متخصص ۳۵ سال ،هنوزطرحه و آواره! پس کِی میخواد تو شهر خودش مثل مردم عادی زدگی کنه؟

من تنها فلوشیپ اینترونشنال رادیولوژی استان کرمان بودم که به عنوان یک خانم بدون پارتی قبول شده بودم. بعد از عمری طرح در ایرانشهر و بم که خیلی ها شهر کرمان طرحهاشون را رفته بودن بعد باز بدون پارتی فقط با تکیه بر مدارکم و زحماتم هیات علمی وزارتخانه حکمم آمد. ولی به بهانه اینکه مطبی که قبلا زده بودم باید ببندی حکم من را رئیس دانشگاه ملغی کرد. برای اینکه جا برای یکی باز کنن. درصورتیکه حتی طرحی ها را مجوز مطب داده بودن الان به کجا رسیدیم با این همه زحمت نه بچه ای داریم با این همه این ور اونور رفتن نه کسی قدردان زحمات ما در مناطق محروم و برای مردم است. آخرش هم که همه به فکر مهاجرت

حیف از پزشکان بدون سهمیه و نخبه ای که تموم جونی واستعدادشون تو این کشور که مسوولان ناشایست برمردم حکومت میکنن از دست رفت چه بلاهایی که زمان طرح و رزیدنتی برامون رقم زدن و دوسوم کارانه به عنوان پلکان ازمون دزدیدن زندگی خونوادگی خیلی هامون نابود شد امیدوارم یه روز همشون دچار همین پزشکان سهمیه ای و بیسوادی بشن که بهشون رانت و قدرت و مدرک دادن. چرا این همه پزشکی که خودکشی میکنن را نمیبینن؟! چرا حتی یه مقام دلسوز نداریم؟

من رو انداختن دور از خانواده ام جایی که حتی زبانشون رو نمیفهمم، بعد همدوره ای من توی سامانه ی طرح ثبت نام نکرد و الان در شمال شهر تهران در یک درمانگاه بنر زده و داره کار میکنه. با کدوم مجوز؟! با کدوم پایان طرح؟! صدها بار به خودکشی فکر کردم

ادامه کامنت قبلی ... محل کلینیک من در یک اتاق که بعنوان آشغالدانی استفاده می‌شد و همیشه وسط اتاق، چندتا سطل آشغال پر و متعفن گذاشته میشد. خود من و مریضها باید کنار سطل های آشغال می‌نشستیم. به دستگیره و شیر دستشویی اتاق اسپکلوم های آلوده مامایی کلیپس میشد تا من حتی نتوانم دستم را بشورم. بعنوان فوق تخصص ریه حق نداشتم اسپیرومتری درخواست کنم و اسپیرومتری فقط از آن ریاست محترم دانشگاه بود. من حتی حق نداشتم پالس اکسیمتر داشته باشم. در خانه سازمانی، وسایل اتاق من عبارت بود از یک تخت شکسته که بجای رختخواب، یک کارتون یخچال روی تخت شکسته انداخته بودند و من مدرک فوق تخصص گرفته بودم که کارتون خواب شوم. (هنوز هم در موبایل قدیمی ام تصویر اتاقی که به من داده شده بود را دارم.) من دقیقاً 2 ماه و 10 روز در یاسوج کار کردم و نهایتاً بعد ازینکه بخاطر کلینیک آشغالدانی مریض شدم. به تهران برگشتم و بلافاصله به وزارتخانه خودم رو معرفی کردم ‼️ و جالب اینکه دراین مدت ریالی حقوق و یا کلینیک ویژه به من پرداخت نشد.

اکثرا ازین بلاها تجربه کرده ایم. من متعهد استان کهگیلویه بویراحمد بودم. تنها فوق تخصص ریه استان بودم. به من گفتند که به شما در یاسوج نیاز نداریم. و باید بری دهدشت ‼️ رئیس دانشگاه آلرژی ایمونولوژی اطفال بود. ولی ریه بزرگسال ویزیت می‌کرد ‼️ درواقع بخاطر حسادت شغلی حسابی عذابم داد. وقتی بهشون گفتم پس اگه به من نیاز ندارید عدم نیاز بدهید برگردم. بالاخره قبول کردند که یاسوج بمونم . ولی از آنجایی که لطف می‌کردند و من که صلاحیت زندگی در یاسوج را نداشتم اجازه پیدا میکردم در یاسوج زندگی کنم، وظیفه داشتم با حکم درمانی، آموزشی کار کنم. بعنوان تنها فوق تخصص ریه استان ، اجازه بستری و ویزیت بیماران بخش را نداشتم ‼️ ......... ادامه در کامنت بعدی

