این ستاد در جلسه مذکور، اینطور مصوب کرده است که: «پزشکان خانواده شهری استان لازم است در روزهای 12و13 فروردین ماه99 و دو جمعه ی موجود در این ایام در مطب‌ها حضور یافته و به ارائه خدمات مبادرت ورزند.»

عده‌اي از همکاران ما هم که بر اساس لیست منتشره در فضاهای مجازی تا لحظه نگارش این مطلب، به حدود سیصد نفر می‌رسند، با مصوبه فوق مخالفت کرده‌اند .

حق با کیست؟ این تقابل یا پارادوکس از کجا ناشی می‌شود؟ 

نقل است كه استدلال اعضای ستاد این است که چون پزشکان خانواده حقوق دریافت می‌کنند، نمی‌توانند همانند بقیه پزشکانی که شامل این گروه نمی‌شوند و مطب‌های خود را تعطیل کرده‌اند، این کار را انجام دهند.

از آنجا که این استدلال متاسفانه در نفس خود ضعیف و حتی غیر‌قانونی می‌باشد (که جای بحث آن در این جا نیست) با واکنش منفی پزشکان این حوزه کاری مواجه شده است. سوالاتی که ستاد پزشک خانواده و حتی رده‌های بالاتر حوزه بهداشت و درمان با آن مواجه‌اند و گویا تا این لحظه ارزیابی درست و استراتژی واضحی برای عملکرد در روزهای آتی و به خصوص روزهای مذکور ندارند، بدین شرح است :

1- حدود تقریبی مبتلایان در پایان نیمه اول فروردین 99چقدر است؟ 

2- چه تعداد از این افراد نیاز به حضور در مراکز پزشکی مثل مطب‌ها دارند؟

3- مطب‌ها در چنین شرایطی چه خدماتی می‌توانند انجام دهند و چه گروه یا گروه‌هایی نیاز دارند به این مراکز مراجعه نمایند‌؟

4- با توجه به ماهیت بیماری و سیر خود بهبودی بیماران در صورت رعایت نکات بهداشتی درمانی لازم، اولویت شما کدام است؟ صرف باز بودن مطب پزشك خانواده کفایت می‌کند؟ 

5- آیا انجام کار فرهنگی رسانه‌ای و آموزش و رعایت سایر شرایط و قرنطینه خانگی اثرش بهتر است یا کشاندن مردم با کوچکترین علائم بیماری به خیابان‌؟

6- حضور پزشک در مطبی که تا این لحظه توانایی فراهم کردن حد‌اقل‌های استاندارد‌های بهداشتی برای خود و پرسنلش را نداشته است، در چنین شرایطی به راستی نوعی ظاهر‌سازی نیست؟ 

طی سه هفته گذشته بسیاری از افراد تحت پوشش جهت ماسک و مواد ضد‌عفونی‌کننده به ما مراجعه داشته وسلاح ما چیزی جز ابراز شرمندگی نبوده است.

در حالی که حداقل می‌بایست هر پزشک برای رعایت اولین اصول کار در شرایط اپیدمیولوژیک بتواند در محل معاینه یک عدد ماسک بعلاوه ماده ضدعفونی کننده را در اختیار بیمارش قرار داده و سپس وی را معاینه کند نه اینکه به احتمال قوی بیماری را به بیمارش منتقل کرده یا خود بیمار شود.

شاید تعداد تلفات غیرقابل انتظار کادر پزشکی درمانی ناشی از همین امر باشد.

7- چنانچه نیاز به استفاده از خدمات کادر پزشکی در ایام مذکور باشد که به احتمال زیاد خواهد بود، آیا بهتر نیست با یک برنامه منسجم و مدون و کاربردی از هم اکنون با مشخص کردن نقشه راه به این امر مبادرت ورزید؟ 

8- تاثیرحضور پزشک خانواده در روزهای تعطيل از سر اجبار، آن هم با این استدلال که در اين ایام حقوق می‌گیرند، در شرایط غیر استاندارد فعلی، چه میزان تاثیر مثبت در کنترل اپیدمی کرونا خواهد داشت؟ 

آنچه می‌بایست مصوب می‌شد یا بشود، در دسترس بودن تمامی پزشکان اعم از عمومی و خانواده و متخصصین مربوطه در مکان‌هایی آماده و مجهز به وسایل و تجهیزات کامل مرتبط با بیماری، چیزی مثل بیمارستان‌های صحرایی و مراکزی شبیه به آن با استفاده از سالن‌ها، باشگاه‌هاى دولتی و تجهیز سریع آنها و سپس اطلاع رسانی به مردم جهت حضور افراد بیمار علامت‌دار و نیازمند به این مراکز نه مطب‌های سرپایی که در چنان شرایطی و با وضعیت فعلی فقط می‌توانند بیماران را به مراکز دیگر پاس دهند و بنوعی چرخه بیماری را هم گسترده‌تر می‌نمایند. 

با فراهم شدن این شرایط به ضرس قاطع هر پزشکی بنا به وظیفه انسانی، پزشکی، میهنی، شرعی و اجتماعی‌اش از هیچ تلاش و همکاری نه تنها دریغ نخواهد کرد، بلکه به نحو احسن نقش تاریخی خودش را ایفا خواهد کرد.