهد، بلکه بیش از آن به پیشگیری از نقض نظامات قانونی و جلوگیری از عوارض مورد شکایت توجه دارد.

این روزها در گفتار و عمل بسیاری از مردم و مسئولین مرتبط یا غیر‌مرتبط با حوزه سلامت، آثاری از ایجاد حساسیت به امر سلامت می‌شنویم و می‌بینیم. اگر چه به‌ندرت این حساسیت‌ها ‌دلسوزانه و در راستای رفع مشکلات موجود بوده و کمتر منجر به عمل و راهکار می‌شود اما اکثر این موارد منجر به پیچیده‌تر شدن گره‌ها و تشدید مشکلات شده و گره این کلافه سر در گم را کورتر می‌کند...

جناب آقای سیاح! واقعا باید تاسف خورد به حال مملکتی که کارشناس اقتصاد و استاد دانشگاه و عضو مرکز پژوهش‌های مجلس آن تا این اندازه از اوضاع مملکت بی‌خبر باشد و حرف‌هایی بزند که از عوام آن جامعه هم انتظار نمی‌رود...

شاید فکر کنیم قیمت دارو به‌خصوص داروهای برند اصلی در طی دوره پتنت ثابت هستند و اگر در زمان ورود به بازار ایران با یک قیمت خاص ثبت شدند، باید با همان قیمت ادامه دهند و اگر هم کاهشی اتفاق افتاد به دلیل دامپینگ است، اما اینطور نیست. قیمت همه داروها، حتی داروهای انحصاری به دلایل مختلف مرتبط با شرایط بازار جهانی در حال تغییر (و معمولا نزولی) است...

شنیده‌ها ‌از تعطیلی آرام و فروش زمین مرکز بزرگ آموزشی درمانی قائم که در بهترین منطقه تجاری مشهد قرار دارد، حکایت می‌کند. شهر بزرگ مشهد با وجود تعداد زیاد جمعیت ناثابت نیاز به مراکز بزرگ درمانی دارد و دانشگاه علوم پزشکی مشهد با تعداد کثیر دانشجو در رشته‌های مختلف علوم پزشکی از رشته‌های پرستاری و پیراپزشکی تا پزشکی و تخصص‌ها و فوق تخصص‌های مختلف نیاز به تعداد بیشتری از این مراکز دارد...

امروز خبر جانگداز از دست دادن دو همکار فداکارم در اورژانس هوایی و شهادت سه همراه ارجمندشان از هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران، وجودم را در سوگی روان سوز فرو برد...

داوطلب، یک مفهوم شخصیتی مطلق و همیشگی نیست. داوطلب امروز ممکن است فردا در جایگاه نیاز به کمک قرار گیرد و کمک‌گیرنده دیروز می‌تواند داوطلب کوشای امروز باشد. نکته مهم همانا اهمیت وجودی هر انسان و اتحاد آنان و نیاز گریز‌ناپذیر آنان به یکدیگر است

در‌خواست‌ زندگی‌ عادی، واقعا خواسته عجیب و غریبی نیست؛ مگر آن که عده‌ای زندگی عادی را غیرعادی بدانند! زندگی عادی نه با عزت در تضاد است و نه با منافع ملی. زندگی عادی، حق مسلم مردم است...

طرح تحول سلامت با شعار زیبای کاهش پرداخت از جیب و به عبارتی رایگان کردن درمان طراحی شد. بماند از همه مشکلات و اهداف تبلیغاتی و تبعات زیاد که متاسفانه جامعه پزشکی خسارات آن را پرداخت اما لازم است برای روشن شدن اذهان عمومی کمی در این خصوص توضیح داده شود.

در سیاست‌های سلامت کشور ما چند سال بود که جهت بادبان کشتی به سمتی بود که ما سرنشینان نگران بودیم. با ناخدا حرف زدیم‌؛ توجهی نکرد. به دیگر کشتی‌ها گفتیم جهت ما به سمت خوبی نیست؛ گفتند ناخدا به مسیرش اطمینان دارد. کشتی سلامت رفت تا جایی که‌ مسافران کشتی در وضع نابسامانی قرار گرفتند...

کاش یکی از آقایان و خانم‌های مسئول در میان تمام سخنرانی‌های پرشور خود، در مورد شیوه برنامه‌ریزی برای زندگی مخصوصا جوانان در این اوضاع اقتصادی و اجتماعی به هم ریخته در ایران صحبت می‌کردند. فکر می‌کنم، بزرگ‌ترین شرکت‌های برنامه‌ریز جهان با شرایط امروز ایران، هنگ می‌کنند، چه رسد به مردمانی که هیچگاه برنامه‌ریزی را خوب یاد نگرفته‌اند...

واقعا برنامه‌ریزی در ایران تبدیل به واژه‌ای بی‌معنا شده است. شرایط به گونه‌ای‌ است که برای بعدازظهر امروز هم نمی‌شود برنامه‌ریزی کرد چه برسد، به فردا، ماه و سال بعد! جدا‌ آیا مردم از مسئولین توقع زیادی دارند؟

آیا می‌شود دست و مسیر تنفس و ارتزاق کسی را بست و اگر واکنش نشان داد، او را خائن نامید؟ استاد گرامی؛ روی اسلحه خود را به سمت افشاء خائنین واقعی بگیرید‌، نه به‌سوی کسانی که از بد حادثه چاره را در نجات خود و خانواده‌شان از این فضای شغلی بی‌اعتبار و بی‌استحکام دیده‌اند...