ظاهرا دیگر باید برای همیشه از چیزهایی به نام «برنامه» و «محاسبه» و تعیین «ارزش خدمات» و... چشم بپوشیم و امیدی به این معیارهای عقلانی و جهانی برای تعیین تعرفه های پزشکی نداشته باشیم. ما همانند کارگری هستیم که در کمال تعجب، تعیین دستمزد ما را مستقیما به کارفرما بخشیده اند و حق اعتراض و اعتصاب و... هم نداریم! ...

ملت شریف ، از نمایندگان و مسئولان خود توضیح بخواهید که چگونه توانسته‌اند این همه خسارت را بدون آنکه شما بدانید برشما تحمیل کنند؟ بپرسید با قشر فرهیخته پزشک چه کرده‌اند که در جای جای نقاط محروم ارائه خدمات پزشکی با مشکل مواجه شده و چرا پزشکان علی‌رغم حداقل ۱۹ سال صرف عمر برای تحصیل ، به مشاغل دیگر روی آورده‌اند و حتی برای دریافت شماره نظام پزشکی مراجعه ننموده‌اند؟

تعرفه‌های درمانی سال ۹۹ سرانجام با تاخیری دو ماهه اعلام می شود. آن کس که از جنس ما نیست و سال گذشته بر طبل افتخارِ اعلام زودرس تعرفه‌ها کوبیده است، این بار و در تب کرونا و نیاز به جانفشانی پاسبانان سلامت سکوت می‌کند. آن قبلی که از جنس ما بود البته مسیر را به خوبی برای ایشان مشخص کرده است. این تاخیر قابل توجه، ۱۵ درصد از افزایش ناچیز تعرفه را در همین ابتدا می‌بلعد. البته که دندان مالیات و بیمه و شهرداری برای مابقی و بیشتر از آن تیز شده است.

بی شک، وقتی تنها رسانه تصویری مجاز یک کشور باشی، انتظارات از تو بالا می‌رود. بخصوص اگر تو را «دانشگاه» آن مملکت بشناسند. اما اینکه تصمیمات تو درست بر خلاف خواست و میل عموم باشد، نوعی دهن کجی و دور شدن از رسالت یک «رسانه» محسوب می‌شود. علی‌رغم اعتراضات و گله‌های مکرر، باز هم شاهد آنیم که در یک سریال «ایرانی» نقش‌های سیاه و خاکستری را افرادی با نام‌های ایرانی (این بار «یلدا») بر عهده دارند، و برعکس، نام‌های عربی – اسلامی را بر نقش‌های سفید و مثبت (این بار «یحیی») قرار می‌دهیم! می‌خواهیم با این کار چه چیزی را ثابت کنیم؟ که «نام» افراد متضمن خوبی و بدی رفتارشان است؟ نگاهی که به نام متجاوزین و اختلاس گران و ... بیندازیم، بخوبی این خطای محاسباتی آشکار می شود... آنجا که حتی آثار «مهر» بر پیشانی هم تضمین کننده اخلاق و رفتار نیست!

به عنوان یک پزشک که در عین مقدس بودن شغلم، ارتزاق من هم از همین شغل است، نسبت به تعیین رقم تعرفه بدون در نظر گرفتن هزینه هایی که به راحتی قابل اثبات هستند، معترضم و این را حق خودم و جامعه پزشکی میدانم که از مسئولین بخواهم محاسبات خود در مورد نحوه تعیین تعرفه را منتشر کنند تا ببینیم شاید ما اشتباه میکنیم و هزینه ها را زیاد پرداخت میکنیم...

دست مریزاد جانانه رئیس جمهور و هیات دولت و وزیر بهداشت و روسای ارکان سه‌گانه سازمان صنفی به پزشکان به مناسبت تلاش‌های جانانه و جانفشانی سپاه سلامت در بحران اخیر با اعلام افزایش شرم آور و توهین آمیز تعرفه در حد کمتر از ۱۰ درصد بدون شرمساری‌، آن هم در شرایطی که حداقل حقوق و دستمزد کارمندان و کارگران ۲۰ تا ۳۰ درصد‌، تورم ۴۰ درصد و مالیات ۲۵ درصد افزایش داشته است...

بی‌شک‌، هرروز در کشورم روز معلم است چرا که‌ دوران خردی و خردسالی تا نوجوانی و جوانی ما و بعد از ما فرزندانمان را هیچگاه نمی‌توان از معلم و درس و مدرسه جدا دانست و بخصوص در این ایام قرنطینه‌، اهمیت معلم و مدرسه بیش از پیش خود را نشان داد که فرزندانمان تا چه حد نیازمند پروریده شدن در سایه سار معلمان هستند.

