گویا برنامه‌ای که وزارت‌نشینان بهداشت و درمان کشور آن را «غربالگری کرونا» نامیده‌اند، با سرعتی شگرف در حال انجام است و به قول معاون محترم وزیر بهداشت از مرز ۶۵ میلیون نفر گذشته، عن‌قریب کل جامعه ایرانیان را در تور خویش قرار خواهد داد.

همانگونه که آمارهای جهانی و کشوری و همچنین آمارهای گروه شورای مدیران پزشکی حکایت میکنند، تا امروز متاسفانه آمار فوتی ها و آلودگی به بیماری کووید ۱۹ ناشی از کورونا در کادر درمان ایران عددی نسبتا بالاتر از کشورهای دیگر است. به نظر میرسد تعداد ابتلای بالای کادر درمان در کشور احتمالا از سه منشا اساسی باشد.

بسیاری از شهروندان در کشورهای مختلف جهان این روزها به دلیل شیوع نوع جدید ویروس کرونا یا به طور کامل در قرنطینه به سر می برند و یا رفت و آمدهای خود را به شکل گسترده ای محدود کرده‌اند. هرچند این تدابیر برای حفظ سلامت شخصی و عمومی در راستای مقابله با بیماری کووید ۱۹ اتخاذ شده است اما تاثیر آن بر «سلامت روحی و روانی» افراد در میان مدت و حتی کوتاه مدت کم نخواهد بود...

‌در نوشته‌ای که بتاریخ سوم اسفند در پایگاه خبری پزشکان و قانون (پالنا) داشتم براوردی اخطارگونه از میزان مرگ و میر ناشی از کرونا در صورت بروز همه گیری آن و عدم دخالت قاطع سیستم بهداشتی درمانی و سایر ارگانها داشتیم اما خوشبختانه تا حال حاضر فاجعه به آن شدت نبوده. گرچه‌ آمارهای رسمی ‌با تخمین‌های ما از میزان بروز بیماری و مرگ و میر فاصله بسیار دارد .

پرستاران و پزشکان به عنوان افراد شاغل در بخش بهداشت و درمان و دارای بیشترین تعامل با بیماران، اغلب در معرض خطر انتقال بیماری‌های تنفسی مسری هستند. شیوع بیماری در کادر درمان در زمان همه گیری ها منجر به غیبت از کار و یا فوت کارکنان صاحب تجربه در زمینه درمان به علت ابتلا به بیماری می شود و ارائه خدمات درمانی را با اختلال روبرو می کند...

جناب آقای رئیس جمهور ؛ پس از عرض سلام و تبریک سال نو، چند سوال جهت ثبت در تاریخ دارم که پاسخگویی به آنها جایگاه متقابل مردم و شما را مشخص خواهد کرد...

چند سال پیش یکی از داعیه‌داران طب سنتی که اسمی برای خویش دست و پا کرده بود، به درمان بیماری نادری که تنها به کمک روش‌های پیچیده و مدرن قابل تشخیص بود، آن هم با گیاهان سنتی پرداخته بود. از آن زمان تا کنون سوالی منطقی ذهن مرا با خویش درگیر کرده است: چرا همه مدعیان‌ طبابت‌، مشکلشان با طب دانشگاهی تنها در حیطه درمان و مداخله است و اتفاقا در زمینه تشخیص هیچ مشکلی با این دانش ندارند؟...

هروقت از خود می پرسم آیا وزارت بهداشت و درمان واقعا وجود خارجی دارد ؟ به یک تعارض وحشتناک می‌رسم...

چین با قرنطینه اجباری توانست پس از دو و نیم ماه و ابتلاء ۸۱.۰۰۰ نفر و فراوانی ۵۸ نفر (حدودا یک چهارم فراوانی فعلی ما) در هر یک میلیون جمعیت ادعا کند که مورد جدید روزانه نداشته است! ما با درخواست خانه نشینی از مردم پس از دو و نیم ماه (نیمه اردیبهشت) مجموعا چند مبتلا، چه فراوانی و چند مورد جدید در روز بیمار کرونایی خواهیم داشت؟!!!

به مردم عزیزمان توصیه می‌کنم که اگر ناگزیر از استفاده از ماسک شدند، از مدل‌هایی استفاده کنند که از الیاف بافته نشده، ساخته شده باشند که حداقل، مقاومت تنفسی زیادی ایجاد نکند. و در وهله دوم توصیه می‌کنم که به جای ماسک‌های پارچه‌ای دوخته شده، از ماسک‌های یک‌بار مصرف جراحی استفاده کنید.

سفید پوشان مظلومند، چون به سرانجام کار آگاهند و در قبال اکثریتی که در آرامش جاهلانه خویش تن به پذیرش توصیه‌های علمی نمی‌دهند، هم احساس مسوولیت می‌کنند و هم به ایشان عشق می‌ورزند...

آنچه که از برنامه ها و گزارشهای این روزهای مجموعه صدا و سیما ترسیم می شود، تابلوی آشفته ای است از پراکنده گویی و گزاره هایی غیرمستند که بیش از آنچه که در دامان علم پرورش یافته باشد، از فیلتر ذهنی محدود و ناکارآمد مجریان و برنامه سازانی تراوش می شود که هنوز تفاوت مستندات علمی و بی مزه گوییهای عوام پسند را نمی دانند.

متاسفانه در پاندمی کرونا عدم اتفاق نظر مسئولان در اتخاذ یک استراتژی واحد سبب شده که تا حال حاضر به طور متوسط ۱۰تا ۱۵ درصد مردم آلوده به کرونا شوند و فشار سنگینی به سیستم درمانی وارد بیاید و متاسفانه کم کم مسئولان به یک اتفاق نظر اجباری می‌رسند که «صبر کنند تا روند طبیعی بیماری کامل شود!»

از تاریخ ۳۰ بهمن ماه ۹۸ و با اعلام رسمی وزارت بهداشت، بیماری کووید ۱۹ در ایران شروع شد! وزارت بهداشت که در مهلت زمانی یک و نیم ماهه بین شروع بیماری در چین و ایران، هیچ نوع پیشبینی خاصی برای ذخیره اقلام بهداشتی مورد نیاز در بحران کرونا نکرده بود، پس از چند روز با موج افزایش مصرف مواد ضد‌عفونی کننده و از جمله الکل اتانول روبرو شد!...

آنچه بیش از هرچیز بعنوان عامل انسانی در شیوع بیماری کرونا در کشور نمایان است ضعف مسئولین در فهم و درک هشدارهای کارشناسان و پزشکان دلسوز در خصوص روشهای کنترل و محدود کردن و مهار بیماری بوده است که خود ریشه در آموزشهای پیشین آن افراد و در نتیجه عدم رعایت آن اصول توسط مردم دارد.