خواهشم از مدیران سلامت جدی گرفتن موضوع و شفاف بودن و کنار گذاشتن ملاحظات سیاسی و اداریست. سیلی بزرگ در شرف رسیدن است. دیگر وقتی برای هیچ ملاحظه‌ای نمانده.

قابل توجه مدیران وزارت بهداشت و کلیه مراکز درمانی بالاخص وزیر محترم بهداشت؛ ‌پیشنهاد می‌کنم با توجه به تجمع بیماران مشکوک به آنفلوانزا و نیو‌کرونا در بیمارستان‌های کشور، دستور ممنوع شدن ملاقات در کلیه مراکز و بیمارستان‌های کشور صادر شود تا سرعت انتشار این ویروس‌ها در سطح جامعه کاهش یابد...

رییس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت گفت: با بررسی های انجام شده از بین افراد مشکوک، تا کنون ابتلای تعدادی از افراد از نظر ابتلا به ویروس کووید۱۹ بر اساس شواهد آزمایشگاهی، قطعی گزارش شده و بر اساس آخرین نتایج آزمایش های انجام شده، ابتلای ۱۳ مورد جدید تا امروز قطعی به نظر می رسد.

سه عضو کودتاچی هیات رئیسه مجمع یعنی دکتر عباس آقازاده، دکتر حسین بابایی و خانم دکتر لاله تدین مصوبه‌ای را برخلاف ماده ۲۱ آیین نامه و برخلاف خواست اکثریت جامعه گروه‌های پزشکی و نه فقط پزشکان (سازمان نظام پزشکی نماینده تمام حِرَف پزشکی است) تصویب کرده و جهت ابلاغ به رئیس کل ارجاع داده‌اند.

از آنجایی شروع می‌کنم که بعد از امضاء یک قرارداد یک سر برد با نام تفاهم‌نامه با نظام پزشکی و سازمان امور مالیاتی‌، اعتراض جامعه پزشکی به این «معاهده‌ای» که به غلط «تفاهم‌نامه» نامیده می‌شود، بلند شد.

غرض از این نوشتار، نقدی کوتاه بر نوشتار روز گذشته همکار ارجمندم آقای دکتر ستاری است. نقدی که بیشتر با هدف تقویت و ایجاد همدلی است تا انتقاد. بی‌شک مطالب ایشان و اینجانب را بسیاری از همکاران دیگر می‌خوانند و طبیعی است که انتظار داشته باشیم به قضاوت بنشینند. متونی که ما جامعه دانشگاهی می‌نویسیم باید فارغ از القاء و روشنگر باشد؛ باقی دیگر با خوانندگان محترم خواهد بود. لذا من با تکیه بر نوشته مازیار عزیز، قدم به قدم پیش می‌روم و بدون هر القایی قضاوت را بر عهده خواننده فهیم می‌گذارم:

امیدوارم با مطالبه‌گری بدنه جامعه پزشکی‌، بزرگان ما مسئولیتی که در چهارچوب قوانین و تعهدات اخلاقی پذیرفته اما به فراموشی سپرده‌اند را به یاد‌آورده و «انجام کار ماندگار» را فدای «ماندن» ننمایند...

تقابل جامعه، حکومت و سایر اصناف با هر کدام از صنف‌ها باعث می‌شود که همیشه چالش‌هایی پیش روی هر صنفی بوجود آید که هر کدام از اصناف برای گذر از این چالش‌ها به فراخور شرایط‌ و بر اساس توانایی‌ها، نیازها و قوانین، راه‌هایی بر می‌گزینند. در این بین اگر این مشخصه‌ها به‌نفع صنف باشد، شرایط به سود صنف بوده و چالش به اتمام می‌رسد اما اگر صنف د‌ر‌برابر این چالش‌ها و مولفه‌های موثر ضعیف باشد‌، در چالش‌های پیش روی خود فرو می‌رود و اگر راهکاری یافت نشود، این چالش‌ها به گردابی بدل شده و صنف را خواهد بلعید...

خبر اول همه رسانه‌های جهان، کرونا است. آمار مبتلایان، تعداد کشورهای درگیر و آمار فوت، لحظه به لحظه به روز رسانی می‌شود. سایه ترس تمام جهان را فرا گرفته و حالا در تمام دیالوگ‌های معمول روزانه ردپای ترس و هراس از کرونا دیده می‌شود. همه منتظر رسیدن بیماری هستند و در عین حال منتظر اقدامات شدیدتر و محدودیت‌های بیشتر برای جلوگیری از انتقال بیشتر ویروس مرگبار، این قصه ادامه دارد و پایان را هنوز کسی نمی‌داند.

تماس که برقرار شد، صدای آشنایی از آن سوی گوشی بدون مقدمه گفت: «امسال کمی زودتر شروع کردیم!» یکی از کارمندان عالیرتبه و بازنشسته شهرداری شهرمان بود که در امور خیریه فعال است و هر ساله برای عید، اقدام به جمع آوری کمک‌های مردمی و تقسیم بین خانواده‌های بی‌بضاعت می‌کند. احتمالا می‌دانست که امسال آنقدر وضع دهنده و گیرنده خراب است که اگر دیر بجنبد، ممکن است نتواند به اندازه کافی کمک جمع‌آوری نماید...

بی‌اعتمادی اعضا به مسئولین سازمان نظام پزشکی بزرگترین تهدید برای بقای سازمان است. عامل اصلی فروپاشی احتمالی این سازمان که در حقیقت صنفی ولی در واقعیت دولتی و حاکمیتی است، «بی‌اعتمادی» است...

ما دندانپزشکان قافله را باخته‌ایم و حیران و سرگردان در خیابان‌های شهر پرسه می‌زنیم. اینکه پشت پرده چه اتفاقاتی رخ داده، بماند. اینکه بدون ایجاد زیرساخت‌های اولیه، ورودی دانشگاه‌ها را پر از دندانپزشک جوان کردیم و افتخار کردیم که خروجی دندانپزشک در سال زیاد داریم و اینها را بدون پشتوانه وارد بازار کار کردیم، بماند.

بحث تعرفه‌های خدمات پزشکی دولتی و مدیریت ناظر بر آن، این روزها یکی از بامزه‌ترین و گریه‌دارترین مسائل اقتصادیست که در این نوشتار سعی بر این است که با زبان ساده‌ای آن را کمی شرح دهیم.

صنف پزشکی روزگاری محدود به یک نهاد صنفی جامع به نام «سازمان نظام پزشکی» بود که اهم مطالبات جامعه پزشکی را پیگیری می‌نمود. کم کم و با توجه به سیاست‌های ‌دولت، که بار مالی سیستم سلامت را از خود و بیمه‌های تحت امر خود، به مردم و پزشکان منتقل می‌نمود، مشکلات این جامعه روزافزون گشت‌ و دردمندانه، به دنبال برخی اهداف نه چندان پاک، منافع گروه‌های مختلف پزشکی متفاوت «نمایانده» شد، تا یکپارچگی منافع پزشکان دچار آسیب شده و اندک اندک، جامعه پزشکی شقه شقه شود! ایجاد انجمن‌های مختلف پزشکی که مجوز آنها اغلب در قالب «انجمن‌های علمی» و توسط وزارت بهداشت صادر می‌گردید، بحث فعالیت‌های «صنفی» را وارد فاز جدیدی کرده و انواع و اقسام انجمن‌ها را پایه گذاری نمود...