درباره‌ قشری صحبت می‌کنیم که در طول قرن‌ها بنیانگداران پایه‌ای علم و پیشرفت آن بوده‌اند. گروهی مهم و سرنوشت ساز که بشر تا ابد مرهونشان خواهد بود.

این‌بار روی سخنم با دستگاه قضاست. در شریعتمان آمده که حفظ جان اولی بر هر چیزیست، اولی بر نماز‌، اولی بر خوردن حرام، اولی بر حج و اولی بر راستگویی؛ بطوریکه می‌توان نماز را برای حفظ جان شکست و یا گوشت مردار را خورد و یا میتوان تقیه کرد. پس چگونه است که مدیران ما به فکر پرسنل درمان خود نبودند و تاخیر فاحشی در آماده سازی وسائل حفاظتی نمودند؟ چگونه میشود وقتی فرد مدعی ریاست صنفی ما در سکوتی مرگبار در صیانت از جان اعضای صنف قدمی برنمیدارد و علتش را معذوریت اعلام میکند؟! انتظار ما از دستگاه محترم قضا بررسی دقیق ابعاد این سهل انگاری و بی مسئولیتی مدیران ارشدی‌ است که تصمیم‌های نادرستشان سبب مرگ عزیزان فرهیخته‌ای شد که نبودشان جبران ناپذیرست و حماسه آنان در نجات جان مردممان بر کسی پوشیده نیست...

برای درک صحیح‌تر از مفهوم کارگر بهتر است ابتدا به تعریفی درست از آن برسیم. این کلمه صرفا به کارگران عمرانی و کارخانه‌ها اطلاق نمی‌شود و طیف گسترده‌ای از مشاغل را زیر پوشش می‌گیرد و در واقع تمام کسانی که طبق ماده دو قانون کار «به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد ، حقوق ، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کنند » را شامل می‌شود.

امروز از همه می‌خواهم، اجازه ندهند خون این عزیزان در خاک خفته پایمال شود. باید بدانیم؛ چه کسانی در بی خبری های هفته های اول مقصر بودند... چه کسانی برای آموزش حداقلی پزشکان سطح اول کاهلی کردند... چه بی تدبیری هایی در تجهیز پزشکان به وسایل محافظتی انجام شد ووو... اینها کوچکترین کارهایی است که می توانیم بکنیم. وگرنه، تا ابد اسیر نگاه معصومانه تمام همرزمان خویش خواهیم بود!

مگر نمی‌گویند که عشق یعنی خود را ندیدن و دیگری را دیدن. یعنی خود را در دیگری دیدن. فنا شدن و نیست شدن برای هست شدن دیگری‌! چه وجهی از عشق و ایمان بالاتر و والاتر از این همه پاکباختگی و جانفشانی در این روز‌های تاریک کرونائی که از پزشکان و پرستاران و کادر درمانی دیدیم و خواهیم دید‌؟

در حالی سال گذشته را سپری کردیم و وارد سال جدید شدیم که بیماری کرونا علاوه بر تاثیرات بسیار تاسف بار بر حوزه سلامت جهان باعث شوک اقتصادی در جهان گردید که دارای اثرات شگرف و غیر قابل انکاری بر حوزه فعالین اقتصادی است. لازم است برای بررسی آینده حاکم بر حوزه اقتصادی پزشکی به خصوص حوزه هایی که نیازمند دستگاه‌های پیشرفته و نوسازی تجهیزات هستند، دورنمایی از حوزه قیمت ارز در سال آینده داشته باشیم.

باید این واقعیت را برای مردم جا بیندازیم که این ویروس ناگهان از جهان هستی محو نخواهد شد، و چیرگی بشر بر بیماری ناشی از آن نیز زمان زیادی می طلبد. شاید بتوان مجدودیت ها و عادات بهداشتی امروز را اندکی تعدیل کرد، اما نمی توان ناگهان از آنها دست کشید. به مردم یاد بدهیم که چگونه کم کم به آن عادت کنند. نکند ناگهان و از ترس و واهمه ی ادامه این شرایط، محدودیت ها را به یکباره بشکنند و عده زیادی را به نابودی بکشانند؟!...

شفافیت کلید واژه‌ای است که در ظاهر همه به آن اعتقاد دارند، اما گویا در مقام عمل طرفدار آنچنانی ندارد! وزارت بهداشت و درمان از تاریخ ۴ فروردین ۹۹ به بهانه‌هایی، ارائه آمار تفکیکی ابتلاء به کرونا در استانها را متوقف کرد. در برخی از استانها، دانشگاه‌های علوم پزشکی، با شفافیت کامل، همچنان روزانه آمار کرونا را منتشر کردند، اما در برخی استانها که از قضا آمار ابتلاء و فوت بالاتری هم داشتند، خودداری از انتشار، آمار استانی کرونا را در هاله‌ای از ابهام فرو برد.