هر كسي طرحشو لرستان گذرونده دقيق مي دونه دوستان چي ميگن. طايفه گراني، اعمال نفوذ شديد نماينده هاي مجلس در دانشگاه و شبكه های بهداشت، بي قانوني ،كمبود امكانات، بي توجهي به جايگاه پزشك، سيستم خودمختار و ... همه اينا به واقع وجود داره و قابل انكار نيست

بسم رب الشهدا 🌷شهیده پریسا بخشی از خط شکنان هستند 🌷اولین شهید مدافع حریم انسانی پزشکان جوان 🌷روحشون شاد...متوسل بشین...حاجت میدهند ان شالله🍀🙏

دختر زیبا نیاز به کمک داشت اما کسی نفهمید در تنهایی خودش به جنگ تحمیلی وزارت بهداشت رفت طاقت نیاورد

خدا لعنت نماید معاونت ها و مدیران درمان های علوم پزشکی ها را که به پزشکان این همه ظلم می نمایند

پاسخ پالنا: با لعن موافق نیستیم ولی با بررسی و برخورد با خاطیان حتما موافقیم

متاسفانه معاونت درمان در اکثرا علوم پزشکی ها شده محل دادو ستد و پارتی بازی در علوم پزشکی سمنان هر متخصص طرحی پارتی داشته باشد بعد از یک الی ۳ماه انتقالی می گیرد به تهران و اگر پارتی نداشته باشد تا آخرین روز و ساعت باید کار کند حتی از مرخصی استحقاقی خود هم نمی تواند استفاده نماید. در یک مورد به یک متخصص ۸ ماه زودتر پایان طرح دادند وقتی اعتراض شد گفتند ما اشتباه کردیم دیگر کاری نمی شود کرد . ظلم در علوم پزشکی سمنان و بیمارستان معتمدی به پزشکان زیاد است

🌿 عزیزان ...حالا که دوران بره کشون هست...روز خوشیتونه .. برین خداتون شکرکنین عشقها...که لااقل هرچی باشه اتندینگ ومعاونت ها..آسفالتتون میکنن..بلانسبت..دهنتون صاف میکنن... از دههٔ هفتاد ودههٔ شصت خبر دارین.. ..یکی از تفریحات ..تففریییحاات..کارمندان... توجه فرمودین...کارمندان وخدماتیهای علوم پزشکی ..توجه فرمودین..تفریحات کارمندان وخدماتیهای دانشگاه علوم پزشکی..دست انداختن وبقول امروزی..قهوه ای کردن ..دانشجوها بود توُ روی دانشجوها......یعنی سیاستی بود مبنی بر مثلاً مهار دانشجو بدست کارمند وخدماتی دانشگاه😹😹 وبا قدرت هرچه تمامتر اجرا میشد..یعنی مدیران چراغ سبز میدادن به کارمندان وخدماتیهای دانشگاه...حفظ کرامت انسانی دانشجو...از دَر بغل..😀 شهید رمضان وکیل باشه اگه کسی دروغ بگه..تحقیق کنین راستی آزمایی کنین ببینین..و سهمیه ایهای نازنین ونورچشمیها...نمره شون دفاعیه شون استخدامشون..پی اچ دی هایی که ازخارجه واسه شون میومد..وغیره..دیگه شما بخون چه خبر بود. .خلاصه..وضعیت حالا به نسبت اون دوران..شکرداره وشکرانه داره..پناه برخدا. .

من طرحم و در یکی از محرومترین شهرهای این استان گذروندم. بدون هیچ سهمیه ای اینجا بجز طبیعتش، از هر نظر جز بدترین استانهاست. برای طرحیها بیشترین کسورات اعمال میشه. با اینکه طبق دستور وزارت بهداشت نباید کارانه وارد پلکان بشه. فقط و فقط در اینجا پارتی حرف اول و میزنه. همه چی بر اساس روابط هست. هیچ احترامی برای پزشک قایل نیستند. حتی حقوق هم بعد از گذشت نزدیک یکسال هنوز پرداخت نشده و دستت به هیچ جا نمیرسه بدبختانه.....

من هم همینطور Me too قطره های باران یکی یکی به چشم کسی نمی‌آید ولی همین قطره ها در زمان کوتاهی میتواند به شرط به هم پیوستن، سیلی عظیم ایجاد کند. افرادی که قطره ها را یکی یکی بخار میکنند تا از ذرات بخار شده آن چرخ سنگین زیر مجموعه خود را به چرخش درآورند نمیتوانند قدرت سیل را نادیده بگیرند. پزشکان به تنهایی قطره های انکارپذیری هستند و متاسفانه تواضع در صنف ما فراوان دیده میشود و کمتر فردی در جامعه ایرانی باقیمانده که از پزشکان سودآوری نداشته باشد ولی اگر همنظر شوند سودآوری برای خود نیز شاید امکانپذیر شود. پیشنهاد میکنم «من هم» سیلی شود که قدرتش چشم مسئولین را باز کند. #من_هم

