قاضی‌زاده هاشمی که خود یک انجمن‌دار و به دنبال حقوق صنفی خاص رشته‌اش بود، به محض احساس نگرانی از این ناحیه به قلع و قمع فعالیت‌های صنفی انجمن‌های علمی روی آورد و به مدد دبیر وقت کمیسیون انجمن‌های علمی (‌دکتر استقامتی‌) از هیچ فشاری بر انجمن‌ها خودداری نکرد.

 

اینک دیگر کسی که قاضی‌زاده او را بسیار پاس می‌داشت، در مقام معاونت آموزشی وزارت، کار نیمه تمام را برای دگردیسی مطلق انجمن‌ها به دست گرفته است.

برگزیدن این شیوه منسوخ در دورانی که برای تاثیر‌گذاری جامعه مدنی هزاران راه دیگر هست، نشانه‌ای از نبود ادراک در تصمیم‌گیران این حوزه است.

ایجاد محدودیت‌های نا‌معقول برای فعالان یک حوزه مدنی - علمی باعث سرکوبی آنان نخواهد شد و تنها خاصیت آن قطع ارتباط بیشتر بین بدنه جامعه پزشکی و تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران خواهد گردید. 

 

رویاهای سیاست‌ورزان برای خلاص شدن از تیغ انتقادات و مطالبات انجمن‌ها با طراحی کردن شرایط سخت برای نامزدی افراد مستقل و شرایط آسان برای مرتبطین با قدرت هیچگاه تعبیر نخواهد شد و تنها موجب بی‌اعتباری انجمن‌ها خواهد گردید و رادیکالیسم در مطالبه‌گری را دامن خواهد زد.