روح انحصارگرا، فرصت‌طلب و بی‌هویت حاکم بر قانونگذاران و دستورالعمل نویسان، این پیش بینی را محقق کرد و نشان داد نگرانی‌های گروه‌های مستقل، ناشی از آزموده شدن در تجربیاتی است که از برخورد با سیاستگذاران اندوخته‌اند.

دستورالعملی که اخیرا در باب چگونگی اطلاق عنوان رسمی شهید به همکاران قربانی کرونا ابلاغ شده، تجلی کاملی از روحیات پیش گفته در راهبران کشور است.

جداسازی‌های مبتنی بر تفکرات موهوم مانند آنکه خدمت به بیماران کرونایی فقط در  بیمارستان‌ها مشمول عنایت است، یک رفتار بدوی و بسیار عجیب است که فقط از مسئولین اداری کشور ما ساخته است.

بی‌توجهی تام و مطلق به هزاران انسانی که در هر مرکز و یا محل کار خصوصی و دولتی - به جز بیمارستان‌ها- درگیر کرونا شده و جان باخته‌اند ناشی از یک تنگ‌نظری مطلق است.

 زمانی شعارها در مورد محور بودن نقش پزشکان عمومی، فشار بسیار بر متخصصان عفونی و داخلی و تنفس برای باز نگاه داشتن مطب‌ها و تهدید و ارعاب پزشکان شاغل در مطب‌ها و درمانگاه‌ها از سوی دادستان‌ها، همگی نشانه‌ای از اهمیت بخش‌های غیربستری بود.

اما اینک سعی می‌شود که با نادیده انگاری آنان، هر چه در سفره است باز هم به عدالت تقسیم نشود و عده‌ای نورچشمی شوند و عده‌ای دورافتاده و سهم نبرده.


گروه پزشکان و قانون یاد دوستان و همکاران خود را در تمامی سطوح حوزه سلامت به نیکی پاس می‌دارد و بر خود تکلیف می‌داند که از حقوق بازماندگان آنان به هر قیمت دفاع کند و این مایه آبرو و اعتبار ما خواهد بود که به توزیع ناعادلانه مواهب کشور برای خدمتگذاران واقعی‌اش اعتراض کنیم.