متاسفم که استان زیبای لرستان اینقدر محروم است که شهرهایش تبعیدگاه هستند. سیستان خشک را درک میکردم ولی چرا لرستان؟ من پیشنهاد می کنم طرح ها را بشود جایگزین گذاشت مثلاً همسرم با ۲۸ سال سابقه حاضر است بجای فرزندمان کار کند

مرثیه ای برای پرستویی در باد دخترکم، چه بر تو گذشت؟ دخترکم، بر تو چه روا کردیم؟ که چشمان زیبایت دیگر تاب دیدن ظلمهای ما را نداشت؟ دخترکم، تنها و تنها در کدام برهوت رهایت کردیم؟ دخترکم، چگونه معصومیت تو را ندیدیم و راضی به مرگ تو شدیم؟ دخترکم، ما موی سپیدان را چه شده است؟ اما دخترکم، غم مخور دخترکم، رها شدی، رها رها از من و ماهایی که آسودگی خود را در گرو رنج تو دیدیم دخترکم، چیزی مگوی که در سکوتت هم باران اشک مجالمان نمی‌دهد اگر ذره‌ای حمیت مانده باشد دخترکم، با چه دستان خود را از خون تو بشوییم؟ اما دخترکم غم مخور دخترکم، رها شدی، رها، رها رهاتر از پرستویی در باد....

همه ما غیر سهمیه ای ها و غیر خودی ها این دوره سخت را گذروندیم. با هممون این برخوردها شده. وقتی اطلاعیه میدن که شرایط گل و بلبل بوده و ما همکاری کردیم خنده ام میگیره. من خودم قریب یک ساعت در اتاق معاون دانشگاه گریه کردم تا اجازه بدن از مرخصی یکماهه انترنی که در قانون هم هست استفاده کنم و به وضعیت مادرم که مراحل اخر کانسر بود رسیگی کنم در نهایت هم موافقت نکردن. جوری شد که ختی تصمیم گرفتم تو اینترنی انصراف بدم. همه ما زخم خورده ایم حقیقت را نمیشه پنهان کرد

همین وضعیت واقعا تو اکثر نقاط کشور وجود داره. الان پزشکان طرحی رو وادار به حضور در انواع شهرها میکنن. حتی تو برخوردارترین شهرها به بیگاری میکشن، ازشون انتظار اضافه کاری دارن و جالبه تو متن قوانینشون حتی مبلغ اضافه کاری رو صراحتا برای پزشک تعریف نکردن و گفتن پرداخت نمیشه انوقت از ساعات کاری زیاد بدون پرداختی حتی اضافه کاری و تاخیر کارانه و شرایط بد محل کار پزشکان هیچی نمیگن و حرف از حق الناس میزنن کل کشور درگیر این مساله ست و نمیدونیم کی بلاخره صدای ما به گوش حضرات میرسه

من به عنوان دانشجوی علوم پزشکی لرستان و الان به عنوان پزشک طرحی علوم پزشکی لرستان بارها و بارها به خودکشی فکر کردم اما جرئتشو نداشتم. از چی الان باید بگیم؟ از سالن وحشتی به اسم سالن مورنینگ بیمارستان رحیمی که هر روز با ترس و لرز روی صندلی هاش مینشستیم که مبادا اتندینگ محترم ناگهان ما رو از صندلی بلند نکنن و شخصیت و غرورمون با خاک یکسان نکنن؟ تازه این برای روزهایی بود که خودمون طعمه مورنینگ‌هاشون نبودیم !!! یا از محل طرحم بگم که نورچشمی ها تو منزل هاشون بودن و ابلاغ محل طرح دلخواهشون براشون اس ام اس میشد و ما رو به شهر دیگه که هیچ، به بدترین نقطه اون شهر مینداختن و بعد از هر اعتراض مورد عنایت انواع توهین و تحقیر و تمسخر معاونت بهداشتی و درمان و….قرار میگرفتیم. از هرپزشک طرحی بدون پارتی این استان بپرسین همین‌ها رو بهتون میگه از اینکه مسئولین پشتیبانی بیمارستان ها و مراکز، از تهیه ساده ترین اقلام دریغ میکنن و ما در بدترین پانسیون‌ها هستیم؟! چرا به وضع علوم پزشکی لرستان رسیدگی نمیشه؟

این دکتر سیاوش بیرانوند معاون درمان دانشگاه بارها و بارها با ما پزشکان طرحی برخورد تهدید امیز و بی ادبانه ای داشته. چرا سختش میکنید؟ همین الان از ما پزشکان طرحی سوال بپرسین ، ما که هنوز خودکشی نکردیم!

چه ایجاد رضایتی در پزشکان ،که در برخی از استانها پزشکان خانواده روستایی از سال 1398 مطالبات خود را بطور کامل دریافت نکرده اند وحجم انباشته بدهی در برنامه پزشک خانواده وجود دارد