البته که لزوم ایجاد جو «شعار زدگی» ، داشتن یک جامعه نه چندان با سواد و عمیق، ولی غرق در اخبار، بدون توان تحلیل مناسب است. شرایطی که ما در جامعه امروزمان داریم و دردمندانه برای ظهور و رشد سوءاستفاده گران از این پدیده، زمینه مناسبی ایجاد کرده است.

ساعاتی پیش، نامه ای از سوی یک کمیسیون مجلس شورای اسلامی که «عصاره فضائل ملت» است، منتشر گردید. به محتوای نامه کاری نداریم، چون حاوی اشتباهات تخصصی بسیار است و مطمئنا بعدها با تذکر کارشناسان پزشکی، خود باعث درس های بسیاری برای نگارنده اش خواهد شد. آنچه بیش از هر چیز نظر مرا جلب کرد، استفاده از واژه «نجومی» بود که این روزها، ورد زبان نشریات و خبرگزاری های شناخته شده و داری سابقه شده است. این «هجمه» قابل پیش بینی، متعاقب انتشار جدول «حداقل تعرفه عادلانه جامعه پزشکی» آغاز شد. جدولی که به عنوان یک «هشدارنامه»  حاوی مطالعات و محاسبات تخصصی از جانب متولی صنفی اصلی جامعه پزشکی منتشر و به سمع و نظر همگان رسید، تا مردم بفهمند اگر امروز احیانا کمرشان زیر بار هزینه های پزشکی خم شده، پزشکان مقصر نیستند که با یک چهارم حق واقعیشان طبابت می کنند، بلکه این سازمان های بیمه گر هستند که علی‌رغم دریافت حق بیمه فزاینده، به هر علت، کارآیی و توان پوشش هزینه ها را ندارند. این واقعیت و حقیقت دردناک، سال هاست مثل استخوان لای زخم مانده بود و باید روزی برای همگان عیان می شد و آن روز امروز سر رسید...

البته که از رسانه های پوپولیست و بویژه آنانکه بارها به دلایل معلوم و نامعلوم، دشمنی خود را با صنف پزشکی به اثبات رسانده‌اند توقع بیشتری نمی رود. اما از «چکیده» و عصاره این کشور خیلی خیلی بعید است که معنای «نجومی» را نداند! خدمت ایشان و تمام کسانی که بعد از شنیدن این واژه مهیج فریاد وامصیبتا سر داده اند، عارضم:

افزایش 60 درصدی تعرفه های پزشکی، برای یک پزشک عمومی که تازه فارغ التحصیل شده و بدون هیچ کمک و آفری از جانب دولت، هزینه افتتاح مطب و استخدام منشی و دستیار را داده و خودش نه بیمه ای دارد نه حمایتی از جانب دولت، نهایتا به افزایش ویزیت 30 هزار تومانی منجر خواهد شد که به فرض محال داشتن 200 بیمار در آغاز کار(با پوزش از همکاران جوانم، می دانم که این عدد غیر قابل دسترس است!) می شود ماهی «شش» میلیون تومان، که کفاف جبران «افزایش حقوق» دو پرسنل یک مطب در سال 1401 را هم نمی دهد! جناب آقای نماینده محترم و دانای ما بفرمایند، اگر این شش میلیون تومان «نجومی» است، بدهکاری بدهکاران دانه درشت و گنده این مملکت چه واژه ای را طلب می کند؟

شک نداریم که روز به روز بر تعداد هموطنانی که به مکر رسانه ای و شعارزدگی جامعه ایران آگاه می گردند، بیشتر خواهد شد. این «آگاهی» که قطعا همچون همیشه دغدغه و نگرانی برخی مدیران خواهد بود، موجب بی ثمر شدن تدریجی این روش ناصواب خواهد گشت. اما لطفا و فعلا، در زمان انعقاد «حرف» در ذهنتان و نگارش آن روی کاغذ، اندکی واژه هایتان را مزه مزه و مضمضه کنید و خدای خود را، آن دنیای خود را و اگر به اینها اعتقاد ندارید، عدالت و آزادگیتان را در مقابلتان تصور نمایید. آنگاه به وضوح می بینید که این هجمه خالی از صداقت، چیزی جز ظلم بارز در حق قانع ترین و خادم ترین قشر این مملکت نیست!

در پایان خواهشی دارم. جامعه پزشکی را که بالاخره مجبور کردید تمام محاسبات و مخارج و هزینه های زندگی خود را روی دایره بریزد تا همه بفهمند صورت خود را با سیلی سرخ نگه می دارد و همان تعداد معدود آدمهای عمیق و عادل، متوجه مظلومیتش بشوند. نماینده عزیز؛ شما چرا بطور واضح و شجاعانه، «مجموع» درآمدهای رسمی خود را به عنوان «نماینده مستضعفین» اعلام نمی کنید؟ شاید معنای عادلانه تری برای واژه «نجومی» پیدا کردیم...