سلامت مردم امری غیر سیاسی است و نمی‌توان بهداشت و درمان کشور را به امور سیاسی گره زد، اعتقاد، باور و مهارت " سیاست زدائی " از امور حاکمیتی سلامت و آموزش باید از شاخصهای اصلی وزرای انتخابی باشند و تنها راه راستی آزمایی این امر کنکاش در گذشته افراد و میزان تلاش ایشان برای محقق کردن این امر حیاتی است.

طرح «دارویار» که قرار بود از افزایش قیمت و کمبود دارو جلوگیری کند، در رسیدن به این هدف ناکام مانده و از یک سو داروها نایاب و کمیاب شده‌اند و قیمت‌ها به‌طور سرسام‌آوری افزایش یافته و از سوی دیگر شرکت‌های دارویی در میان کمبود نقدینگی و چک‌های برگشتی روبه‌ ورشکستگی نهاده‌اند.

موضوع این است که از ابتدای سال ۱۴۰۳ هیچ تولیدکننده و واردکننده‌ای به دلیل اختلاف بانک مرکزی و سازمان غذا و دارو نتوانسته است رفع تعهد انجام دهد و ارز دریافت کند و دود این این اختلاف مستقیماً به چشم مردم می‌رود.

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی اختلالات افسردگی در سال ۲۰۰۴ در رتبه سوم بیماری‌ها بوده است و مطابق برآوردهای آماری تا سال ۲۰۳۰ رتبه اول بیماری در جهان را خواهد داشت.

«قرار است به‌زودی از سند ملی مشاوره خانواده رونمایی ‌شود.» خبری که چندی پیش انسیه خزعلی معاون ریاست‌جمهوری در امور زنان و خانواده آن را اعلام کرد.

با گذشت حدود دو ماه از شناسایی اولین مبتلای تب دنگ در کشور، تعداد بیماران و استان‌های درگیر این بیماری نسبت به سال‌های قبل با شدت بیشتری رو به افزایش است و مسوولان وزارت بهداشت می‌گویند اغلب مبتلایان، مسافران ورودی از کشورهای همسایه شرقی و جنوبی هستند چون وقوع سیل یکی از عوامل موثر در افزایش فعالیت پشه ناقل بیماری است که ظرف ماه‌های اخیر، در همسایه‌های شرقی و جنوبی شاهد وقوع سیل بوده‌ایم و به همین دلیل تعداد بیماران در این کشورها هم بیشتر شده است.

چند وقتی است برخی از اقلام دارویی در سطح کشور کمیاب شده، دو مورد از این اقلام انسولین قلمی نوومیکس و آمپول هپارین «انعقاد خون» است.

پالنا: مدتی است پیامهای متعددی از جانب درمانگران اعتیاد (حوزه mmt) برای پالنا ارسال می‌شود. جان کلام این پیام‌ها، اعتراض به نوع برخوردها و رفتار ناظران و ماموران حوزه نظارت بر درمان است. بدیهی است که تک‌تک اعضای جامعه پزشکی، هم براساس اخلاق پزشکی و هم بر اساس قوانین و مقررات، لازم است حقوق بیماران و ضوابط حرفه‌ای را محترم شمرده و رفتار خود را بر این مبنا تنظیم کنند. ماموریت اصلی حوزه نظارت بر درمان هم در همین راستا تعریف می‌شود. اما اگر همین نظارت هم براساس اصول و قواعد تعریف‌شده‌ای انجام نشود و نظارت‌ها جهت‌گیری فردی و سلیقه‌ای به خود گرفته و شان درمانگر و محیط درمانی در نظر گرفته نشود، گاهی منجر به نقض غرض شده و با بر هم زدن آرامش خاطر درمانگران، افت کیفیت درمان را به همراه خواهد داشت که خود بزرگترین نقض حقوق بیماران است.

براساس اعلام سازمان اورژانس کشور تنها در چهارشنبه آخر سال ۱۴۰۲، ۳هزارو ۲۵۳ نفر دچار سوختگی شدند و ۱۴ نفر نیز در همین بازه زمانی جان خود را از دست دادند. همچنین انجمن سوختگی ایران نیز اعلام کرده که سالانه ۳۰ هزار نفر در کشور دچار سوختگی‌های جدی شده و در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند که از بین آنها نزدیک ۳هزار نفر جان خود را از دست می‌دهند.

درست در روزهایی که کشور درگیر انتخابات ریاست‌جمهوری است و هر کاندیدایی وعده فردایی بهتر می‌دهد چند بیمار دیالیزی در بیمارستان‌های ایران بستری هستند و برخی وضعیت نزدیک به کما را تجربه می‌کنند.

«۱۰۰۰ مرکز درمانی در تهران ناایمن هستند» این خبری بود که چندی پیش مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی درخصوص وضعیت ایمنی مراکز درمانی پایتخت اعلام کرد.

وزیر راه و شهرسازی درحالی از کاهش ۱۰ درصدی تلفات ناشی از تصادفات جاده‌ای در نوروز امسال در مقایسه با سال گذشته صحبت می‌کند که آمارهای تجمعی پایان سال ۱۴۰۲ نشان می‌دهد نه‌تنها تلفات جاده‌ای روند کاهشی نداشته بلکه با رشد چند درصدی به آمارهای ۱۱ سال قبل برگشته است.

صنعت داروسازی ایران، این توانایی را دارد که در خارج از مرزهای جغرافیایی حرف هایی برای گفتن داشته باشد و بتواند ارزآوری قابل توجهی برای کشور به ارمغان بیاورد.

رزیدنت‌ها و پزشکان طرحی دچار فرسودگی شغلی شده‌اند و برخی به مرز روان‌پریشی رسیده‌اند و اگرچه از بهبود شرایط و امکانات، درنظر گرفتن تسهیلات و بهبود وضعیت شغلی به عنوان راهکارهای امیدآفرین نام برده می شود اما همچنان شرایط دشوار تحمیلی و فشار شغلی مداوم، موجب افسردگی، کاهش بازدهی و افزایش خطاهای پزشکی شده، خطاهایی که علاوه بر جان بیماران، جان پزشکان را هم تهدید می کند.

حدود ساعت ۱:۳۰ بامداد سه‌شنبه‌ای که گذشت بلوار افتخاری رشت، پردود شد، دود از بخش زیرین ساختمان بالا آمد و تمام منطقه را گرفت. آنها که در محل حادثه بودند می‌گویند که صحنه شبیه میدان جنگ بود، آدم‌ها وحشت‌زده از بیمارستان خارج می‌شدند با جیغ و فریاد. آمبولانس‌ها، خودروهای هلال‌احمر، شهرداری و... خیابان را قرق کرده بودند. جنازه یک‌به‌یک از در ورودی ساختمان بیرون می‌آمد؛ آنها بیماران بخش آی‌سی‌یو بودند که جان باخته بودند.